เหนื่อยเลยค่ะพี่ๆเพื่อนๆ

เราอยู่กับความขี้น้อยใจมากนานมากๆเเล้ว ตอนนี้คิดว่าไม่อยากเอาครอบครับเเล้ว โดนตลอดเวลาที่ผ่านมาเรียนอยู่ก็ขับเเกร็ป ขายขนม พาร์ทไทม์มาตลอด จบมาเเล้ว ทำงานเเล้วสิ่งที่เเม่ป้อนให้คือเอาเงินมาใช้หนี้ให้หน่อย อย่าทำตัวเหมือนลูกบ้านนั้นบ้านนี้ที่พ่อเเม่เป็นหนี้เเล้วไม่ช่วยเลี้ยงมากว่าจะโตมันเหนื่อย เราได้เงินเดือนก้อนเเรกมา บอกเราไปจ่ายค่าหอค่าไฟให้น้อง พอมันจบ บอกให้มันมาทำงานอยู่หอกับเรา เเล้วมันก็มา เราเเบกรับภาระเพิ่มมาอีกคนคือต้องเลี้ยงมันกับข้าวกับปลา มันไม่เคยช่วยทำอะไรเลย พอเราเอาเรื่องนี้ไปพูดให้เเม่ฟังช่วยสอนมันให้หน่อย เเม่บอกง่าเรื่องเเค่นี่เองมันยังไม่โต รอมันโตก่อนมันค่อยจะเริ่มคิดได้ เเล้วพอเเม่ป่วยเรารักเเม่นะรีบไปหาที่รพ. จากเชียงใหม่ไปขอนเเก่น เเละเเม่ได้ขอให้เราลาออกจากงานมาดูเเล เราก็ทำ เเต่ตลอดระยะเวลานั้น โดนเเม่ดุเเม่ด่าตลอดว่าทำอะไรไม่ดีเลยสักอย่าง กับข้าวก็ทำไม่อร่อยเหมือนน้อง ถ้าเป็นน้องมันดูเเลดีกว่า  เเต่รู้มั้ยว่าน้องนี่เเหละมัยไม่เคยโทรถามข่าวเเม่มันเลย เเล้วเเม่เข้ารพ วันเว้นวันมันก็ยังไม่มาหามาเยี่ยมเเม่ทั้งๆที่มันเรียนอยู่มข เนี่ยใกล้ๆ พอเรากลับมาทำงานก็จะชอบโทรมาเล่าว่าเป็นหนี้เท่านั้นเท่านี้ ใช้คืนให้หน่อยนะ เรามีหนี้กยศ เราอยากรีบใช้ให้หมดเเต่เเม่บอกใช้คืนเขาเดือนละพันพอ จ่ายหนี้ให้เเม่ก่อน เเล้วก็ระลึกบุญคุณใหญ่โตเล่านั้นนี่ให้เรารู้สึกผิด เเล้วก็จะบอกให้เราไปทำงานต่างประเทศ งานที่เราทำอยู่ตรงนี้มันงานเงินน้อยไม่รู้จักอยากหาเอาหาสอบให้เป็นราชการ (เราทำงานธุรการสนามเงินเดือน17,000 เราว่ามันได้เยอะมากๆเเล้วสำหรับงานนี้เพราะว่าค่าที่พักให้อีก3000) เเตาก็ยังโดนดูถูกจากครอบครัวมาตลอด เรื่องมันเข้ามาเยอะเเยะมากมายเลย เราเหนื่อยเราเศร้า มากขอให้ทุกคนสอนเเละเเนะนำเราได้มั้ยคะ