เพื่อนสนิทมีแฟนเราดีใจกับเพื่อนนะแต่เรากลับตีตัวออกห่างจากเพื่อนอย่างชัดเจนจนเขารู้สึกได้

เรากับเพื่อนเป็นเพื่อนสนิทกันมานานเขาเป็นพื้นที่ ที่สบายใจสำหรับเรามากคอยรับฟังคอยสอนคอยอยู่ข้างๆเราเสมอ แต่พอวันที่เรารู้ว่าเพื่อนมีแฟนเรากับร้องไห้ ยอมรับว่ากลัวถูกทิ้งเพราะคนที่รักมักมาเป็นอันดับแรกเสมอเรามันแค่เพื่อนสนิทที่พอเขามีแฟนเราต้องเว้นระยะห่างอย่างเหมาะสม เราดีใจมากที่เขามีแฟนมีคนดูแลเขาแต่เราก็เสียใจมากที่เราไม่ใช่คนสำคัญคนแรกที่เขานึกถึงแล้ว ตอนนั้นเราทะเลาะกับเพื่อนจนไม่คุยกันเราตีตัวออกห่างแบบชัดเจนจนเหมือนคนรู้จักกัน ตอนนั้นเรารู้ตัวว่าเรายังยอมรับไม่ได้เราถอยออกมาทำความเข้าใจและยอมรับว่าเพื่อนตอนนี้มีความสุขแล้วแต่แค่ไม่ใช่มาจากเราแค่นั้น ระตอนนี้เราก็ยอมรับและเข้าใจแล้ว แต่เราก็ยังตีตัวออกห่างจากเพื่อนอยู่ดี เรารู้ตัวเลยว่าตอนนี้เรากับเขาไม่ได้สนิทกันแล้ว คนอื่นอาจจะคิดว่าที่เราเป็นแบบนี้เพราะเราชอบเขา ไม่เลยเราไม่ได้ชอบเขาแต่เราเห็นเขาสำคัญมากๆแต่พอเราไม่ใช่อันดับแรกที่เขานึกถึงเราเลยยอมรับไม่ได้  เราไม่รู้จะทำยังไงให้ตัวเองกลับไปสนิทกับเขาคุยกันเหมือนเดิมแต่มันรู้สึกได้ว่ามันไม่สนิทเหมือนเดิม