ปัญหาครอบครัวที่แก้ไขไม่ได้

เรามีพี่น้อง3คน มีพี่ชายต่างพ่อ 1 อายุ36ปี โบคนกลางเป็นผู้หญิง อายุ28ปี น้องชาย อายุ16ปี  ช่วงฝงชีวิตวัยรุ่นของพี่ชายไม่ได้อยู่บ้านเนื่องจากปัญหายาเสพติด(ไม่ใช่ครั้งเดียว) วันนึงพี่ชายมีครวบครัวเมียท้องโทรมาหาโบให้ช่วยพูดกับพ่อแม่ให้หน่อยว่าอยากพาลูกเมียกลับไปอยู่บ้าน ก็ได้กลับเข้ามาอยู่ในบ้าน ต่างคนต่างงานเลี้ยงดูครอบครัวพ่อแม่ โบทำงานตั้งแต่อายุ21ปี (โบมีสามีช่วยกันทำงาน)  พี่สะใภ้มีรถเก่งไว้ใช้ทำงาน ส่วนเรากับแฟนออกรถกะบะร่วมกันมาไว้ใช้งานในของเรา(ให้พ่อใช้ส่วนใหญ่) ทุกคนรักกันมากมีความสุขดี และในบ้านมีปัญหาใหญ่ พี่สะใภ้ยุยงพี่ชายเรื่องพ่อว่าเป็นแค่พ่อเลี้ยง(พ่อแต่งงานกับแม่ตั้งแต่พี่ชาย3ขวบ)(โบยืนยันได้ว่าพ่อก็รักพี่ชายเหมือนลูกแท้ๆเนื่องจากฉันเคยถามพ่อในตอนที่โบอายุ12ปีว่ารักพี่ชายมั้ยรักเท่ากันมั้ยจะแบ่งสมบัติเท่ากันมั้ย ที่ถามนี้เพราะว่าโบเพิ่งรู้จากป้าข้างบ้านว่าเรา2พี่น้องคนละพ่อกัน) จนปัญหาบานปลายพี่ชายเลือกเชื่อเมียย้ายออกไปเช่าห้องอยู่ขายวัวที่เป็นส่วนของพี่ชายเอง ไม่บอกพ่อสักคำทำแบบพ่อไม่ใช่พ่อที่เลี้ยงมาทำกิริยาไม่เหมาะสมใส่พ่อ หลังจากนั้นเราและสามีก็รับผิดชอบเรื่องบ้านทุกอย่าง สุดท้ายพี่สะใภ้ไปมีชู้พี่ชายกลับไปติดยาเสพติดอีกครั้งและได้เลิกรากับไปพี่สะใภ้นำหลานไปด้วย ทิ้งพี่ชายโบอยู่คนเดียวแต่การกระทำที่ผ่านมาก็ไม่สามารถกลับเข้าไปอยู่ในบ้านได้ ด้วยความสงสารแม่สงสารพี่ชาย โบก็ได้ช่วยพูดกับพ่อ พ่อจึงให้พี่ชายกลับมาที่บริเวณบ้านได้แต่ไม่ให้เข้ามาอยู่ในบ้าน เป็นการดัดนิสัย พี่ชายไม่มีอะไรสักอย่างในชีวิต มีมอเตอร์ไซค์ของพ่อที่ออกให้แม่ใช้พี่ชายก็ทำพัง โบกับแฟนมีมอเตอร์2คัน เลยแบ่งให้แม่และพี่ชาย1คัน ใช่แบบไม่รักษาอาการรถก็ไม่ค่อยดี จนน้องชายเรียนอยู่ ม.3 จึงนำรถคันที่แม่กับพีาชายใช้นำไปโรงเรียน และรถก็พัง แม่ก็โทษน้องชายที่ขับพัง ทั้งๆที่น้องขับได้ไม่นาน  พี่ชายทำงานเริ่มไม่กลับบ้าน เพราะนอนที่ทำงานแต่มีกลับมาบ้านบ้างกินอาบน้ำ โบเลยบอกให้พี่ชายช่วยจ่ายค่าไฟค่าข้าวและสิ่งที่ออกจากปากพี่ชายอยู่กูก็ไม่ได้อยู่ยังจะให้กูช่วยจ่ายอีก คืนโบโมโหมากอย่างน้อยแม่ก็อยู่ถือว่าช่วยๆกันดูแลพ่อแม่ไม่ได้หรอ พี่ชายก็มาแอบกินข้าวที่บ้าน  จนมาถึงวันที่ตำรวจจับพี่ชายเรื่องเสพยาพี่ชายก็โทรหาโบให้ช่วยให้ช่วยประกันตัว โบก็ย้อนไปว่าเสพก็ไม่ได้เสพด้วยจะช่วยทำไม ด้วยความเป็นแม่ก็สงสารพี่ชาย แม่ไปยืมเงินเพื่อนมาประกันตัวพี่ชาย แต่ที่งานของพี่ชายไม่ให้พีาชาบกลับอยูาไปนอน แม่จึงขอร้องพ่ออีกครั้งให้พี่ชายกลับมาอยู่ที่บ้านอีกครั้ง แต่ก็เหมือนเดิมไม่ให้เข้ามาอยู่ในบ้าน รถคันของโบที่พังแม่ก็ซ่อมอีกครั้งเพื่อไว้ใช้  ที่ผ่านมาพ่อขับรถไปาบส่งน้องไปโรงเรียนทุกวัน จนน้องขอให้เราออกรถให้น้องจะส่งค่างวดเอง(เงินจากที่พ่อแม่ให้ไปโรงเรียนน้องแบ่งเก็บแบ่งใช้) เราก็ออกให้  และพี่ชายก็ใช่รถพังอีกครั้งสายพานขาดเปลี่ยนใหม่ไม่ถึง5วันขาดอีก โบเลยบอกกับแม่ว่าให้บอกพี่ชายหน่อยใช้รถให้ถนุถนอม ขับปกติไม่ต้องปิดสุดปิกก็ได้แม่ก็เข้าข้างที่ชายทุกอย่างด่าโบ ทั้งๆที่มันเป็นรถของโบแต่พูดอะไรไม่ได้เลย จริงๆแล้วโบจะไม่ให้ใครใช้ก็ได้แต่กลัวแม่ลำบากไม่รถใช้จึงยอม และช่วงนี่เราตั้งท้องก็เป็นพ่อที่ใช้รถยนต์คอยรับส่งเรา แม่ไม่เคยห่วงหาหรือสงสารเราเลย ทุกวันนี้แม่กับพี่ชายก็ใช้รถกับแบบสบายใจ สิ่งที่โบจะสื่อก็คือ น้อยใจที่แม่รักแต่พี่ชายให้ความสำคัญกับพี่ชายคนเดียว ยอมทะเลาะกับโบกับพ่อกับน้อง เพียงเพราะพี่ชายให้เงินแม่ใช่ แต่โบไม่ให้เงินแม่ใช้ ทั้งๆที่โบกับสามีทำเพื่อครอบครัวขนาดนี้ จ่ายทุกอย่างในบ้าน ค่าไฟค่าเน็ต ค่างวดรถยนต์ ค่าข้าว สบู่ ยาสีฟัน ผงซักผ้า น้ำยาปรับผ้านุ่ม น้ำยาล้างจาน คือจ่ายทุกอย่างจริงๆในบ้านยกเว้นค่าน้ำประปากับค่าน้ำดื่มพ่อเป็นคนจ่าย สำหรับโบพี่ชายคือปัญหาครอบครัวมาก โบอาจเล่าไม่หมดไม่ละเอียด แต่ความเป็นพี่น้องโบว์ก็ช่วยเหลือมากๆที่ผ่านมาพี่ชายยืมเงินก็ให้ยืม ขอผ่อนมือถือก็ให้ผ่อน แต่พี่ชายก็ไม่เคยผ่อนหมด เราต้องผ่อนให้ตลอดทุกอย่างไม่ได้บอกสามีเพราะทะเลากัน (อาจจะมีคำถามว่าแล้วสามีทำงานอะไรทำไมไม่รับส่งเรา  สามีทำงานเป็น เดริ ที่7-11 ไกลจากบ้าน ประมาณ25กิโล เข้างานเวลา12:00เลิกงาน22:00น.กว่าจะถึงบ้านก็เกือบ23:00น. ไหนจะกินข้าวอาบน้ำ ก็เที่ยงคืนแล้ว เราเลยไม่อยากรบกวนเค้า แต่ถ้สพ่อไม่ว่างใรธุระ สามีก็จะไปส่งเสมอ) ตอนนี้โบเหนื่อยมากจริงๆปัญหาระหว่างครอบครัว โบท้องแม่ไม่เคยใส่ใจดูแลเลยโบมีภาวะแท้งคุกคามแม่ก็เฉยๆ ตัดกับพี่สะใภ้ที่ท้องแม่ประคบประงมทุกอย่างอยากกินอะไรก็ได้กิน โบอยากกินอะไรก็หากินเอง จนตอนนี้ท้อง5เดือนแม่ยังพูดว่าลูกให้พ่อเลี้ยงนะกูไม่เลี้ยงให้หรอก