ทำไมเข้าค่ายลูกเสือของเด็กสมัยนี้ถึงสบายกว่ารุ่นก่อนๆ ทำให้ดูไม่ยุติธรรมสำหรับรุ่นพี่ที่จบไป

ตอนประถม ผมเคยไปค่ายลูกเสือ ต้องกางเต็นท์เอง ทำอาหารเอง ก่อไฟเอง ปีนต้นไม้ไปตีระฆัง คลานกองโคลน เดินบนเชือกกลางบ่อน้ำ โหนสลิง แหย่มือลงไหปริศนา อาหารบางอย่างกินแล้วยอมรับเลยว่ากินแล้วแทบอ้วก
ตอนกินข้าวก็ต้องระวังลิงแย่งขนม หรือแก้เงื่อนที่พันมือเอง มันเหนื่อย เปื้อนโคลน ปวดมือ ปวดขา แต่พอทำสำเร็จแล้วก็รู้สึกภูมิใจมาก

พอดูเด็กสมัยนี้เข้า ผมก็แอบงงอยู่เหมือนกันครับ
หลายที่มีที่พักเรียบร้อย เต็นท์กางให้หมด อาหารจัดเต็ม กินง่าย ไม่มีกลิ่นแรง กิจกรรมกลางแจ้งก็เป็นเกมเบา ๆ หรือฐานในร่ม
บางครั้งเห็นเด็กร้องไห้เพราะผูกเงื่อนไม่เป็น ผมก็เข้าใจนะ แต่ก็แอบคิดว่าถ้าเป็นรุ่นเรา คงต้องแก้เองให้เป็น

ผมไม่ได้ชอบลูกเสือมาก หรืออยากย้อนยุคอะไร
แค่สงสัยว่า ทำไมค่ายสมัยนี้ถึงสบายมากขนาดนี้
เด็กสนุกและปลอดภัย แต่ความรู้สึกภูมิใจและทักษะพื้นฐานหลายอย่างที่ผมได้จากค่ายประถมเหมือนจะหายไป
ก็เลยอยากตั้งคำถามครับ ว่าเป็นเพราะยุคสมัยเปลี่ยนจริง ๆ หรือโรงเรียนอยากลดความเสี่ยงมากขึ้น