1.หลังจาก มีคุง ใช้พลั่วตีหัว เมกุเน่ แล้วร่างของเมกุเน่ไปอยู่ที่ไหนหรือปล่อยไว้ที่ชั้นใต้ดินเลยถึงบอกว่าเอาไปฝังบนชั้นดาดฟ้าที่แปลงผักแต่ก็ไม่เห็นลอยขุดดินเลยคือลองคิดถ้าปล่อยร่างไว้แบบนั้นแต่สุดท้ายก็ลงไปหาของกินที่ชั้นใต้ดินอยู่ดีคือมีคุงอาจไม่รู้สึกอะไรมากเพราะไม่ได้อยู่ช่วงที่เมกุเน่ยังมีชีวิตแต่ว่าคนอื่นที่เดินลงไปเห็นนี่จะรู้สึกยังไงโดยเฉพาะยูกิที่เพิ่งก้าวผ่านความกลัวมาได้ก็เถอะแต่ถ้าเห็นร่างเมกุเน่ก็เสียใจจนร้องไห้แต่การให้มีคุงลงไปผมว่าเหมาะสมนะเพราะอย่างที่บอกมีคุงไม่ได้อยู่ช่วงที่เมกุเน่ยังมีชีวิตอาจไม่รู้สึกผูกพันมากแต่าเป็นอีก2คนที่เหลือผมว่าไม่กล้าลงมือทําแน่ๆอาจโดนกัดเพิ่มด้วย
(อันนี้คิดเล่นๆถ้าทุกอย่างกลับมาปกติแล้วมีรัฐบาลมาเก็บร่างไปคงไม่ได้เอาไปกองไว้ในหลุมๆเดียวเเล้วฝังหรอกนะ)
2.เรื่องคู่มืออพยพฉุกเฉินคืออันนี้สรุป เมกุเน่ก็น่าจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้วหรือป่าวแต่ก็อาจจะเหมือนที่คุรุมิบอก อ่านไปก็ไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร แต่ผมไปเลื่อนเจอในเฟสมาเขาบอกว่ามันเคยระบาดมาครั้งนึงแล้วตอนปี1963ผมเลยงงว่าทําไมถึงไม่มีใครรู้เลยหรือเขาปิดข่าวเพราะตอนปี1963ไม่น่ามีมือถือน่าจะปิดข่าวง่าย
3.เรื่องที่ เมกุเน่ มาร์คจุดอพยพในแผนที่ทําไมถึงไม่ได้บอกนักเรียนแต่อันนี้ก็น่าจะเพราะโดนซอมบี้โจมตีก่อนเลยไม่ได้บอกหรือว่ามามาร์คจุดอพยพในแผนที่ให้ตอนที่เป็นซอมบี้ไปแล้วแต่อันนี้ก็ไม่น่าใช่เพราะกระดาษที่เขียนมันไม่เหมือนกระดาษแผนที่ (คิดๆดูแล้วโชคดีมากที่ยูกิวิ่งไปชนตู้จนกล่องเก็บของของเมกุเน่ตกมาไม่งั้นคงหาไม่เจอส่วนไอ้กระดาษแผนที่น่าจะอยู่ในคู่มืออพยพอยู่แล้ว)
ปล.อันนี้ไม่เกี่ยวแต่อยากพูดคืออนิเมะเรื่องนี้สนุกมากถึงจะทั้งซึ้งเศร้ามากๆก็เถอะแถมเพลงประกอบยังเพราะมากๆด้วยคือผมตอนดูเรื่องนี้จบคือวันที่ดูจบผมอินจนนอนไม่หลับเลยมันเก็บเอาไปคิดอ่ะขนาดไปเจอในyoutubeมาแล้วว่ามันไม่ใช่แนวสดใสคิดว่าดูไหวสุดท้ายนํ้าตาซึมเลยอีกนิดจะร้องละแต่ฝืนไว้คือตอนแรกสงสัยว่าเมกุเน่เป็นภาพลวงตาหรือป่าวแต่จนช่วงย้อนอดีตนี่ผมไม่อยากให้เป็นภาพลวงตาเลยอ่ะคือทั้งละมุนทั้งแสนดีขนาดนี้ไม่อยากให้ตายเลยแต่สุดท้ายก็นั่นแหละกลายเป็นซอมบี้แถมตายอีกผมแทบร้องอ่ะรักตัวละครนี้มาก (สําหรับใครที่ดูเรื่องนี้แล้วจิตใจแตกสลายเหมือนผมก็ไปหาอนิเมะรอมคอมหวานๆมาดูซักเรื่องนะครับน่าจะช่วยเยียวยาจิตใจที่แตกสลาย
เอาจริงๆผมหวังให้มีภาคเสริมที่เมกุเน่กลับมามีชีวิตหลังเรื่องทุกอย่างจบลงแล้วแล้วก็ได้กลับไปเจอ3คนนั้นอีกน่าจะอบอุ่นหัวใจน่าดูแต่คงเป็นไปไม่ได้
ถามยาวขนาดนี้จะมีใครตอบไหมเนี่ยแต่พิมพ์ยาวขนาดนี้ก็อยากระบายความรู้สึกด้วยแหละอารมณ์มันอัดอั้นจริงๆมันทําร้ายสภาพจิตใจผมมากเลย
ผมเพิ่งดูgakkou gurashiจบไปเมื่อ2วันก่อนครับก็คือวันจันทร์นั่นแหละแต่ผมสังสัยบางอย่าง
(อันนี้คิดเล่นๆถ้าทุกอย่างกลับมาปกติแล้วมีรัฐบาลมาเก็บร่างไปคงไม่ได้เอาไปกองไว้ในหลุมๆเดียวเเล้วฝังหรอกนะ)
2.เรื่องคู่มืออพยพฉุกเฉินคืออันนี้สรุป เมกุเน่ก็น่าจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้วหรือป่าวแต่ก็อาจจะเหมือนที่คุรุมิบอก อ่านไปก็ไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร แต่ผมไปเลื่อนเจอในเฟสมาเขาบอกว่ามันเคยระบาดมาครั้งนึงแล้วตอนปี1963ผมเลยงงว่าทําไมถึงไม่มีใครรู้เลยหรือเขาปิดข่าวเพราะตอนปี1963ไม่น่ามีมือถือน่าจะปิดข่าวง่าย
3.เรื่องที่ เมกุเน่ มาร์คจุดอพยพในแผนที่ทําไมถึงไม่ได้บอกนักเรียนแต่อันนี้ก็น่าจะเพราะโดนซอมบี้โจมตีก่อนเลยไม่ได้บอกหรือว่ามามาร์คจุดอพยพในแผนที่ให้ตอนที่เป็นซอมบี้ไปแล้วแต่อันนี้ก็ไม่น่าใช่เพราะกระดาษที่เขียนมันไม่เหมือนกระดาษแผนที่ (คิดๆดูแล้วโชคดีมากที่ยูกิวิ่งไปชนตู้จนกล่องเก็บของของเมกุเน่ตกมาไม่งั้นคงหาไม่เจอส่วนไอ้กระดาษแผนที่น่าจะอยู่ในคู่มืออพยพอยู่แล้ว)
ปล.อันนี้ไม่เกี่ยวแต่อยากพูดคืออนิเมะเรื่องนี้สนุกมากถึงจะทั้งซึ้งเศร้ามากๆก็เถอะแถมเพลงประกอบยังเพราะมากๆด้วยคือผมตอนดูเรื่องนี้จบคือวันที่ดูจบผมอินจนนอนไม่หลับเลยมันเก็บเอาไปคิดอ่ะขนาดไปเจอในyoutubeมาแล้วว่ามันไม่ใช่แนวสดใสคิดว่าดูไหวสุดท้ายนํ้าตาซึมเลยอีกนิดจะร้องละแต่ฝืนไว้คือตอนแรกสงสัยว่าเมกุเน่เป็นภาพลวงตาหรือป่าวแต่จนช่วงย้อนอดีตนี่ผมไม่อยากให้เป็นภาพลวงตาเลยอ่ะคือทั้งละมุนทั้งแสนดีขนาดนี้ไม่อยากให้ตายเลยแต่สุดท้ายก็นั่นแหละกลายเป็นซอมบี้แถมตายอีกผมแทบร้องอ่ะรักตัวละครนี้มาก (สําหรับใครที่ดูเรื่องนี้แล้วจิตใจแตกสลายเหมือนผมก็ไปหาอนิเมะรอมคอมหวานๆมาดูซักเรื่องนะครับน่าจะช่วยเยียวยาจิตใจที่แตกสลาย
เอาจริงๆผมหวังให้มีภาคเสริมที่เมกุเน่กลับมามีชีวิตหลังเรื่องทุกอย่างจบลงแล้วแล้วก็ได้กลับไปเจอ3คนนั้นอีกน่าจะอบอุ่นหัวใจน่าดูแต่คงเป็นไปไม่ได้
ถามยาวขนาดนี้จะมีใครตอบไหมเนี่ยแต่พิมพ์ยาวขนาดนี้ก็อยากระบายความรู้สึกด้วยแหละอารมณ์มันอัดอั้นจริงๆมันทําร้ายสภาพจิตใจผมมากเลย