เราอายุ22 เรียนจบบัญชี แต่ไม่ได้ไปทำงานที่ไหนค่ะ ทำที่บ้าน (เป็นร้านค้า) พี่สาวจะ30แล้ว สลับเวรกันอยู่หน้าร้าน เราเปิดตี2 สายๆต่อยไปนอน
หนี้อยู่หลักล้าน ไม่มั่นใจว่าถึง2ล้านไหม แต่1ล้าน++
-หนี้OD 1.3ลบ. (อันนี้จ่ายดอกเบี้ยเดือนละ13000 จ่ายตามที่เอาออกมาใช้ คือเต็มบิดล้าน3)
-หนี้เอาบ้านเข้าธนาคารไว้(ร้านค้า) คนกู้คือแม่คนค้ำคือพ่อคือรถยนต์สองคัน อันนี้เหลืออีก3แสน
-หนี้ธนาคารอีกธนาคาร ขอยืดเวลาไปแล้วจาก27800สู่31000 ให้หมดในจากนี้ถึงมิถุนา(ปี69)
-หนี้อีกธนาคารหมื่นกว่า ขอลด เพิ่มเวลามาแล้วจาก11000สู่8000
มีหนี้ค่าสินค้าที่พ่อเคยเครดิตมาไว้ เกือบ10เจ้าได้มั้งรวมๆประมาณ8แสน
เคยรุ่งอยู่พักนึง
แต่ตอนนี้มาทำแทนพ่อแม่ทั้งคู่แทบอยากตา-ๆไป
เรื่องนี้มันเกี่ยวเนื่องในครอบครัวที่ พ่อใหญ่สุดในบ้าน เเจ้าอารมณ์ ไม่ฟังใครในบ้าน หนูไปเถียงด้วย(คุยสู่โต้เถียง)มีโดนตบ
พ่อสั่งให้แม่ไปกู้ เพื่อเอามาลงทุนน้ำตาลทรายเป็นร้อยๆกระสอบ อื่นๆอีกมากมาย มาถูกทางละ แต่เอากำไรน้อย ประมาณว่าลงทุน1000 กำไร 5บาท
แถมแกไม่ยอมนับหักลบคำนวณค่าใช้จ่ายอื่นๆ เช่นค่าขนส่ง ค่าคนลงของ
มีลูกน้องก็บอกให้หนูทำงานให้ลูกน้องดู(เพื่อ?) ลูกน้องมากินเวลางานไปวันๆ เดือนนึงจ่ายค่าลูกน้องตก3-4หมื่น วันละ4-500สามคน หยุดงานไม่บอกล่วงหน้า(รู้มากก็หยุดวันที่มีส่งของหนักๆ หนูหนี่แหละยก) ตั้งแต่มัธยมแล้ว
และ น้ำตาล แปะแซ ส่งโรงร้ำตาล แทบไม่เอากำไร ค่าน้ำมันไม่หัก ค่าลูกน้องไม่หัก ค่าสึกหรอของรถไม่คิด ทั้งที่ทางไปก็ทุรังมาก
แล้วอีนี่คารมไหนไม่รู้จ่ายแบบข้ามบิลไปมา มั่ว อ้างจ่ายแล้ว2บิล 3แสนกว่ารวมๆ พ่อเชื่อเขา
แล้วมาด่าแม่คนดูบัญชี อีสัานั่นก็บอกแม่ไปด่าเขาอีก ะอก็เชื่อเขา
ทั้งที่อยู่กับแม่มานาน (แม่ใจเย็นที่สุดในโลกแล้วมั้ง แม่ออกแนวบอก แต่พ่อไม่ฟัง พ่อเชื่อเขามาฉีกบิลขยำบิลนั่นทิ้ง) แล้วเงินไม่เข้ากระเป๋า จ่ายแล้วยังไงเอ่ย?
อ่า ลืมบอก ทุกอย่างแทยปากเปล่ามีแค่บิลแบบบ้านๆไม่ได้มีน้ำหนักอะไรในกฏหมายหรอกค่ะ พ่อก็ไม่ให้เซ็นหรือมีหลักประกันอะไร อีบักนี่7แสนรวมๆนะ
มีเจ้าอื่นๆอีกยิบย่อยรวมๆก็เป็นล้านได้ที่พ่อให้ค้างแล้วหายหัว บางรายก็ทำเฉยไม่มีไม่จ่าย ไม่พูดถึงด้วย
วันที่มีจ่ายค่าน้ำตาล5แสน คงเครียดในเป๋าไม่เหลือไรแล้ว เส้นเบือดในสมองแตกตี4 ตอนหนูอยู่ปี3ปิดเทอม 1เดือนคืออยู่โรงพยาบาลแทบทำเป็นบ้าน
บัก7แสนโรงทำน้ำตาลแดงนี่ไม่จ่าย หนีหายไม่รู้ไปไหนเห็นว่าหลายเจ้า
ก่อนหายก็หลอกพ่อขออีกบิล จ่ายสดก็จ่าย5พันแล้วจากนั้นก็เอาตังที่ทำได้ไปซื้อน้ำตาลแปะแซเจ้าอื่นแทน แแล้วหนีหายไปให้ลูกเลี้ยงมาทำต่อ ก็กินดีอยู่ดีไม่ช่วยจ่ายอะไรได้ ผ่อนรถคันใหม่ดีกว่า....
ก็มั่วๆยุ่งๆจน เวลาผ่านมา พ่อเส้นเลือดแตกตั้งแต่ปลายมีนา67
ปัจจุบันพี่ทำที่ร้าน แต่ทุกอย่างยังเป็นชื่อแม่ แม่อยู่ดูแลพ่อ24ชม.ห่างไม่ได้ห่างเรียกอยู่นั่นจนกว่าแม่จะไปหา เพ่อใช้ได้แค่ซีกซ้าย มีต้องไปฟอกไตอีกอาทิตย์ละ2ครั้ง แม่พาไป เราอยู่ร้าน
(พ่อเป็นความดันสูง และไต ไม่รักษาให้ดี ตามใจปาก และกินยาตวามดันแล้วแน่น บอกหมอแล้ว สึดท้ายก็หยุดเอง หายาจีนต้มกินโน่น ใครในบ้านบอกอะไรก็ไม่ฟังหรอก ไปหาฟังอะไรมาเชื่อนักหนาไม่รู้)
แล้วตอนนี้ประสบปัญหา ยอดขายย่ำแย่ แน่นอนว่าออนไลน์ดีกว่า แต่ถ้ามีเงินทุนให้หมุนก็คงไม่ขนาดนี้ ที่หมุนอยู่คือเงินคนอื่นด้วยซ้ำไปก็ว่าได้
จ่ายธนาคารก็แทบตา-แล้ว
มีห้องจากห้องแถวห้องนึง พ่อซื้อมาตอนเงอนใรมือมันเติบๆ ล้านนึง ใช้หลักความเชื่อใจห่าเหวอะไรนักหนาก็ไม่รู้ชีวิตนี้ ตกลงซื้อ1ล้านไม่ต่ออะไรไม่พอไม่เข้าไปดูดเวย
นี่ก็จะขายเพราะภาษีโรงเรือนก็หลายบาท รับไม่ไหว
พ่ออัไปหาไว้ใจคนอื่นทั้งนั้น ติดไปเองซะหมดว่าเขาจะไม่โกง จะเป็นเหมือนตัวเอง
หนูไปเรียนก็เดินไปเรียนทั้ง4ปี รถไม่ให้ออกมาขับ จะทำงานพาร์ทไทม์ก็ไม่ให้ทำ แต่บอกให้หนูกู้กยศ. นีาขนาดไม่กู้นะ จบมายังแทบบ้าเลย
ไม่ไปทำงานที่ไหนเพราะ
ไม่มีรถขับ (ไม่เสียค่ารถรับจ้างก็คงผ่อนรถแต่มันไม่มีแล้วเงิน)
ไม่มีบ้านญาติที่ไหน คงพักหอไม่ก็บ้านเช่า (หนูก็คนไม่เอาสังคมเท่าไหร่ ชอบอยู่เงียบๆคนเดียว)
เดาๆค่ากิน ค่าที่พัก ค่าน้ำค่าไฟ ค่าเน็ต ถ้ามีรถก็ค่าน้ำมัน ค่าผ่อนรถ เงินเด็กจบใหม่ คงเหลือไม่เกิน2000 ส่งกลับมาที่บ้าน
แถมถ้าไปก็ค่ารถไฟ ค่าเดินทางเพื่อไปที่นั้นๆคง500-1000 บทจะไม่มีคือไม่ทีจริงๆเก็บไว้ซื้อของมาเติมที่ร้านดีกว่า
ทำที่ร้านมาเป็นสิบปีแล้ว มันพังเพราะการบริหารแล้วความเป็นใหญ่ การเชื่อใจคนพร่ำเพรื่อของคนคนเดียว
ญาติก็คงไม่มีใครช่วยอะไรได้(ฝั่งที่ไม่สนิท) ฝั่งที่สนิทสองคนก็ตา-ไปหมดคือตากับยาย ฝั่งบ้านนี้ไม่มีกำลังทรัพย์อะไรช่วยหนูได้ แต่พวกเขารวยกำลังใจมากๆ
ตอนนี้ก็หวังขายรถคันแรกของพ่อ กับบ้านหลังนั้นซื้อมาล้านกว่า ขายยากมาก กะขาย8แสนก็ได้ยังไม่รู้จะขายใคร
ตอนนี้หนูก็เป็นนายหน้าตต.ด้วย แม้จะเป็นอะไรที่ไม่ชอบเพราะไม่ชอบคุยกัยใครหรือพูดมากๆมันเหนื่อยกว่าปกติจริงๆ แต่มีอะไรทำได้ก็ทำไปก่อน ได้ไม่กี่พันแต่ก็ยังดี แต่สุดท้ายพอถึงจ่ายหนี้ก็หมด เงินเก็บเงอนออมอะไรที่ทำมาหายไปหมดแล้ว
แทบยึดบ้านละ แต่ปล่อยไปก็ไม่รู้จะทำไงกับหนี้อื่นๆที่เหลือ
ที่จริงแผนแรกของการเรียนจบหนูคือการลองไปใช้ชีวิตเอง แต่สุดท้ายมันไปไม่ได้ ทิ้งไม่ได้เลยจริงๆ เครียดร้องไห้กับพี่สาวแทบทุกวัน
เหมือนไปกู้เงินมาแล้วให้คนอื่นใช้แล้วหนูมานั่งหาเงินมาชด โดยที่ไม่รู้ว่ามันจะจบเมื่อไหร่
และเพราะเป็นหนี้ มีปัญหาติดตัว ไม่กล้าเปิดใจคุยกับใคร(ก็อยากมีแฟนและไม่อยากมีแฟน และไม่กล้ามีแฟน) แค่ตัสเองก็ปวดหัวละ ไม่กล้าดึงใครเข้ามารับรู้อะไรอีกในชีวิต ส่วนนี่อึดอัดก็เลยมาลง
ทำอะไรก็เจอแต่มิจฉาชีพขนาดจะไม่มีเงอนแล้วมิจยังหาทางเข้าหาจริงๆ ไลฟ์ขายของในตต.ก็ยังมีมิจมาบอกให้แอดไลน์หา
รู้สึกบนโลกมีแต่เรื่องไม่แฟร์ในขณะที่เขาโกงกัน ได้เงินไปสบายๆ หนูไม่เคยคิดจะโกงใครเลยทำไมลำบากนัก
แต่ก็นั่นแหละ อย่าหาทำหนี้ไว้ให้ลูกให้หลาน มันจะแขวนคาตา-เอา
หนี้พ่อแม่
หนี้อยู่หลักล้าน ไม่มั่นใจว่าถึง2ล้านไหม แต่1ล้าน++
-หนี้OD 1.3ลบ. (อันนี้จ่ายดอกเบี้ยเดือนละ13000 จ่ายตามที่เอาออกมาใช้ คือเต็มบิดล้าน3)
-หนี้เอาบ้านเข้าธนาคารไว้(ร้านค้า) คนกู้คือแม่คนค้ำคือพ่อคือรถยนต์สองคัน อันนี้เหลืออีก3แสน
-หนี้ธนาคารอีกธนาคาร ขอยืดเวลาไปแล้วจาก27800สู่31000 ให้หมดในจากนี้ถึงมิถุนา(ปี69)
-หนี้อีกธนาคารหมื่นกว่า ขอลด เพิ่มเวลามาแล้วจาก11000สู่8000
มีหนี้ค่าสินค้าที่พ่อเคยเครดิตมาไว้ เกือบ10เจ้าได้มั้งรวมๆประมาณ8แสน
เคยรุ่งอยู่พักนึง
แต่ตอนนี้มาทำแทนพ่อแม่ทั้งคู่แทบอยากตา-ๆไป
เรื่องนี้มันเกี่ยวเนื่องในครอบครัวที่ พ่อใหญ่สุดในบ้าน เเจ้าอารมณ์ ไม่ฟังใครในบ้าน หนูไปเถียงด้วย(คุยสู่โต้เถียง)มีโดนตบ
พ่อสั่งให้แม่ไปกู้ เพื่อเอามาลงทุนน้ำตาลทรายเป็นร้อยๆกระสอบ อื่นๆอีกมากมาย มาถูกทางละ แต่เอากำไรน้อย ประมาณว่าลงทุน1000 กำไร 5บาท
แถมแกไม่ยอมนับหักลบคำนวณค่าใช้จ่ายอื่นๆ เช่นค่าขนส่ง ค่าคนลงของ
มีลูกน้องก็บอกให้หนูทำงานให้ลูกน้องดู(เพื่อ?) ลูกน้องมากินเวลางานไปวันๆ เดือนนึงจ่ายค่าลูกน้องตก3-4หมื่น วันละ4-500สามคน หยุดงานไม่บอกล่วงหน้า(รู้มากก็หยุดวันที่มีส่งของหนักๆ หนูหนี่แหละยก) ตั้งแต่มัธยมแล้ว
และ น้ำตาล แปะแซ ส่งโรงร้ำตาล แทบไม่เอากำไร ค่าน้ำมันไม่หัก ค่าลูกน้องไม่หัก ค่าสึกหรอของรถไม่คิด ทั้งที่ทางไปก็ทุรังมาก
แล้วอีนี่คารมไหนไม่รู้จ่ายแบบข้ามบิลไปมา มั่ว อ้างจ่ายแล้ว2บิล 3แสนกว่ารวมๆ พ่อเชื่อเขา
แล้วมาด่าแม่คนดูบัญชี อีสัานั่นก็บอกแม่ไปด่าเขาอีก ะอก็เชื่อเขา
ทั้งที่อยู่กับแม่มานาน (แม่ใจเย็นที่สุดในโลกแล้วมั้ง แม่ออกแนวบอก แต่พ่อไม่ฟัง พ่อเชื่อเขามาฉีกบิลขยำบิลนั่นทิ้ง) แล้วเงินไม่เข้ากระเป๋า จ่ายแล้วยังไงเอ่ย?
อ่า ลืมบอก ทุกอย่างแทยปากเปล่ามีแค่บิลแบบบ้านๆไม่ได้มีน้ำหนักอะไรในกฏหมายหรอกค่ะ พ่อก็ไม่ให้เซ็นหรือมีหลักประกันอะไร อีบักนี่7แสนรวมๆนะ
มีเจ้าอื่นๆอีกยิบย่อยรวมๆก็เป็นล้านได้ที่พ่อให้ค้างแล้วหายหัว บางรายก็ทำเฉยไม่มีไม่จ่าย ไม่พูดถึงด้วย
วันที่มีจ่ายค่าน้ำตาล5แสน คงเครียดในเป๋าไม่เหลือไรแล้ว เส้นเบือดในสมองแตกตี4 ตอนหนูอยู่ปี3ปิดเทอม 1เดือนคืออยู่โรงพยาบาลแทบทำเป็นบ้าน
บัก7แสนโรงทำน้ำตาลแดงนี่ไม่จ่าย หนีหายไม่รู้ไปไหนเห็นว่าหลายเจ้า
ก่อนหายก็หลอกพ่อขออีกบิล จ่ายสดก็จ่าย5พันแล้วจากนั้นก็เอาตังที่ทำได้ไปซื้อน้ำตาลแปะแซเจ้าอื่นแทน แแล้วหนีหายไปให้ลูกเลี้ยงมาทำต่อ ก็กินดีอยู่ดีไม่ช่วยจ่ายอะไรได้ ผ่อนรถคันใหม่ดีกว่า....
ก็มั่วๆยุ่งๆจน เวลาผ่านมา พ่อเส้นเลือดแตกตั้งแต่ปลายมีนา67
ปัจจุบันพี่ทำที่ร้าน แต่ทุกอย่างยังเป็นชื่อแม่ แม่อยู่ดูแลพ่อ24ชม.ห่างไม่ได้ห่างเรียกอยู่นั่นจนกว่าแม่จะไปหา เพ่อใช้ได้แค่ซีกซ้าย มีต้องไปฟอกไตอีกอาทิตย์ละ2ครั้ง แม่พาไป เราอยู่ร้าน
(พ่อเป็นความดันสูง และไต ไม่รักษาให้ดี ตามใจปาก และกินยาตวามดันแล้วแน่น บอกหมอแล้ว สึดท้ายก็หยุดเอง หายาจีนต้มกินโน่น ใครในบ้านบอกอะไรก็ไม่ฟังหรอก ไปหาฟังอะไรมาเชื่อนักหนาไม่รู้)
แล้วตอนนี้ประสบปัญหา ยอดขายย่ำแย่ แน่นอนว่าออนไลน์ดีกว่า แต่ถ้ามีเงินทุนให้หมุนก็คงไม่ขนาดนี้ ที่หมุนอยู่คือเงินคนอื่นด้วยซ้ำไปก็ว่าได้
จ่ายธนาคารก็แทบตา-แล้ว
มีห้องจากห้องแถวห้องนึง พ่อซื้อมาตอนเงอนใรมือมันเติบๆ ล้านนึง ใช้หลักความเชื่อใจห่าเหวอะไรนักหนาก็ไม่รู้ชีวิตนี้ ตกลงซื้อ1ล้านไม่ต่ออะไรไม่พอไม่เข้าไปดูดเวย
นี่ก็จะขายเพราะภาษีโรงเรือนก็หลายบาท รับไม่ไหว
พ่ออัไปหาไว้ใจคนอื่นทั้งนั้น ติดไปเองซะหมดว่าเขาจะไม่โกง จะเป็นเหมือนตัวเอง
หนูไปเรียนก็เดินไปเรียนทั้ง4ปี รถไม่ให้ออกมาขับ จะทำงานพาร์ทไทม์ก็ไม่ให้ทำ แต่บอกให้หนูกู้กยศ. นีาขนาดไม่กู้นะ จบมายังแทบบ้าเลย
ไม่ไปทำงานที่ไหนเพราะ
ไม่มีรถขับ (ไม่เสียค่ารถรับจ้างก็คงผ่อนรถแต่มันไม่มีแล้วเงิน)
ไม่มีบ้านญาติที่ไหน คงพักหอไม่ก็บ้านเช่า (หนูก็คนไม่เอาสังคมเท่าไหร่ ชอบอยู่เงียบๆคนเดียว)
เดาๆค่ากิน ค่าที่พัก ค่าน้ำค่าไฟ ค่าเน็ต ถ้ามีรถก็ค่าน้ำมัน ค่าผ่อนรถ เงินเด็กจบใหม่ คงเหลือไม่เกิน2000 ส่งกลับมาที่บ้าน
แถมถ้าไปก็ค่ารถไฟ ค่าเดินทางเพื่อไปที่นั้นๆคง500-1000 บทจะไม่มีคือไม่ทีจริงๆเก็บไว้ซื้อของมาเติมที่ร้านดีกว่า
ทำที่ร้านมาเป็นสิบปีแล้ว มันพังเพราะการบริหารแล้วความเป็นใหญ่ การเชื่อใจคนพร่ำเพรื่อของคนคนเดียว
ญาติก็คงไม่มีใครช่วยอะไรได้(ฝั่งที่ไม่สนิท) ฝั่งที่สนิทสองคนก็ตา-ไปหมดคือตากับยาย ฝั่งบ้านนี้ไม่มีกำลังทรัพย์อะไรช่วยหนูได้ แต่พวกเขารวยกำลังใจมากๆ
ตอนนี้ก็หวังขายรถคันแรกของพ่อ กับบ้านหลังนั้นซื้อมาล้านกว่า ขายยากมาก กะขาย8แสนก็ได้ยังไม่รู้จะขายใคร
ตอนนี้หนูก็เป็นนายหน้าตต.ด้วย แม้จะเป็นอะไรที่ไม่ชอบเพราะไม่ชอบคุยกัยใครหรือพูดมากๆมันเหนื่อยกว่าปกติจริงๆ แต่มีอะไรทำได้ก็ทำไปก่อน ได้ไม่กี่พันแต่ก็ยังดี แต่สุดท้ายพอถึงจ่ายหนี้ก็หมด เงินเก็บเงอนออมอะไรที่ทำมาหายไปหมดแล้ว
แทบยึดบ้านละ แต่ปล่อยไปก็ไม่รู้จะทำไงกับหนี้อื่นๆที่เหลือ
ที่จริงแผนแรกของการเรียนจบหนูคือการลองไปใช้ชีวิตเอง แต่สุดท้ายมันไปไม่ได้ ทิ้งไม่ได้เลยจริงๆ เครียดร้องไห้กับพี่สาวแทบทุกวัน
เหมือนไปกู้เงินมาแล้วให้คนอื่นใช้แล้วหนูมานั่งหาเงินมาชด โดยที่ไม่รู้ว่ามันจะจบเมื่อไหร่
และเพราะเป็นหนี้ มีปัญหาติดตัว ไม่กล้าเปิดใจคุยกับใคร(ก็อยากมีแฟนและไม่อยากมีแฟน และไม่กล้ามีแฟน) แค่ตัสเองก็ปวดหัวละ ไม่กล้าดึงใครเข้ามารับรู้อะไรอีกในชีวิต ส่วนนี่อึดอัดก็เลยมาลง
ทำอะไรก็เจอแต่มิจฉาชีพขนาดจะไม่มีเงอนแล้วมิจยังหาทางเข้าหาจริงๆ ไลฟ์ขายของในตต.ก็ยังมีมิจมาบอกให้แอดไลน์หา
รู้สึกบนโลกมีแต่เรื่องไม่แฟร์ในขณะที่เขาโกงกัน ได้เงินไปสบายๆ หนูไม่เคยคิดจะโกงใครเลยทำไมลำบากนัก
แต่ก็นั่นแหละ อย่าหาทำหนี้ไว้ให้ลูกให้หลาน มันจะแขวนคาตา-เอา