ไม่ได้หมดไฟกับการเรียนเนื้อหานะคะ แต่หมดไฟกับเพื่อนค่ะ คือตอนนี้เราอยู่ม.5แล้ว แต่ม.4เราเจอเรื่องที่ค่อนข้างหนักมาก ตอนม.4 เราโดนเพื่อนกลุ่มที่เคยไปกินข้าวด้วยกันช่วงนึงรุมเกลียดกลางเทอม เหตุผลเป็นเพราะว่าเราแค่มีปัญหากับครูหัวหน้าตึกเรื่องสีผม(ไม่ได้ย้อมผมนะคะ เราเป็นคนผมสีดำแกมน้ำตาลมาตั้งแต่เกิด แต่ครูนึกว่าย้อม และจะให้ย้อมสีดำกลับภายในวันนั้น เราเลยไปปรึกษาคุณแม่ แต่คุณแม่ไม่อนุญาตให้ย้อมเพราะเราเป็นคนผมแห้งเสียอยู่แล้ว กลัวว่าย้อมแล้วผมจะร่วง) แต่คุณครูท่านนั้นไม่เชื่อ และได้ไล่ให้เราไปลาออก พร้อมบอกว่าถ้าเจอผมสีนี้อีกจะผลักให้ตกบันได จนพ่อต้องมาคุยถึงรร. หลังจากเหตุการณ์นั้น เพื่อนกลุ่มที่เคยไปกินข้าวด้วยก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เช่น เจอกันก็ไม่ทัก ทำเป็นมองไม่เห็น เบะปาก จนเราไม่ไหวแล้ว (ปล.ปกติเราเป็นคนติ๋มๆ เลยไม่กล้าถามตรงๆอะค่ะTT) ทำให้มีแค่เพื่อนอีกคนที่ไปกินข้าวด้วยกันได้(คนเดียว) พอขึ้นม.5 เราก็ดันซวยต้องไปอยู่ห้องเดียวกับเพื่อนในกลุ่มนั้นคนนึงอีกปีนึง แล้วเพื่อนคนนั้นก็ไม่หยุดค่ะ เพื่อนม.5ที่ไปกินข้าวด้วยมาเล่าให้ฟังว่า เขาพยายามเล่าเรื่องตอนม.4ว่าเรามีปัญหากับครูคนนั้น ว่าเราเป็นคนที่ไม่มีใครคบบ้าง แต่เราก็พยายามแสดงให้เพื่อนใหม่เห็นว่า เราไม่ได้เป็นอย่างที่ว่า จนตอนนี้ผ่านมา1เทอมแล้ว คนนั้นเหมือนจะไปอยู่กลุ่มอื่น แต่เพื่อนกลุ่มเรานี่สิ บางทีก็ยังไปคุยกับคนนั้นบ้าง บอกตรงๆโคตรเหนื่อย เหนื่อยที่ต้องมาเจออะไรไม่รู้ ต้องมาโดนรุมเรื่องที่เราไม่ได้ผิดอะไรเลย แล้วกิจกรรมต่างๆ เพื่อนม.5เราก็ชอบกลับไปหาเพื่อนม.4 พอเราไม่ไป ก็ชอบมาถามว่า “ม.4เพื่อนไม่คบหรอ“ เราฟังคำนี้ก็จุก แต่ก็ได้แต่ตอบไปว่า เออก็ไปได้นะ ไม่ได้ติดไร เราไม่กล้าเล่าเรื่องม.4ให้ใครฟังเลย กลัวคนไม่เชื่อ ตอนนี้ที่หมดไฟคือเทอม2กิจกรรมเยอะมาก ยังไม่รู้ต้องหาข้ออ้างอะไรไปอีกๆๆ โคตรเหนื่อยเลย burnout มาก เบื่อ ไม่อยากไปรรแล้ว
หมดไฟกับการไปโรงเรียนทำไงดี