ทุกวันนี้โซเชียลเต็มไปด้วยเสียง —
เสียงคนที่พูดดังเพราะอยากให้คนเห็นด้วย
เสียงคนที่ด่ากันเพราะไม่ยอมกัน
เสียงคนที่ดูเหมือนมีชีวิตสมบูรณ์กว่าเรา
พอเราเปิดฟังนานเข้า เราเริ่มเหนื่อยโดยไม่รู้ตัว
เหมือนยืนอยู่กลางตลาดที่ไม่มีวันปิด
แต่ลืมไปว่า…
เราไม่จำเป็นต้องอยู่ในตลาดนั้นตลอดเวลา
ชีวิตจริงของเรามันอยู่ตรงหน้า
อยู่ในห้องที่มีแสงแดดลอดม่าน
อยู่ในมื้อข้าวที่เราชอบ
อยู่ในเสียงหัวเราะของคนที่อยู่ข้าง ๆ
ความคิดเห็นในโซเชียล
มันเป็นแค่ “เสียงสะท้อนของใครบางคนในจังหวะหนึ่งของชีวิต”
ไม่ใช่ความจริงทั้งหมด
แคร์ให้น้อยลง
ไม่ได้แปลว่าไม่สนใจโลก
แต่มันแปลว่า “เราเลือกจะอยู่กับสิ่งที่ควบคุมได้”
เลือกจะฟังเสียงหัวใจตัวเองให้มากกว่าเสียงของคนอื่น
เพราะสุดท้ายแล้ว
ชีวิตมันไม่ได้เกิดขึ้นในหน้าจอ
แต่มันเกิดขึ้นตอนที่เราวางโทรศัพท์ลง
แล้วเงยหน้าขึ้นมามองโลกจริง ๆ ตรงหน้า
🌱 เพราะชีวิตเราอยู่แค่ตรงหน้า แคร์ความเห็นในโซเชียลให้น้อยลง
เสียงคนที่พูดดังเพราะอยากให้คนเห็นด้วย
เสียงคนที่ด่ากันเพราะไม่ยอมกัน
เสียงคนที่ดูเหมือนมีชีวิตสมบูรณ์กว่าเรา
พอเราเปิดฟังนานเข้า เราเริ่มเหนื่อยโดยไม่รู้ตัว
เหมือนยืนอยู่กลางตลาดที่ไม่มีวันปิด
แต่ลืมไปว่า…
เราไม่จำเป็นต้องอยู่ในตลาดนั้นตลอดเวลา
ชีวิตจริงของเรามันอยู่ตรงหน้า
อยู่ในห้องที่มีแสงแดดลอดม่าน
อยู่ในมื้อข้าวที่เราชอบ
อยู่ในเสียงหัวเราะของคนที่อยู่ข้าง ๆ
ความคิดเห็นในโซเชียล
มันเป็นแค่ “เสียงสะท้อนของใครบางคนในจังหวะหนึ่งของชีวิต”
ไม่ใช่ความจริงทั้งหมด
แคร์ให้น้อยลง
ไม่ได้แปลว่าไม่สนใจโลก
แต่มันแปลว่า “เราเลือกจะอยู่กับสิ่งที่ควบคุมได้”
เลือกจะฟังเสียงหัวใจตัวเองให้มากกว่าเสียงของคนอื่น
ชีวิตมันไม่ได้เกิดขึ้นในหน้าจอ
แต่มันเกิดขึ้นตอนที่เราวางโทรศัพท์ลง
แล้วเงยหน้าขึ้นมามองโลกจริง ๆ ตรงหน้า