ผมอยากจะเล่าทีละอย่างก่อนดีกว่า
ปัญหาที่ผมเจอ แต่ผมเป็นคนที่มีความอดทนสูง
1.ความผูกพันในครอบครัว ตอนช่วง 10ปีก่อน พ่อแม่เป็นคนที่โหดเอามากๆ แค่ หลังมาก็เหมือนจะดี แต่ พ่อเริ่มเป็นคนขี้บ่น เพราะ แม่บ่นเยอะมาก บางอย่างที่แม่ไม่เคยเข้าใจคนเป็นลูก พ่อหลังไม่ก็เริ่ม โดนเหมือนลูก เกิดการด่ากันอยู่บ่อย บางทีพ่อก็จากคนที่เป็นที่พึ่งสุดท้ายเริ่มกินเบียร์มากขึ้น บางวันแม่อยากซื้อให้ แต่พ่อเริ่มมีข้ออ้าง เพราะ แอบไปกินเบียร์มาก่อนแล้ว แม่ชอบด่าบ่น พ่อบ่น ตี
2.แม่ที่ไม่เคยคิดจะมาฮีลใจ ลูกตัวเองเลย
มองว่าพี่ผมดีกว่าผม ชอบเอาผมมาเปรียบเทียบ เรื่องการเรียน ผมเอง2 พี่ได้เกรด 3 ผมแค่รู้สึก อิจฉา แต่หลังมาผมก็ไม่อิจฉา เพราะ ผมไม่ได้รู้สึกรักใครเลย นอกจาก คุณตาที่เสียไป
แม่ชอบเอาผมไปเปรียบเทียบ อะไรไม่ถูกใจก็ด่า ผมหมดไฟและความมั่นใจเพราะแม่ แม่เคยพูดในรถ กับผมและพี่ แรกๆก็พูดปดติ แต่ พอพูดถึง เรื่องหน้า แม่ดันพูดว่า ผมมันหน้าไม่หล่อ ขี้เหล่ มันก็เรื่องจริงคับ แต่มันไม่ควรเอามาพูด ผมก็หน้าธรรมดา ผิวพรรณจะขาวนํ้าตาลเป็นไม่แน่ใจ มีแปลเป็น ฟันก็ห่าง คางไม่ตรง ประมาณ5เปอร์เซน
หรือจะเป็นเรื่อง วิจารณ์ต่างๆทำให้ความชอบที่ไฝ่ฝันต้องทิ้งไป
3.พี่ชาย ที่ทั้งเหยียด เปรียบเทียบ ผมโดนเหยียบยํ่าเกือบทุกอย่าง การเรียน ชอบมาเคะ เอาเท้าดำๆมาเหยียบหัว พ่อแม่เห็นแต่ไม่ด่าอะไรเลย ชอบเปรียบเทียบว่าผมไม่ปกติ การเดินก็ไม่ปกติทั้งที่ผมก็เดินปกติเหมือนแถมยังพูดถึงใบหน้าผม ว่าหน้ามันอืมมม คือมันเหมาะสมกับบุคลิกเลย ทำตัวแอคเดินแปลก ซิ่งผมไม่ได้แฮคเลยพยายามทำตัวปกติด้วยซ้ำ บางทีพี่ก็ชอบหัวร้อน ผมจำได้ขึ้นใจ เอาข้าวมาให้แต่ ให้ผมไปเก็บตรงตีน แถมพอผมด่าก็เอาหมัดชกข้าวผมก็ไม่ได้กินข้าวเที่ยง ข้าวเช้ากฌไม่ได้กิน ได้กินมาม่าตอน บ่าย แทน หิวมาก ปวดท้องก็ต้องทน
4.เจอแบบนี้ทุกวัน แรกๆผมก็มีแอบไปบ่นคนเดียว แต่หลังๆมา ผมว่าจะตายด้านก็ไม่เชิง ผมแต่ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง ถึงแอบมานั่งเครียด รอเป็นๆที่ตัวเองรู้สึกทนไม่ไหวมานั่งบ่นร้องไห้นํ้าก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พอระบายอารมณ์เสร็จผมก็ดีขึ้นและ แต่ก็เหนื่อยมาก
ผมอยู่ร.ร มีความสุขมากกว่าอยู่บ้านอีก มีทั้งเพื่อนที่คอยอยู่ด้วยกัน แต่ก็มีเพื่อนปลอมบ้าง แต่ผมไม้คยเข้าใจว่าทำไมผมต้องเจออะไรแบบนี้
5.เด็ก,คนในร.ร ทำไมต้องหัวเราะ เหยียด หรือพูดถึงหน้าผม แถมยังหัวเราะอีก ผมรู้สึกแย่มากๆแต่ก็เป็นคนไม่ค่อยสนโลกเพราะผมมีเป้าหมายแค่เรียนเอาตัวรอด เล่นเกม แก้เบื่อ ไปนั่งคุยกับเพื่อนรัก แต่ผมดันมีแผลเพิ่มทำให้ต้องใส่แมสซักพักแต่ก็ถอดแล้ว ช่วงนี้โครงหน้าผมเริ่มตรงเพราะด้วยความที่เคี้ยวข้าวหรืออะไรซักอย่างหน้าก็เริ่มตรงคม แต่ ก็ยังมีแผลไม่มั่นใจในตัวเองเหมือนเดิม แต่ผมมั่นใจในความสามารถหรือการแสดงออกแต่แค่ไม่มั่นใจการไปอยู่ไกล้ๆผ.ญ
ครอบครัว ยังดีสำหรับผมรึป่าว
ปัญหาที่ผมเจอ แต่ผมเป็นคนที่มีความอดทนสูง
1.ความผูกพันในครอบครัว ตอนช่วง 10ปีก่อน พ่อแม่เป็นคนที่โหดเอามากๆ แค่ หลังมาก็เหมือนจะดี แต่ พ่อเริ่มเป็นคนขี้บ่น เพราะ แม่บ่นเยอะมาก บางอย่างที่แม่ไม่เคยเข้าใจคนเป็นลูก พ่อหลังไม่ก็เริ่ม โดนเหมือนลูก เกิดการด่ากันอยู่บ่อย บางทีพ่อก็จากคนที่เป็นที่พึ่งสุดท้ายเริ่มกินเบียร์มากขึ้น บางวันแม่อยากซื้อให้ แต่พ่อเริ่มมีข้ออ้าง เพราะ แอบไปกินเบียร์มาก่อนแล้ว แม่ชอบด่าบ่น พ่อบ่น ตี
2.แม่ที่ไม่เคยคิดจะมาฮีลใจ ลูกตัวเองเลย
มองว่าพี่ผมดีกว่าผม ชอบเอาผมมาเปรียบเทียบ เรื่องการเรียน ผมเอง2 พี่ได้เกรด 3 ผมแค่รู้สึก อิจฉา แต่หลังมาผมก็ไม่อิจฉา เพราะ ผมไม่ได้รู้สึกรักใครเลย นอกจาก คุณตาที่เสียไป
แม่ชอบเอาผมไปเปรียบเทียบ อะไรไม่ถูกใจก็ด่า ผมหมดไฟและความมั่นใจเพราะแม่ แม่เคยพูดในรถ กับผมและพี่ แรกๆก็พูดปดติ แต่ พอพูดถึง เรื่องหน้า แม่ดันพูดว่า ผมมันหน้าไม่หล่อ ขี้เหล่ มันก็เรื่องจริงคับ แต่มันไม่ควรเอามาพูด ผมก็หน้าธรรมดา ผิวพรรณจะขาวนํ้าตาลเป็นไม่แน่ใจ มีแปลเป็น ฟันก็ห่าง คางไม่ตรง ประมาณ5เปอร์เซน
หรือจะเป็นเรื่อง วิจารณ์ต่างๆทำให้ความชอบที่ไฝ่ฝันต้องทิ้งไป
3.พี่ชาย ที่ทั้งเหยียด เปรียบเทียบ ผมโดนเหยียบยํ่าเกือบทุกอย่าง การเรียน ชอบมาเคะ เอาเท้าดำๆมาเหยียบหัว พ่อแม่เห็นแต่ไม่ด่าอะไรเลย ชอบเปรียบเทียบว่าผมไม่ปกติ การเดินก็ไม่ปกติทั้งที่ผมก็เดินปกติเหมือนแถมยังพูดถึงใบหน้าผม ว่าหน้ามันอืมมม คือมันเหมาะสมกับบุคลิกเลย ทำตัวแอคเดินแปลก ซิ่งผมไม่ได้แฮคเลยพยายามทำตัวปกติด้วยซ้ำ บางทีพี่ก็ชอบหัวร้อน ผมจำได้ขึ้นใจ เอาข้าวมาให้แต่ ให้ผมไปเก็บตรงตีน แถมพอผมด่าก็เอาหมัดชกข้าวผมก็ไม่ได้กินข้าวเที่ยง ข้าวเช้ากฌไม่ได้กิน ได้กินมาม่าตอน บ่าย แทน หิวมาก ปวดท้องก็ต้องทน
4.เจอแบบนี้ทุกวัน แรกๆผมก็มีแอบไปบ่นคนเดียว แต่หลังๆมา ผมว่าจะตายด้านก็ไม่เชิง ผมแต่ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง ถึงแอบมานั่งเครียด รอเป็นๆที่ตัวเองรู้สึกทนไม่ไหวมานั่งบ่นร้องไห้นํ้าก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พอระบายอารมณ์เสร็จผมก็ดีขึ้นและ แต่ก็เหนื่อยมาก
ผมอยู่ร.ร มีความสุขมากกว่าอยู่บ้านอีก มีทั้งเพื่อนที่คอยอยู่ด้วยกัน แต่ก็มีเพื่อนปลอมบ้าง แต่ผมไม้คยเข้าใจว่าทำไมผมต้องเจออะไรแบบนี้
5.เด็ก,คนในร.ร ทำไมต้องหัวเราะ เหยียด หรือพูดถึงหน้าผม แถมยังหัวเราะอีก ผมรู้สึกแย่มากๆแต่ก็เป็นคนไม่ค่อยสนโลกเพราะผมมีเป้าหมายแค่เรียนเอาตัวรอด เล่นเกม แก้เบื่อ ไปนั่งคุยกับเพื่อนรัก แต่ผมดันมีแผลเพิ่มทำให้ต้องใส่แมสซักพักแต่ก็ถอดแล้ว ช่วงนี้โครงหน้าผมเริ่มตรงเพราะด้วยความที่เคี้ยวข้าวหรืออะไรซักอย่างหน้าก็เริ่มตรงคม แต่ ก็ยังมีแผลไม่มั่นใจในตัวเองเหมือนเดิม แต่ผมมั่นใจในความสามารถหรือการแสดงออกแต่แค่ไม่มั่นใจการไปอยู่ไกล้ๆผ.ญ