[แค่ระบาย]ทำงานอยู่กับธุรกิจของที่บ้าน แต่เรารู้สึกยังไม่พอใจ

สวัสดีครับ ขอเกริ่นก่อนนะครับ ผมเองเป็นคนที่แต่ก่อนเป็นคนไม่เอาไหนมากๆ อยู่โรงเรียนก็อยู่ห้องบ้วย  ผมพึ่งจะจบป.ตรีสายSTEM เมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง ก่อนหน้านี้มากกว่า 20ปี ทำงานอยู่กับธุรกิจของที่บ้าน ผมเป็นคนวางระบบที่ใช้คอมพิวเตอร์เทคโนโลยีต่างๆของที่บ้านทั้งหมด นอกจากนั้นก็ดูแลเรื่องทั่วๆไป งานสบายครับ น้ำไฟน้ำมันฟรี แต่เงินเดือนน้อยครับ หมื่นต้นๆ ธุรกิจที่บ้าน มีพี่น้องอีก 2 คนช่วยทำอยู่ แต่ติดที่เหมือนผมจะเป็นผู้ชาย พ่อแม่เลยอุ่นใจที่มีผมคอยทำงานอยู่ด้วย เพราะนอกเหนือจากเรื่องของระบบ ผมก็ดูแลเรื่องอื่นๆให้ผ่านไปด้วยดี

ผมก็ดันมีความคิดอยากออกไปทำงานที่มันได้เงินมากกว่านี้ เพื่อมาเก็บไว้ใช้ลงทุนต่างๆ อยากมีรายได้อื่นๆนอกจากส่วนตรงนี้ ที่ถึงแม้ว่าจะมั่นคง แต่จำนวนเงินถือว่าน้อย แต่ส่วนที่ทำให้ผมเป็นทุกข์ใจมากที่สุดก็คือ พ่อแม่จะคิดยังไง เพราะท่านก็อายุมากแล้ว ประกอบกับเป็นห่วงคนที่บ้านคนอื่นๆจะลำบากไหม ถ้าผมไม่อยู่อะไรแบบนี้ ผมคิดถึงขนาดว่าไปทำแค่ 1 ปีหรือปีกว่าๆยังไงให้มันคุ้มค่า หรือจะไปหา apply งานที่ต่างประเทศที่มีโอกาสได้เงินเยอะๆดี แต่จะมีใครมาจ้างผมไปทำงานที่ต่างประเทศ คิดไปทั่วเลยครับ จนตอนนี้ผมเป็นโรคซึมเศร้า เศร้าเพราะผมวิตกกังวล น้อยเนื้อต่ำใจในชะตาชีวิตตัวเอง หลายครั้งผมมานั่งร้องไฟ้อยู่ในห้องคนเดียว ว่าทำไมวาสนาเรามันได้แค่นี้น้า ทำไมตอนที่เราอยู่ม.1 เราไม่ตั้งใจเรียนกัน

ผมมาคิดแบบนี้แล้วก็ศร้าใจครับ แค่อยากหาที่ระบายเล่าให้คนในโลกออนไลน์ฟังครับ ตอนนี้ผมพยายามผ่านแต่ละวันไปให้ได้ ฟังธรรมะ สวดมนต์ พยายามไม่ไปคิดเรื่องของอนาคต