บ้านผมเวลาซื้อข้าว มันจะเกิน (เหลือ) ทุกครั้ง และผมก็จะเอาเอาให้แม่บ้าน แต่ทุกครั้ง แม่ และพ่อ จะบอกว่าเดํยวพวกเขาจะกิน ไม่ต้องให้ แล้วมีวันหนึ่ง ก๊วยเตี๊ยวน้ำ เหลืออยู่บนโต๊ะ จากมื้อเที่ยง แม่ผมจะเอาไปให้ รปภ ผมก็หงุดหงิด เลยพูดไปว่า ไม่ต้องไปให้ ก๊วนเตี๊ยวขึ้นอื่นแบบนี้ เอาไปให้มันน่าเกลียด เหมือนไปดูถูกเค้า พี่สาวผมก็เดินผ่านก็ส่ายหัว บอกไม่ต้องให้ แล้วผมก็เดินขึ้นห้อง ซักพักประมาน 5 นาที ผมจะลงมาเอาน้ำ ก๊วยเตี๊ยวชามนั้น หายไป เลยหันไปถามแม่บ้าน ว่าไปไหนแล้ว แม่บ้านก็บอกว่า แม่สั่งให้เอาไปให้ รปภ เท่านั้นละ ผมเดินไปว่าแม่ ว่าทำไมยังเอาไปให้อีก มันน่าเกลียด บอกแล้วยังจะดันทุรัง ทำอีก แม่ผมก็ปรี๊ดด บอกว่า อย่ามาประสาท คนเค้าลำบาก ไม่มีจะกิน ได้ของกิน ก็กินหมดละ แล้วก็เถียงกันไปๆมา จนทะเลาะกันครั้งใหญ่ หยิบเรื่องเก่าๆที่เป็นอดีต มาว่าผม เรื่องเมื่อ 10-20 ปีที่แล้ว ทั้งๆที่บ้านอื่น และ คนงาน ก็อยู่กันเต็มไปหมดบริเวณรอบบ้าน ล่าสุดอากงผมเพิ่งเสีย หลังเผาวันเดียว แม่ผมไปรื้อของห้องอากง เอาเสื้ออากง ไปวางไว้หน้าบ้าน เรียกให้คนงานเอามาเอา ผมแค่เตือนแม่ว่า อากงเพิ่งเสีย อย่าเพิ่งไปให้ มันน่าเกลียด คือผมมองว่ามันไม่เหมาะสม เพื่อคนงานเค้าอาจจะไม่กล้ารับ ก็ว่าผมประสาทแดก ไปอีกกก…. ทะเลาะกันเหมือนเดิม
ผมคิดมากไป หรือเปล่า ผมควรปล่อยผ่านเรื่องแบบนี้ใช่ไหม…..
ผมกับแม่ ไม่เคยคิดเหมือนกันซักอย่าง