เราควรทำยังไงดี

คือเราอยากให้ช่วยออกความคิดเห็นกับปัญหาของเรา..เราค่อนข้างเป็นเด็กขาดความอบอุ่นมากตั้งแต่เด็กตอนนั้นเรายังเด็กจำความได้ว่าตอนนั้นพ่อมารับเราไปเที่ยวกับเขาและก็ชู้บนรถโดยบอกเราว่าไม่ต้องเอาไปบอกแม่ แต่มีครั้งนึงเหมือนเราไปบอกแบบอ้อมๆด้วยความที่ตอนนั้นเรายังเด็ก..ก็โกหกอะไรไม่เป็นพูดไป เลยทำให้เขาแยกทางกันแม่เสียใจมาก แล้วพอผ่านไปได้สักพักนึงก็ใช้ให้เราโทรหาพ่อให้ได้บังคับเราให้โทรวันหละ10-30สายจนกว่าเขาจะรับแล้ววันนึงเขาก็รับเราเลยได้คุยกับเขาบอกว่ารักและคิดถึงจนผ่านไปหลายปีก็ไม่ได้เจอเขาจนเราโตขึ้นประมาณนึง ก็เจอเขาบ่อยขึ้นพ่อเขาก็เอาขนมเอาอะไรมาให้เราบ้างและส่งเงินมาให้เรากับแม่ใช้แรกๆเขาส่งให้เรากับแม่หลังๆเขามีครอบครัวใหม่มีลูกใหม่อีก2คนจนส่งให้เราแค่คนเดียวเขาจ่ายค่าเทอมแล้วค่ากินให้เราแต่ไม่ได้ให้แม่เเล้ว ก่อนที่เขาจะแยกกันแม่ก็ไปออกรถโดยพ่อบอกจะช่วยส่งเงินให้ค่ารถเพราะเขาผ่อนจ่ายแล้วเขาก็ออกมาจนทุกวันนี้แม่แกเงินไม่พอใช้ทั้งต้องจ่ายค่านําไฟ ค่าอาหารที่บ้านค่าของใช้บ้าง ค่ารถบ้าง จนเหมือนเก็บกดแล้วมาลงที่เรา เราทำอะไรนิดหน่อยพลาดก็ด่าแรงมาก เช่น ตอนนั้นเขาพึ่งหายโกรธเราใช้เรานั่งรถไปซื้อของกับเขาเขาขับพาเราให้เราลงไปซื้อเขารอในรถแล้วเราถือของเต็มมือทำให้กาแฟเหมือนฝาปิดไม่สนิทหก ใส่เบาะไม่เยอะมากเขาเลยกรี๊ดใส่เราแล้วด่าเราสารพัด แล้วพูดประมาณว่า "อยากให้กูบ้าใช่ไหม อยากให้กูตา ยใช่ไหม"แล้วพูดว่าให้ตายกันทั้งคู่ไปเลยแล้วขับรถเร็วจนเรากลัวนั่งร้องไห้จนถึงบ้านเขาไล่เราลงไปแล้วเขาก็ขับรถไปทำงาน บ้างบางครั้งก็ด่าเราบีบแขนตีเรา ใช่ให้เราไปขา,ยตั,ว บางครั้งเขาก็ดีกับเราบางครั้งก็ร้ายจนบางครั้งเขาใจดีกับเรา เรารู้สึกแปลก แล้วบ้างครั้งเราโกรธ รำคาญเขาง่ายมากโดยที่เราไม่เคยรู้สึกกับใครเลย เวลาเขามาจับมากอดเราเราก็ขยับเหยียดหนี เพราะเราไม่อยากให้จับ พอเขาไม่มีเงินใช้ก็มาขอเงินเก็บเราบ้างไปใช้แล้วไม่คืนบ้าง มีวันนึงพ่อมารับเราไปอยู่ด้วยช่วงปิดเทอม แล้วแม่แกไม่มีเงินให้ขอเงินพ่อให้หน่อยเราก็ไม่กล้าก็บอกเขาไป แล้วเหมือนเขารู้ว่าเรามีเงินเก็บใส่ไว้ในตู้แต่เราล็อกกุญแจอยู่ กุญแจอยู่ที่เราเขาเปิดไม่ได้ จนวันที่เรากลับบ้านมาเห็นที่เปิดตู้หักเหมือนเขาพยายามเปิดดึงประตูออกมา จนมาเรื่อยๆเขาก็ไม่ค่อยขอเรากับพ่อแล้ว พอเวลาโกรธแค่พี่เราเขาด่าพี่เราแล้วพอด่าเสร็จก็มาด่าเราอีกคน พอมาวันนี้เราก็ทะเลาะกับเขาเรื่องเราไม่ซักถุงเท้าให้เขาแล้วเขาก็มาบอกเราเห็นแก่ตัวเพราะเราซักแต่ของตัวเองและก็เรื่องตากผ้า จนพอเขาออกไปทำงานเขาก็โทรมาด่าเราในโทรศัพทร์แล้วเราไม่ไหวแล้วเพราะเวลาเราโดนเขาด่า ทะเลาะกับเขาเราจะเงียบตลอด พอมาวันนี้เรากรี๊ดแล้วพูดความรู้สึกต่างๆออกไปแล้วตะโกนร้องไห้ใส่เขา จนเขารีบกลับบ้านมาด่าเราพอเราลงมาเขาดึกผมเราแล้วด่าเราแล้วพูดว่ากล้าตะโกนใส่กูหรอแล้วพอ้ราจะตอบกลับจะพูดเหตุผมพูดเรื่องจริงแล้วตอนนั้นมียายเรานั่งอยู่สองคนเขาตบปากเราแล้วดึงหูและเเขนเราเข้าไปข้างในบ้านแล้วด่า พอเราจะพูดก็หาว่าเราเถียงทุกอย่างแล้วชอบเอาเรื่องเก่ามาด่าเราพอยายเดินเข้ามาห้ามแล้วเราจะพูดว่าเขาทำอะไรเราบ้างแม่เขาก็มาตบปากเราไม่ให้พูด พอเราพยายามพูดรีบพูดเหตุผลแล้วเราไปพูดว่า "เพราะแบบนี้ไงถึงไม่อยากทำอะไรให้​"ยายก็ว่าว่าพูดแบบนี้กับแม่ได้ไงแล้วเราก็พยายามบอกเหตุผลแม่ก็พยายามตบปากเรา แล้วพอยายแกรู้แกเข้าใจแกก็แค่ห้ามไม่ทำอะไรพอแม่ไปทำงานเราก็รีบโทรหาพ่อให้มารับเพร่ะปิดเทอมแล้วก็ไปอยู่กับเขาได้แต่เราก็เคยทะเลาะกับพ่อมาก่อนเราไม่รู้ว่าเขาจะยังรักเราเหมือนเดิมไหมด้วยซํา เรื่องเรียนเราก็ไม่รู้ว่าจะเรียนได้นานขนาดไหนแม่ก็จะบังคับเราเรียนปวช,ปวสอยากให้เราทำงานราชกาล แต่เราอยากต่อม.ปลายเพราะยังไม่รู้ด้วยซํ้าว่าตัวเองอยากเป็นอะไร เราพยายามเรียนให้ดีที่สุดเกรดไม่เคยตํากว่า3.60แล้วไม่เคยไม่ตังใจเรียน แต่เรารู้สึกไม่เคยมีความสุขเลย
เราควรอดทนแล้วตั้งใจเรียน พัฒนาตัวเอง หรือควรทำยังไง เราอยากให้ช่วยแนะนำกัน เรารู้สึกแย่กับชีวิต