การปกป้องตัวเอง
นั่นแหละคือความเที่ยงธรรม
...
ขอยกเรื่องซ่งเซียงกงผู้เปี่ยมจรรยาธรรมเป็นตัวอย่าง
ประเทศจีนยุครณรัฐ แคว้นซ่งกับแคว้นฉู่กำลังทำสงครามกันอยู่ ณ สมรภูมิหุบเขาจ้งกู้ ริมแม่นํ้าหงสุ่ย ตอนนั้นแคว้นซ่งจัดกระบวนทัพได้ก่อน ขณะที่แคว้นฉู่เพิ่งข้ามลำนํ้ามา โกวเฉียงแม่ทัพฝ่ายซ่ง จึงแนะนำซ่งเซียงกงผู้เป็นเจ้าแคว้นว่า
"พลานุภาพของกองทัพฉู่เข้มแข็งนัก ขณะที่ฝ่ายเรามีกำลังน้อยกว่า เราควรฉวยโอกาสที่ฝ่ายตรงข้ามยังข้ามนํ้ามาไม่หมด รีบชิงเข้าจู่โจมก่อนโดยไม่ทันให้ตั้งตัวติด ก็จักทำให้ได้ชัยเป็นแม่นมั่น"
แต่แทนที่จะทำตาม ซ่งเซียงกงกลับตอบว่า
"จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร อันวิญญูชนไม่ซํ้าเติมผู้บาดเจ็บ ไม่จับกุมผู้ชราผมขาว ไม่ขุดหลุมล่อลวงให้ผู้อื่นตกลำบาก ไม่บีบคั้นให้หมดหนทางเดิน ในเมื่อทัพของข้าศึกยังจัดไม่พร้อมเพรียง จะรีบรุกเข้าโจมตีได้อย่างไร อาศัยจังหวะข้ามลำนํ้ารีบลั่นกลองศึกเช่นนี้ ย่อมเสียซึ่งจรรยาบรรณ สู้ให้ทัพฉู่ข้ามนํ้ามาให้เรียบร้อย แล้วค่อยโจมตีอย่างเปิดเผยเที่ยงธรรม จะไม่ดีกว่าหรือ?"
พอฟังเจ้าแคว้นพูดแบบนั้น โกวเฉียงก็ร้อนใจจนกระทืบเท้าเร่าๆ รีบแย้งว่า
ท่านท้าว อยากเรียนถาม ท่านมีความภักดีต่อแผ่นดินและอาณาประชาราษฎร์หรือไม่ ท่านไม่คิดปกป้องรากฐานบ้านเมืองให้มั่นคงหรอกหรือ เหตุใดจึงเอาแต่พะวงเกียรติยศความเป็นวิญญูชนของตนเอง และห่วงจรรยาบรรณถึงปานนี้อยู่อีก"
แทนที่จะฟังคำเตือน ซ่งเซียงกงกลับกล่าวว่า
"ไม่ต้องพูดอีกต่อไป จงกลับไปประจำการ มิเช่นนั้นข้าจะใช้อาญาทัพจัดการท่าน"
บทสรุปของสงคราม ทัพแคว้นฉู่ข้ามลำนํ้าสำเร็จ จัดกระบวณทัพเข้าที่เรียบร้อย ซ่งเซียงกงจึงสั่งให้ลั่นกลองศึกเข้ารบ แต่สายเกินแก้ ทัพซ่งถูกทัพแคว้นฉู่บดขยี้ ตัวซ่งเซียงกงต้องลูกศรที่ต้นขา ทนพิษบาดแผลแค่สามวันก็ถึงแก่ชีวิต
...
เหตุการณ์ข้างต้นคืออุทาหรณ์ที่กองทัพฝ่ายไทยกำลังเจริญรอยตาม
การสู้รบกับเขมรครั้งแรก ฝ่ายไทยคือผู้ชนะก็จริง แต่ไม่จัดการฝ่ายเขมรให้เด็ดขาด กลับอ้างเรื่องมนุษยธรรม เหมือนที่ซ่งเซียงกงกำลังอ้างอยู่ตอนนี้ เหตุผลก็คือห่วงภาพพจน์ กลัวชาวโลกประณามว่าไม่ทำตามหลักสากล จึงทำให้ปัญหาคาราคาซัง จนชาวบ้านแถบชายแดนเดือดร้อนมาถึงปัจจุบัน
หากจะยึดถือมนุษยธรรมขนาดนั้น ก็อย่าริอาจจัดทัพออกสงครามใดๆอย่างเด็ดขาด เพราะตามสัจจะความจริงแล้ว สงครามย่อมหาความเที่ยงธรรมไม่ได้ ผู้ชนะเป็นเจ้า ผู้แพ้ย่อมเป็นโจรขบถ ทันทีที่เกิดการต่อสู้แย่งชิง จะต้องรีบคว้าชัยชนะมาเป็นของตนหรืออย่างน้อยที่สุดก็ต้องไม่แพ้ หรือถ้าจะแพ้อย่างไม่อาจเลี่ยงก็ต้องไว้ลายอย่างมีศักดิ์ศรี ไม่ใช่พ่ายแพ้ยับเยินจนน่าทุเรศเวทนา
ความจริงก็ไม่อยากตำหนิแม่ทัพกุ้ง(พ.ท.บุญสิน ภาคกลาง) แต่ท่านมีข้อที่พึงตำหนิคือไม่จัดการพวกเขมรให้เด็ดขาด ทั้งที่ท่านมีศักยภาพมากพอจะทำได้ กลับอ้างมนุษยธรรมแบบผิดที่ผิดเวลา ไม่รีบเผด็จศึกฮุนเซ็นเสียแต่ทีแรก กลับหยุดการรบแค่ชายแดน เปิดโอกาสให้พวกเขมรลอยนวลมาทำร้ายไทยได้อีก หากท่านถล่มบ้านฮุนเซ็นตั้งแต่การรบครั้งแรก ชาวบ้านก็คงไม่ปวดหัวกับข้อพิพาทจนถึงทุกวันนี้(อย่างเช่นบ้านหนองจาร หนองหญ้าแก้ว)
ครั้งแรกพลาดไม่เป็นไร ถ้าเกิดการรบครั้งที่สอง ก็ขอให้เหล่าแม่ทัพนายกองของไทย จัดการพวกเขมรให้เด็ดขาดไปเลย หรือเล่นงานฮุนเซ็นทีเดียวอยู่หมัดก็ได้ เพราะจับโจรต้องจับหัวหน้า เหมือนอย่างที่ชาวบ้านบอกนั่นแหละ เจ็บแต่จบ อย่าโอนอ่อน อย่าเหยาะแหยะ อย่าเลินเล่อ อย่าอ้างมนุษยธรรมแบบผิดกาลเทศะอีก ที่สำคัญอย่ากลัวชาวโลกจะว่า เพราะพวกนั้นไม่ถูกเขมรรุกรานอย่างเราๆ คนที่คุณควรจะปกป้องอย่างแท้จริงคือประชาชนชาวไทยและผืนแผ่นดินไทยต่างหาก
ที่สำคัญ อย่าเอาอย่างซ่งเซียงกงที่อ้างมนุษยธรรมพรํ่าเพรื่อจนตัวตาย
นี่คือผลแห่งความเหลาะแหละ หลักหมุดถูกย้ายแล้ว
วอนกองทัพไทยทำไมถึงไม่จัดการพวกเขมรให้เด็ดขาดเสียที?
ขอยกเรื่องซ่งเซียงกงผู้เปี่ยมจรรยาธรรมเป็นตัวอย่าง
ประเทศจีนยุครณรัฐ แคว้นซ่งกับแคว้นฉู่กำลังทำสงครามกันอยู่ ณ สมรภูมิหุบเขาจ้งกู้ ริมแม่นํ้าหงสุ่ย ตอนนั้นแคว้นซ่งจัดกระบวนทัพได้ก่อน ขณะที่แคว้นฉู่เพิ่งข้ามลำนํ้ามา โกวเฉียงแม่ทัพฝ่ายซ่ง จึงแนะนำซ่งเซียงกงผู้เป็นเจ้าแคว้นว่า
"พลานุภาพของกองทัพฉู่เข้มแข็งนัก ขณะที่ฝ่ายเรามีกำลังน้อยกว่า เราควรฉวยโอกาสที่ฝ่ายตรงข้ามยังข้ามนํ้ามาไม่หมด รีบชิงเข้าจู่โจมก่อนโดยไม่ทันให้ตั้งตัวติด ก็จักทำให้ได้ชัยเป็นแม่นมั่น"
แต่แทนที่จะทำตาม ซ่งเซียงกงกลับตอบว่า
"จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร อันวิญญูชนไม่ซํ้าเติมผู้บาดเจ็บ ไม่จับกุมผู้ชราผมขาว ไม่ขุดหลุมล่อลวงให้ผู้อื่นตกลำบาก ไม่บีบคั้นให้หมดหนทางเดิน ในเมื่อทัพของข้าศึกยังจัดไม่พร้อมเพรียง จะรีบรุกเข้าโจมตีได้อย่างไร อาศัยจังหวะข้ามลำนํ้ารีบลั่นกลองศึกเช่นนี้ ย่อมเสียซึ่งจรรยาบรรณ สู้ให้ทัพฉู่ข้ามนํ้ามาให้เรียบร้อย แล้วค่อยโจมตีอย่างเปิดเผยเที่ยงธรรม จะไม่ดีกว่าหรือ?"
พอฟังเจ้าแคว้นพูดแบบนั้น โกวเฉียงก็ร้อนใจจนกระทืบเท้าเร่าๆ รีบแย้งว่า
ท่านท้าว อยากเรียนถาม ท่านมีความภักดีต่อแผ่นดินและอาณาประชาราษฎร์หรือไม่ ท่านไม่คิดปกป้องรากฐานบ้านเมืองให้มั่นคงหรอกหรือ เหตุใดจึงเอาแต่พะวงเกียรติยศความเป็นวิญญูชนของตนเอง และห่วงจรรยาบรรณถึงปานนี้อยู่อีก"
แทนที่จะฟังคำเตือน ซ่งเซียงกงกลับกล่าวว่า
"ไม่ต้องพูดอีกต่อไป จงกลับไปประจำการ มิเช่นนั้นข้าจะใช้อาญาทัพจัดการท่าน"
บทสรุปของสงคราม ทัพแคว้นฉู่ข้ามลำนํ้าสำเร็จ จัดกระบวณทัพเข้าที่เรียบร้อย ซ่งเซียงกงจึงสั่งให้ลั่นกลองศึกเข้ารบ แต่สายเกินแก้ ทัพซ่งถูกทัพแคว้นฉู่บดขยี้ ตัวซ่งเซียงกงต้องลูกศรที่ต้นขา ทนพิษบาดแผลแค่สามวันก็ถึงแก่ชีวิต