หนังเรื่องนี้สร้างขึ้นจากหนังสือในชื่อเดียวกัน เขียนโดยนักเขียนชาวญี่ปุ่น สัญชาติอังกฤษ ชื่อว่า Kazuo Ishiguro ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ.1982 และได้รับรางวัล Winifred Holtby Memorial Prize ที่จัดขึ้นโดย The Royal Society of Literature (RSL) แห่งสหราชอาณาจักร ในปีเดียวกัน นอกจากนี้ Ishiguro ยังเป็นเจ้าของรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม ในปี ค.ศ.2017 อีกด้วย ส่วนตัวหนังเองก็ได้รับรางวัล Un Certain Regard จากงาน Cannes Film Festival 2025 โดยส่วนตัวแล้ว ผมไม่เคยอ่านหนังสือเรื่องนี้ แต่คนที่เคยอ่านบอกว่าหนังมีความแตกต่างจากในหนังสือ ตรงนี้คงต้องรบกวนคนที่เคยอ่านและได้ดูหนังมาแสดงความคิดเห็นครับ
เนื้อเรื่องกล่าวถึงชีวิตของหญิงหม้ายชาวญี่ปุ่น ชื่อว่า Etsuko ในช่วงยุคทศวรรษที่ 1950's ผู้ซึ่งมีชีวิตที่ต้องผ่านความยากลำบากทั้งทางกายและใจในเมืองนางาซากิ ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 และภายหลังจากนั้น แน่นอนว่าเธอก็เป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ที่ระเบิดนิวเคลียร์ถูกปล่อยลงมาด้วย โดยการดำเนินเรื่องนั้น เป็นการถ่ายทอดผ่านคำบอกเล่าที่มีต่อ Niki บุตรสาวคนที่ 2 ที่เป็นลูกครึ่งอังกฤษ ซึ่งเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในช่วงทศวรรษที่ 1980's ภายหลังจากที่ Etsuko ได้ตัดสินใจทิ้งชีวิตที่ญี่ปุ่น และมาเริ่มต้นใหม่กับสามีชาวอังกฤษ โดย Niki ก็มีความต้องการที่จะถ่ายทอดเรื่องราวของแม่ของเธอผ่านหนังสือที่เธอจะเขียน
ความรู้สึกหลังดูก็คือ เป็นหนังที่สวยมากเรื่องนึงครับ ภาพสวย แสงสวยและมีมิติมาก เรื่องนี้ ผกก. ได้ใช้การเล่นกับแสงเพื่อเป็นตัวบอกอารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร ยิ่งแสงสวย ๆ มาฉาบอยู่บนวิวสวย ๆ ของเมืองนางาซากิ ประเทศญี่ปุ่น ยิ่งสวยขึ้นไปใหญ่ องค์ประกอบศิลป์ก็สวยครับ ภาพเมือง บ้านเรือน ของใช้ เสื้อผ้า ในยุค 50's กับ 80's ทำออกมาได้ลงตัว ไม่มีที่ติ
สิ่งที่ชอบมาก คือ สารที่หนังที่ต้องการจะนำเสนอ ที่ไม่ใช่แค่เพียงการนำเสนอภาพความยากลำบาก และผลพวงจากการทิ้งระเบิดนิวเคลียร์เท่านั้น นั่นคือเรื่องของการ Empower ของผู้หญิงในยุคสมัยหลังสงครามโลก ที่เป็นเหมือนการเปลี่ยนผ่านทางความคิดไปด้วย ตรงนี้หนังทำได้ละมุนมาก มีความเข้าใจในยุคสมัย และข้อจำกัดต่าง ๆ ในยุคที่เพิ่งผ่านการปกครองโดยทหาร ยุคที่ชายยังเป็นใหญ่ และยังมีคนจำนวนมากมายที่ยังยึดถือคติแบบเดิม ๆ ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายที่ผู้หญิงจะกล้าลุกขึ้นมาตามหาความฝัน ไม่ใช่แค่ซ่อนตัวอยู่ในครัว รวมถึงคำว่า "การเปลี่ยนแปลง" ซึ่งทุกคนหลีกหนีไม่พ้นนั่นเอง
หนังเรื่องนี้เป็นหนังรางวัลเมืองคานส์ที่ดูไม่ยาก หนังดูเพลิน ทำให้เราอยากติดตามไปตลอดทาง มีช่วงท้ายที่เหมือนกับจะทิ้งอะไรไว้ให้เราตีความและคิดต่อไปกันเอง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คนที่ไปดูแล้ว ท่านคิดว่า Keiko กับ Mariko คือคนเดียวกันมั้ย และภาพ Etsuko ใส่ชุดดำที่ยืนมองตัวเองกับ Mariko บนรถรางจะตีความได้อย่างไร
สรุป หนังดี น่าดูครับ คนชอบดูหนังต้องห้ามพลาดครับ ถือเป็นงานศิลปะที่น่าสนใจ ทั้งเทคนิคภาพ บท การแสดงก็ดีทุกคนครับ ผมชอบมาก ๆ ครับ
ใครได้ไปดูมาแล้วบ้าง คิดเห็นอย่างไรมาแชร์กันได้นะครับ
A Pale View of Hills ลางรักที่กลางเขา.. ใครไปดูมาแล้วบ้าง ชอบ ไม่ชอบ อย่างไรกันบ้างครับ
หนังเรื่องนี้สร้างขึ้นจากหนังสือในชื่อเดียวกัน เขียนโดยนักเขียนชาวญี่ปุ่น สัญชาติอังกฤษ ชื่อว่า Kazuo Ishiguro ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ.1982 และได้รับรางวัล Winifred Holtby Memorial Prize ที่จัดขึ้นโดย The Royal Society of Literature (RSL) แห่งสหราชอาณาจักร ในปีเดียวกัน นอกจากนี้ Ishiguro ยังเป็นเจ้าของรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม ในปี ค.ศ.2017 อีกด้วย ส่วนตัวหนังเองก็ได้รับรางวัล Un Certain Regard จากงาน Cannes Film Festival 2025 โดยส่วนตัวแล้ว ผมไม่เคยอ่านหนังสือเรื่องนี้ แต่คนที่เคยอ่านบอกว่าหนังมีความแตกต่างจากในหนังสือ ตรงนี้คงต้องรบกวนคนที่เคยอ่านและได้ดูหนังมาแสดงความคิดเห็นครับ
เนื้อเรื่องกล่าวถึงชีวิตของหญิงหม้ายชาวญี่ปุ่น ชื่อว่า Etsuko ในช่วงยุคทศวรรษที่ 1950's ผู้ซึ่งมีชีวิตที่ต้องผ่านความยากลำบากทั้งทางกายและใจในเมืองนางาซากิ ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 และภายหลังจากนั้น แน่นอนว่าเธอก็เป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ที่ระเบิดนิวเคลียร์ถูกปล่อยลงมาด้วย โดยการดำเนินเรื่องนั้น เป็นการถ่ายทอดผ่านคำบอกเล่าที่มีต่อ Niki บุตรสาวคนที่ 2 ที่เป็นลูกครึ่งอังกฤษ ซึ่งเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในช่วงทศวรรษที่ 1980's ภายหลังจากที่ Etsuko ได้ตัดสินใจทิ้งชีวิตที่ญี่ปุ่น และมาเริ่มต้นใหม่กับสามีชาวอังกฤษ โดย Niki ก็มีความต้องการที่จะถ่ายทอดเรื่องราวของแม่ของเธอผ่านหนังสือที่เธอจะเขียน
ความรู้สึกหลังดูก็คือ เป็นหนังที่สวยมากเรื่องนึงครับ ภาพสวย แสงสวยและมีมิติมาก เรื่องนี้ ผกก. ได้ใช้การเล่นกับแสงเพื่อเป็นตัวบอกอารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร ยิ่งแสงสวย ๆ มาฉาบอยู่บนวิวสวย ๆ ของเมืองนางาซากิ ประเทศญี่ปุ่น ยิ่งสวยขึ้นไปใหญ่ องค์ประกอบศิลป์ก็สวยครับ ภาพเมือง บ้านเรือน ของใช้ เสื้อผ้า ในยุค 50's กับ 80's ทำออกมาได้ลงตัว ไม่มีที่ติ
สิ่งที่ชอบมาก คือ สารที่หนังที่ต้องการจะนำเสนอ ที่ไม่ใช่แค่เพียงการนำเสนอภาพความยากลำบาก และผลพวงจากการทิ้งระเบิดนิวเคลียร์เท่านั้น นั่นคือเรื่องของการ Empower ของผู้หญิงในยุคสมัยหลังสงครามโลก ที่เป็นเหมือนการเปลี่ยนผ่านทางความคิดไปด้วย ตรงนี้หนังทำได้ละมุนมาก มีความเข้าใจในยุคสมัย และข้อจำกัดต่าง ๆ ในยุคที่เพิ่งผ่านการปกครองโดยทหาร ยุคที่ชายยังเป็นใหญ่ และยังมีคนจำนวนมากมายที่ยังยึดถือคติแบบเดิม ๆ ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายที่ผู้หญิงจะกล้าลุกขึ้นมาตามหาความฝัน ไม่ใช่แค่ซ่อนตัวอยู่ในครัว รวมถึงคำว่า "การเปลี่ยนแปลง" ซึ่งทุกคนหลีกหนีไม่พ้นนั่นเอง
หนังเรื่องนี้เป็นหนังรางวัลเมืองคานส์ที่ดูไม่ยาก หนังดูเพลิน ทำให้เราอยากติดตามไปตลอดทาง มีช่วงท้ายที่เหมือนกับจะทิ้งอะไรไว้ให้เราตีความและคิดต่อไปกันเอง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สรุป หนังดี น่าดูครับ คนชอบดูหนังต้องห้ามพลาดครับ ถือเป็นงานศิลปะที่น่าสนใจ ทั้งเทคนิคภาพ บท การแสดงก็ดีทุกคนครับ ผมชอบมาก ๆ ครับ
ใครได้ไปดูมาแล้วบ้าง คิดเห็นอย่างไรมาแชร์กันได้นะครับ