พี่ที่ทำงานยืมเงินไป 1000กว่าบาทครับ

พี่แกตอนเมาจะออกแนวแบบใจใหญ่ชอบเลี้ยงคนอื่นครับ ไม่ใช่เฉพาะผม ​แบบชวนกินเบียร์ไปเลี้ยงหลังเลิกงาน บางทีก็หารกัน ​หมดครั้งละ ลัง สองลัง บ้าง ครั้งหนึ่ง ก็ไปกินเบียร์กันปกติ มีประมาณ3-4คน ถึงเวลาหารจ่ายเงิน พี่แกบอกผมออกให้ก่อน เดี๋ยวแกคืนให้ ด้วยความเกรงใจที่พี่แกเคยเลี้ยงผม ผมเลยบอกไม่เป็นไรเดียวครั้งนี้ผมเลี้ยงคืน จนพักหลังๆเป็นความสัมพันธ์แบบเลี้ยงกันไปกันมา คือผมรู้สึกแบบอยากได้เงินคืนมากกว่าที่จะต้องมาเลี้ยงคืนอะครับ ผมเลยตัดสินใจเลี้ยงแกครั้งสุดท้าย แต่แกก็บอกเดี๋ยวครั้งหน้าเลี้ยงคืนเหมือนเดิม หลังๆผมก็ไม่ไปกินเวลาแกชวน
ล่าสุด​แกบอกให้พาไปเอารถมอเตอร์ไซค์ที่ร้านซ่อม ผมก็พาแกไป แต่ระหว่างทางจะถึงร้านซ่อมพี่แกบอกยืมเงินผมจ่ายค่าซ่อมให้ก่อน เดียวแกคืน3-4 วัน (ผมคิดในใจอ้าวเห้ยแปลกๆไม่บอกก่อนให้กุพามาเอารถหละ) ตอนนั้นผมก็คิดว่าเดียวถึงวันพี่แกคงคืนแหละ แกไม่น่าจะใช่คนแบบนั้น แล้วผมก็จ่ายค่าซ่อมให้พันกว่าบาท
ตอนนี้ เลยวันนัดที่พี่แกบอกจะคืนให้มา 5 ​วันแล้ว เวลาเจอหน้าที่ทำงานแกก็เฉยๆนะ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอะ แบบทำงานด้วยกันปกติเลย พี่แกเป็นคนขยันนะตอนทำงาน ทำงานดีด้วย ไม่คิดว่าจะทำอย่างงี้
ในใจผมแบบอดคิดไม่ได้อะ แบบ ห๊ะ  ไม่มีการบอกหรืออะไรแบบพี่ไม่มีเงินนะขอเลื่อนจ่าย หรือผ่อนจ่าย​สิ้นเดือนเงินออกอะไรงี้ จำนวนเงินมันไม่สำคัญหรอกแต่หรือมันลืมวะ รถมันขี่มาทำงานก็ออกเงินซ่อมให้ก่อน ลืมง่ายขนาดนั้นหรอวะ ยืมคือยืม ให้คือให้ เลี้ยงคือเลี้ยง มั้ยวะ
เหมือนที่เขาบอกเงินซื้อคนออกจากชีวิต ผมไม่ไปกินเบียร์ละเวลามีคนบอกจะเลี้ยง ต้องมาเกรงใจมันอีก ซื้อเบียร์กินอยู่ห้อง อยู่ร้านชิวๆคนเดียวดีกว่า