เราคุยกับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ค่ะ อายุห่างกันไม่กี่ปี แต่วุฒิภาวะห่างกันมากๆและเราอยู่กันคนละจังหวัดค่ะ ยังไม่เคยเจอกัน
ขอเกริ่นก่อนเลยนะคะว่าเขาเป็นผู้ชายที่เจอโลกมาเยอะ ผ่านประสบการณ์มามากกว่าเราเยอะมากๆจนน่าจะทำให้เขาเป็นคนที่อยู่กับโลกความเป็นจริงสุดๆ ไม่เชื่อเรื่องดวง ไม่เชื่อใจใครง่ายๆ ไม่เปิดใจให้ใครง่ายๆเลย นอกจากนั้นเขามีปัญหาเรื่องความเครียดหนักมากๆจนเป็นภาวะซึมเศร้าระดับรุนแรงจนต้องพึ่งยา มองโลกในแง่ร้าย มีเรื่องให้คิดเยอะ และแบกรับอะไรต่างๆมากมายอยู่คนเดียว แถมยังเคยมีแฟนจริงจังแค่คนเดียวที่คบมา 8 ปีโตมาด้วยกันและเลิกกันเพราะความจำเป็นด้วยค่ะ
เราเจอกันในเกมออนไลน์ค่ะ ซึ่งเป็นเกมที่เขามีอคติมากๆเพราะเกมได้ชื่อว่าเกมบ้านแตก เราเป็นคนเข้าหาเขา จนได้ใช้เวลาด้วยกัน เล่นด้วยกันประมาณ2วันในเกมและเราก็สนใจเขามากจนตัดสินใจเอาเขาออกมาคุยข้างนอก และเขาก็เปิดใจคุยกับเราเป็นครั้งแรกที่ไม่ได้เปิดมานานตั้งแต่แฟนเก่าทั้งที่เขาอคติกับโลกออนไลน์ เราเป็นคนรู้สึกดีกับใครยากแต่คุยกันได้สามสี่วันเรามีความสุขมากๆรู้สึกว่าคนนี้ใช่มากๆ คุยไปคุยมาก็คุยถึงเรื่องคนคุยเก่าในเกมของเรา ในตอนนั้นเราผิดเองค่ะเพราะเราเลือกที่จะไม่บอกเขาตรงๆว่าเราเคยคุยกับผู้ชายคนนั้น เราไม่ยอมรับและเถียงเขา ยอมรับเลยค่ะว่าตอนนั้นเราคิดไม่ทันจริงๆ ทำไมตอนนั้นเราไม่ยอมรับไปซะ ถึงแม้จะคุยกันแค่วันเดียวหรือไม่ได้รู้สึกดีอะไร แต่ยังไงก็คือเคยคุยกันจริงๆ แค่บอกตรงๆก็จบแล้ว
จากเรื่องนี้ทำให้เขาระแวงในตัวเรามากขึ้นสุดๆ เพราะเขาก็เป็นคนเชื่อใจคนยากอยู่แล้ว แล้วเราดันไปทำแบบนั้นกับเขาตั้งแต่แรกๆอีกจนเขาระแวงว่าเราจะโกหกเขาอีกหรือเปล่า เราคิดได้และรู้สึกผิดมากๆค่ะ นับจากเรื่องนั้น เราก็รู้สึกว่าเขาตั้งกาดใส่เรามากขึ้น คุยกันไม่ได้ดีเหมือนก่อนแล้ว เริ่มทะเลาะกันเพราะคำพูดคำถามของเราบ่อยๆ
เขาบอกว่าเขาเป็นคนที่เจ็บแล้วจำไม่ลืมง่ายๆ เขาชอบหยิบประเด็นนี้ขึ้นมาพูดใส่เราเป็นครั้งๆ เราก็รู้สึกไม่ดีค่ะ แต่เราก็เข้าใจเพราะเขาจิตใจไม่เหมือนคนอื่นๆจริงๆ เราพยายามทำความเข้าใจเขาในหลายๆเรื่องเลย พยายามทำทุกอย่างให้ดีเหมือนเดิม ส่วนตัวเป็นคนที่จริงจังกับคสพและซื่อสัตย์กับคนที่รักมากๆ อยู่แล้ว แต่ติดตรงที่วุฒิภาวะของเราในด้านความรักมันเด็กกว่าเขามาก เบสิคในการคุยกันของคนคุยบางเรื่องเราก็ลืมมันไปจนทำพลาดหลายรอบ เราเป็นคนชอบเถียงค่ะ เรารู้ว่าเราผิดแต่ขอให้ได้เถียง พอคิดได้ก็มายอมรับขอโทษเขาทีหลังตลอด ซึ่งเราเองก็ไม่ชอบนิสัยนี้เลยและเรายอมรับพยายามเปลี่ยนอยู่เรื่อยๆ
จนสุดท้ายเขาก็ไม่เชื่อใจเราแล้วค่ะ เขาบอกเลิกคุยหลายรอบแต่เราก็ยื้อไว้ทุกรอบ เรารู้สึกได้ว่าตั้งแต่มีเราเข้ามาเขาก็ยิ้มหัวเราะไม่ได้เหมือนเดิม เรารู้สึกแย่มากเลย ยิ่งเราได้แค่คุยกันไกลๆผ่านจอเรายิ่งทำอะไรให้มันดีขึ้นยาก ความไว้ใจก็สร้างได้ยาก ด้วยความที่อยู่ไกลกัน เราไม่รู้จะทำวิธีไหนให้มันดีขึ้นแล้วนอกจากคอยรายงานเขาทุกเรื่อง ไปไหนทำอะไรกับใคร
มีวิธีไหนที่จะทำให้คสพตอนนี้ค่อยๆดีขึ้นไหมคะ ทำให้เขาลดความระแวงและมีความสุขสบายใจมากขึ้น
อยากทำให้คสพนี้ให้กลับไปดีเหมือนเดิม ควรทำอย่างไรดีคะ
ขอเกริ่นก่อนเลยนะคะว่าเขาเป็นผู้ชายที่เจอโลกมาเยอะ ผ่านประสบการณ์มามากกว่าเราเยอะมากๆจนน่าจะทำให้เขาเป็นคนที่อยู่กับโลกความเป็นจริงสุดๆ ไม่เชื่อเรื่องดวง ไม่เชื่อใจใครง่ายๆ ไม่เปิดใจให้ใครง่ายๆเลย นอกจากนั้นเขามีปัญหาเรื่องความเครียดหนักมากๆจนเป็นภาวะซึมเศร้าระดับรุนแรงจนต้องพึ่งยา มองโลกในแง่ร้าย มีเรื่องให้คิดเยอะ และแบกรับอะไรต่างๆมากมายอยู่คนเดียว แถมยังเคยมีแฟนจริงจังแค่คนเดียวที่คบมา 8 ปีโตมาด้วยกันและเลิกกันเพราะความจำเป็นด้วยค่ะ
เราเจอกันในเกมออนไลน์ค่ะ ซึ่งเป็นเกมที่เขามีอคติมากๆเพราะเกมได้ชื่อว่าเกมบ้านแตก เราเป็นคนเข้าหาเขา จนได้ใช้เวลาด้วยกัน เล่นด้วยกันประมาณ2วันในเกมและเราก็สนใจเขามากจนตัดสินใจเอาเขาออกมาคุยข้างนอก และเขาก็เปิดใจคุยกับเราเป็นครั้งแรกที่ไม่ได้เปิดมานานตั้งแต่แฟนเก่าทั้งที่เขาอคติกับโลกออนไลน์ เราเป็นคนรู้สึกดีกับใครยากแต่คุยกันได้สามสี่วันเรามีความสุขมากๆรู้สึกว่าคนนี้ใช่มากๆ คุยไปคุยมาก็คุยถึงเรื่องคนคุยเก่าในเกมของเรา ในตอนนั้นเราผิดเองค่ะเพราะเราเลือกที่จะไม่บอกเขาตรงๆว่าเราเคยคุยกับผู้ชายคนนั้น เราไม่ยอมรับและเถียงเขา ยอมรับเลยค่ะว่าตอนนั้นเราคิดไม่ทันจริงๆ ทำไมตอนนั้นเราไม่ยอมรับไปซะ ถึงแม้จะคุยกันแค่วันเดียวหรือไม่ได้รู้สึกดีอะไร แต่ยังไงก็คือเคยคุยกันจริงๆ แค่บอกตรงๆก็จบแล้ว
จากเรื่องนี้ทำให้เขาระแวงในตัวเรามากขึ้นสุดๆ เพราะเขาก็เป็นคนเชื่อใจคนยากอยู่แล้ว แล้วเราดันไปทำแบบนั้นกับเขาตั้งแต่แรกๆอีกจนเขาระแวงว่าเราจะโกหกเขาอีกหรือเปล่า เราคิดได้และรู้สึกผิดมากๆค่ะ นับจากเรื่องนั้น เราก็รู้สึกว่าเขาตั้งกาดใส่เรามากขึ้น คุยกันไม่ได้ดีเหมือนก่อนแล้ว เริ่มทะเลาะกันเพราะคำพูดคำถามของเราบ่อยๆ
เขาบอกว่าเขาเป็นคนที่เจ็บแล้วจำไม่ลืมง่ายๆ เขาชอบหยิบประเด็นนี้ขึ้นมาพูดใส่เราเป็นครั้งๆ เราก็รู้สึกไม่ดีค่ะ แต่เราก็เข้าใจเพราะเขาจิตใจไม่เหมือนคนอื่นๆจริงๆ เราพยายามทำความเข้าใจเขาในหลายๆเรื่องเลย พยายามทำทุกอย่างให้ดีเหมือนเดิม ส่วนตัวเป็นคนที่จริงจังกับคสพและซื่อสัตย์กับคนที่รักมากๆ อยู่แล้ว แต่ติดตรงที่วุฒิภาวะของเราในด้านความรักมันเด็กกว่าเขามาก เบสิคในการคุยกันของคนคุยบางเรื่องเราก็ลืมมันไปจนทำพลาดหลายรอบ เราเป็นคนชอบเถียงค่ะ เรารู้ว่าเราผิดแต่ขอให้ได้เถียง พอคิดได้ก็มายอมรับขอโทษเขาทีหลังตลอด ซึ่งเราเองก็ไม่ชอบนิสัยนี้เลยและเรายอมรับพยายามเปลี่ยนอยู่เรื่อยๆ
จนสุดท้ายเขาก็ไม่เชื่อใจเราแล้วค่ะ เขาบอกเลิกคุยหลายรอบแต่เราก็ยื้อไว้ทุกรอบ เรารู้สึกได้ว่าตั้งแต่มีเราเข้ามาเขาก็ยิ้มหัวเราะไม่ได้เหมือนเดิม เรารู้สึกแย่มากเลย ยิ่งเราได้แค่คุยกันไกลๆผ่านจอเรายิ่งทำอะไรให้มันดีขึ้นยาก ความไว้ใจก็สร้างได้ยาก ด้วยความที่อยู่ไกลกัน เราไม่รู้จะทำวิธีไหนให้มันดีขึ้นแล้วนอกจากคอยรายงานเขาทุกเรื่อง ไปไหนทำอะไรกับใคร
มีวิธีไหนที่จะทำให้คสพตอนนี้ค่อยๆดีขึ้นไหมคะ ทำให้เขาลดความระแวงและมีความสุขสบายใจมากขึ้น