ทำไมถึงบอกว่าไม่ต้องกังวลแล้วปล่อยใจสบายๆ คือแม่เพื่อนเราเสียไปไม่นานแต่ครูเราเขาก็มาเยี่ยมแล้วเขาก็บอกกับเพื่อนเราว่า อย่ากังวลเลย ปล่อยตัวให้สบายเถอะ คือเพื่อนเราเสียพ่อไปตั้งนานแล้วนะ แต่สุดท้ายเพื่อนก็เลยมาถามเราว่า "ควรทำยังไงเพราะสุดท้ายเพื่อนเราก็ยังคงกังวลอยู่ดี" เราเลยบอกเพื่อนไปว่า "กังวลได้ กังวลเกี่ยวกับชีวิตตัวเองนิดๆหน่อยๆมันคงไม่เป็นไรหรอก เพราะแกตัวคนเดียวจริงๆแล้ว คนที่เขามาบอกว่าไม่ต้องกังวลนะ เขาไม่ได้อยู่ในสถานะแบบไม่มีวันเข้าใจหรอก มันไม่มีคนมากังวลเรื่องของได้เท่าตัวเองแล้ว เพราะตอนนี้เหลือแค่แล้วเครียดกับชีวิตหน่อยก็คงเป็นเรื่องปกติ" คือเราทำถูกมั้ย เพราะสำหรับเราอ่ะ คนที่ดูแลหรือคนที่เลี้ยงเราหายไปอ่ะ เรารู้สึกว่าอยู่คนเดียวคงกังวลก็คงไม่แปลกหรอก หรือเราควรจะบอกแบบครูดี
เรื่องความกังวล