สวัสดีค่ะทุกคน เราคือมนุษย์คนนึงที่อยากมีความสุข มีลูกมีครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนกับที่ผู้หญิงทุก ๆ คนใฝ่ฝัน แม้หนทางมันจะดูยากก็ตามที
ไม่ได้จะมาหาคำตอบอะไรจากกระทู้นี้ แต่อยากมาหาเพื่อนคุยแลกเปลี่ยนความคืดเห็นให้กำลังใจกันค่ะ…
เราเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่เติบโตมาอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นพร้อมหน้าพร้อมตา แต่ไม่รู้ด้วยเวรกรรมอันใด สุดท้ายเราก็ต้องอยู่กับแม่ และน้องต่างพ่อ และยายอีก 1 คน พ่อเราเลิกกับแม่ตั้งแต่เรายังเล๋ก แทบไม่ได้ส่งเสียอะไร แม่เราคนเดียวกับยายช่วยกันเลี่ยงจนเราโตมาได่ทุกวันนี้ ตอนเด็ก ๆ ไม่มีชีวิตที่อบอุ่นอะไรหรอกค่ะ มีปต่ปัญหาตามสไตล์เด็กที่พ่อแม่แยกทาง แม่ทำงานไม่มีแม้แต่เวลามาร่วมกืจกรรมวันแม่ ทำคนเดียวเลี้ยงเรากับน้องจนโต สุดท้ายเราก็เรียนจบสอบข้าราชการได้ กว่าจะจบก็ทะลักทุเลหนี้กยศ. อีก 2 แสนต้น ๆ ปัญหามันเริ่มมาจากหลังเราเรียนจบค่ะ
ขณะที่เราเรียนจบได้งานทำ กำลังจะสร้างอนาคตมีครอบครัว (แต่งงานแล้วนะคะ แฟนอยู่ในระดับปานกลาง ไม่ได้มีปัญหาหรือหนี้) น้องเราเองเรียนไม่จบยังอยู่กับแม่ขณะที่แม่แก่ขึ้นทุกวัน น้องไม่เป็นโล้เป็นพายวุฒิ ม.3 ทำงานโรงงานก็ต้องออกอยู่ไม่ได้ มีปัญหารถชนทำให้แม่ต้องรับผิดชอบ งานไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นอัน แต่ช่วยแม่ทำเกษตร เหมือนเราเป็นเสาหลักใช่ไหมคะ เราไม่ได้ส่งเงินให้ท่านมากมายมีให้ตามโอกาส ข่วยแม่จ่ายหนี้บัตรทุกเดือน จ่ายค่าไฟให้ที่บ้านทุกเกือน เราเองก็ยังไหวอยู่ แล้วก็มีตัวแปรอื่น ๆ โผล่มา ป้าที่บอกว่าโอนเงินให้พ่อเป็นขวัญถุงบ้างนะ ใส่บัญชีไว้ทุกครั้งที่เงินออก จะน้อยมากไม่เป็นไร / แลเวมีน้า น้องชายของแม่ปัญหาหนี้สินรุงรัง เราตกกะไดพลอยโจน ไปผ่อนของให้ตอนนี้เราเลยต้องรับผิดชอบเดือนละ1,500 น้องชายยังมีทักมาขอเงืนบ้าง เล็ก ๆ น้อย ๆ เราไม่คิดมากมีก็ให้สงสารเค้า ไม่มีก็บอกตรง ๆ เราประนีประนอมทุกทิศทางเพื่อไม่ให้กระทบต่อครอบครัวของเราที่กำลังจะสร้าง น้ายังมีทักมาขอจุกจิก ซึ่งหลังจากนี้เราก็ตัดสินใจว่าจะไม่ให้แล้ว เพราะเรารู้สึกว่าไม่ไหว แม่เราอยากเลี้ยงหลานมาก แต่ทุกคนรู้ไหมคะ มาถึงตรงนี้เราเริ่มเครียดกับภาระต่าง ๆ ที่ต้องจ่าย ตัวแปรที่เราไม่ๆด้คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าเริ่มมีเข้ามา แม่เราเริ่มมีอาการเจ็บป่วยเล็กน่อยซึ่งเราก็ช่วยซัพพอร์ตได้เท่าที่ไหว เทึกวันนี้เวลาอยากได้อะไรก็ส่งมาให้เราดู จนิง ๆ แกไม่ได้ขอนะคะ แต่พอเราเห็นเราเกิดความรู้สึกที่หนื่อยมากเลยค่ะ เหนื่อยเวลาน้องทักมา เหนื่อยเวลาน้าทักมา เหนื่อยเวลาที่คนที่บ้านส่งของที่อยากได้มา บ้านหลังคสก็เริ่มทรุดโทรม เรารู้สึกว่าไม่พ้นเราแน่ ๆ ตอนนี่เหนื่อยจังเลยค่ะจะจัดการชีวิตอย่างไรดี รู้สึกเหมือนจะต้องแบกทุกอย่าง ต้องมีสติในทุกวันเพราะต้องดูแลครอบครัวตัวเองด้วย แบบนี้ทำให้เราไม่อยากมีลูกเลยค่ะ ถ้าเรายังต้องดูแลทุกคนเราจะเอาอะไรไปดูแลลูก ๆ ให้เติบโตอย่างดีได้คะ อาจจะดูอกตัญญูกับความคิดแบบนี้แต่เราท้อแท้มากค่ะ เงินจากการที่เราเรียนคือจากทางแม่และยายนะคะ เค้าช่วยค่ารถให้เราได้เรียนในเมือง บวกกับการที่เราบริหารจัดการเงินเอง กับการทำงานพิเศษทุกอย่าง แล้วก็กยศ.ค่ะ คุณแม่เองก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร แต่ลึก ๆ เราก็อยากดูแลท่านให้ดีค่ะ แต่เหมือนปัญหาของทุกคนวิางดข้าหาแต่เราไม่หยุด น้าเองก็เอาที่บ้านไปจำนองจำนำทำอะไรไม่รอดตัว แม่ต้องหาเงินส่งหนี้ข่วย อีกทั้งน้องชายเรายังมีรถมอเตอร์ไซค์อีกคันที่ออหไว้ตอนมำงานที่โรงงานแม่ยังช่วยผ่อนอยู่เลย เครียดมากเลยค่ะ ด้วยหน้าที่กานงานเราไม่มีที่จะระบายตรงไหนได้เลย ถ้าเราเอาครอบครัวตัวเราให้รอดมาก่อนที่ 1 เราดูผิดมากไหมคะ ขอกำลังใจจากทุกคนทีนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ 😥
(อดีตเคยรักษาโรควิตกกังวลและอากาซึมเศร้ามาก่อนค่ะ)
ยุคนี้ใช้ชีวิตแบบไหนกันดี ลูกยังควรมีอยู่หรือไม่
ไม่ได้จะมาหาคำตอบอะไรจากกระทู้นี้ แต่อยากมาหาเพื่อนคุยแลกเปลี่ยนความคืดเห็นให้กำลังใจกันค่ะ…
เราเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่เติบโตมาอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นพร้อมหน้าพร้อมตา แต่ไม่รู้ด้วยเวรกรรมอันใด สุดท้ายเราก็ต้องอยู่กับแม่ และน้องต่างพ่อ และยายอีก 1 คน พ่อเราเลิกกับแม่ตั้งแต่เรายังเล๋ก แทบไม่ได้ส่งเสียอะไร แม่เราคนเดียวกับยายช่วยกันเลี่ยงจนเราโตมาได่ทุกวันนี้ ตอนเด็ก ๆ ไม่มีชีวิตที่อบอุ่นอะไรหรอกค่ะ มีปต่ปัญหาตามสไตล์เด็กที่พ่อแม่แยกทาง แม่ทำงานไม่มีแม้แต่เวลามาร่วมกืจกรรมวันแม่ ทำคนเดียวเลี้ยงเรากับน้องจนโต สุดท้ายเราก็เรียนจบสอบข้าราชการได้ กว่าจะจบก็ทะลักทุเลหนี้กยศ. อีก 2 แสนต้น ๆ ปัญหามันเริ่มมาจากหลังเราเรียนจบค่ะ
ขณะที่เราเรียนจบได้งานทำ กำลังจะสร้างอนาคตมีครอบครัว (แต่งงานแล้วนะคะ แฟนอยู่ในระดับปานกลาง ไม่ได้มีปัญหาหรือหนี้) น้องเราเองเรียนไม่จบยังอยู่กับแม่ขณะที่แม่แก่ขึ้นทุกวัน น้องไม่เป็นโล้เป็นพายวุฒิ ม.3 ทำงานโรงงานก็ต้องออกอยู่ไม่ได้ มีปัญหารถชนทำให้แม่ต้องรับผิดชอบ งานไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นอัน แต่ช่วยแม่ทำเกษตร เหมือนเราเป็นเสาหลักใช่ไหมคะ เราไม่ได้ส่งเงินให้ท่านมากมายมีให้ตามโอกาส ข่วยแม่จ่ายหนี้บัตรทุกเดือน จ่ายค่าไฟให้ที่บ้านทุกเกือน เราเองก็ยังไหวอยู่ แล้วก็มีตัวแปรอื่น ๆ โผล่มา ป้าที่บอกว่าโอนเงินให้พ่อเป็นขวัญถุงบ้างนะ ใส่บัญชีไว้ทุกครั้งที่เงินออก จะน้อยมากไม่เป็นไร / แลเวมีน้า น้องชายของแม่ปัญหาหนี้สินรุงรัง เราตกกะไดพลอยโจน ไปผ่อนของให้ตอนนี้เราเลยต้องรับผิดชอบเดือนละ1,500 น้องชายยังมีทักมาขอเงืนบ้าง เล็ก ๆ น้อย ๆ เราไม่คิดมากมีก็ให้สงสารเค้า ไม่มีก็บอกตรง ๆ เราประนีประนอมทุกทิศทางเพื่อไม่ให้กระทบต่อครอบครัวของเราที่กำลังจะสร้าง น้ายังมีทักมาขอจุกจิก ซึ่งหลังจากนี้เราก็ตัดสินใจว่าจะไม่ให้แล้ว เพราะเรารู้สึกว่าไม่ไหว แม่เราอยากเลี้ยงหลานมาก แต่ทุกคนรู้ไหมคะ มาถึงตรงนี้เราเริ่มเครียดกับภาระต่าง ๆ ที่ต้องจ่าย ตัวแปรที่เราไม่ๆด้คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าเริ่มมีเข้ามา แม่เราเริ่มมีอาการเจ็บป่วยเล็กน่อยซึ่งเราก็ช่วยซัพพอร์ตได้เท่าที่ไหว เทึกวันนี้เวลาอยากได้อะไรก็ส่งมาให้เราดู จนิง ๆ แกไม่ได้ขอนะคะ แต่พอเราเห็นเราเกิดความรู้สึกที่หนื่อยมากเลยค่ะ เหนื่อยเวลาน้องทักมา เหนื่อยเวลาน้าทักมา เหนื่อยเวลาที่คนที่บ้านส่งของที่อยากได้มา บ้านหลังคสก็เริ่มทรุดโทรม เรารู้สึกว่าไม่พ้นเราแน่ ๆ ตอนนี่เหนื่อยจังเลยค่ะจะจัดการชีวิตอย่างไรดี รู้สึกเหมือนจะต้องแบกทุกอย่าง ต้องมีสติในทุกวันเพราะต้องดูแลครอบครัวตัวเองด้วย แบบนี้ทำให้เราไม่อยากมีลูกเลยค่ะ ถ้าเรายังต้องดูแลทุกคนเราจะเอาอะไรไปดูแลลูก ๆ ให้เติบโตอย่างดีได้คะ อาจจะดูอกตัญญูกับความคิดแบบนี้แต่เราท้อแท้มากค่ะ เงินจากการที่เราเรียนคือจากทางแม่และยายนะคะ เค้าช่วยค่ารถให้เราได้เรียนในเมือง บวกกับการที่เราบริหารจัดการเงินเอง กับการทำงานพิเศษทุกอย่าง แล้วก็กยศ.ค่ะ คุณแม่เองก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร แต่ลึก ๆ เราก็อยากดูแลท่านให้ดีค่ะ แต่เหมือนปัญหาของทุกคนวิางดข้าหาแต่เราไม่หยุด น้าเองก็เอาที่บ้านไปจำนองจำนำทำอะไรไม่รอดตัว แม่ต้องหาเงินส่งหนี้ข่วย อีกทั้งน้องชายเรายังมีรถมอเตอร์ไซค์อีกคันที่ออหไว้ตอนมำงานที่โรงงานแม่ยังช่วยผ่อนอยู่เลย เครียดมากเลยค่ะ ด้วยหน้าที่กานงานเราไม่มีที่จะระบายตรงไหนได้เลย ถ้าเราเอาครอบครัวตัวเราให้รอดมาก่อนที่ 1 เราดูผิดมากไหมคะ ขอกำลังใจจากทุกคนทีนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ 😥
(อดีตเคยรักษาโรควิตกกังวลและอากาซึมเศร้ามาก่อนค่ะ)