คือสมัยประถมปลายเราเคยถูกเพื่อนแกล้ง+บูลลี่ค่ะ มันค่อนค้างหนักทั้งด่าที่โรงเรียนตั้งกลุ่มแชทด่าเอาของเราไปซ่อน และอื่นๆค่ะ เราเลือกไม่ตอบโต้อะไรใดๆเพราะคิดว่าเดี๋ยวมันก็จะหายไปค่ะ ซึ่งตอนเกิดเรื่องนี้เราไม่ได้บอกแม่ แม่เราเขารู้เองและเข้ามาช่วยจัดการค่ะ เรื่องนี้สำหรับเรามันเป็นเรื่องที่พอนึกถึงแล้วเราจะรู้สึกแย่ทันทีเลยค่ะ เราไม่ค่อยอยากให้ใครสนใจมันนัก แต่ทุกช่วงเวลาตั้งแต่เราโตมาแม่เราจะชอบพูดเรื่องนี้ให้คนอื่นๆฟังค่ะ เพื่อน/ญาติ หรือบางทีก็คนที่ไม่รู้จักกันด้วยซ้ำค่ะ เวลาไหนที่เขาพูดแล้วเราอยู่ด้วยคือเรารู้สึกอึดอัดมากๆ ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ยิ้มรับค่ะ เขามักเอาไปพูดและบอกว่านี่ไม่ได้เลือดแม่เลยนะ ถ้าเป็นแม่คงทำงั้นงี้ไปแล้ว โตแต่ตัว มันทำให้เราคิดว่า เราก็ไม่ได้อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอะค่ะใครจะรู้ว่าสักวันเราจะโดนบูลี่โดนแกล้ง และตอนนั้นเราค่อนข้างเด็กเราเสียใจมากเรารักเพื่อนกลุ่มนี้มากๆแต่เขาเลือกที่จะทำกับเราแบบนี้ทำให้เราเสียใจสุดๆ มันเป็นแผลใจเรามาตลอดค่ะ เรื่องนี้แม่เราพูดแทบจะทุกเดือนเลยค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ เราไม่อยากรู้สึกอึดอัดหรือเสียใจแล้วค่ะ เราอยากจะบอกกับแม่ตรงๆแต่เป็นเพราะเรื่องนี้มันผ่านมาค่อนข้างนานเขาคงคิดว่าเราไม่เป็นไร แต่จริงๆทุกครั้งที่มันเหมือนจะหายดีคำที่แม่พูดเกี่ยวกับเรื่องนี้มันทำให้เรานึกถึงอยู่ตลอดเลยค่ะ
ควรทำยังไงกับพ่อแม่ที่ชอบพูดถึงแผลในใจลูกให้คนอื่นฟังคะ?