คือเริ่มต้นมันก็ปกติค่ะ ตื่นมาเช้าๆ ไม่รู้สึกเบลออะไรเลย แต่เพราะวันนี้เรามีวันหยุด (อันนี้คิดไปเองนะ)
เราก็เลยคิดว่า “เอ้า! มาทำสิ่งที่ไม่ได้ทำกันนาน” เลยเดินออกจากบ้านไปแบบชิลล์ๆ แบบไม่ต้องรีบ
พอเดินไปถึงหน้าหมู่บ้านก็เห็นรถเยอะจัง บรรยากาศดูไม่เหมือนวันหยุดเท่าไหร่เลย แต่ก็ยังคิดว่า “ไม่เป็นไร วันหยุดต้องคึกคักหน่อย”
จนเดินไปถึงห้างก็เริ่มมีความคิด “เห้ย... ห้างมันเปิดวันหยุดน่ะสิ?”
แล้วไปเดินสักพัก... เจอคนที่ทำงาน! เอ๊ะ... ทำไมเรายังไปห้างได้? คำถามนี้ค้างอยู่ในหัวเราไม่หายตลอด
สุดท้ายเดินเข้าไปหาข้าวกินในห้าง ตอนนั้นเริ่มรู้สึกว่า… หรือนี่ไม่ใช่วันหยุด!?
เอาจริงๆ ตอนนั้นเริ่มคิดว่าหรือเราจะต้องทำตัวเป็นคนทำงานให้เหมือนคนอื่น
สุดท้ายก็จ่ายเงินเสร็จ เอามือถือออกมาเช็คแล้ว “วันนี้วันธรรมดาเว้ย!” 🤦♀️
คิดในใจว่าทำไมเราถึงคิดไปว่าตัวเองมีวันหยุดแล้ว? ตอนนี้อยู่ห้างก็ต่างจากการทำงานเท่าไหร่
เอาจริงๆ วันหยุดมันอยู่ในใจเรานี่แหละ ขอโทษชีวิตที่ทำให้เข้าใจผิด 😆
วันนี้เดินออกจากบ้านเพราะคิดว่าเป็นวันหยุด พอรู้ตัวอีกทีก็อยู่ที่ห้างแล้ว
เราก็เลยคิดว่า “เอ้า! มาทำสิ่งที่ไม่ได้ทำกันนาน” เลยเดินออกจากบ้านไปแบบชิลล์ๆ แบบไม่ต้องรีบ
พอเดินไปถึงหน้าหมู่บ้านก็เห็นรถเยอะจัง บรรยากาศดูไม่เหมือนวันหยุดเท่าไหร่เลย แต่ก็ยังคิดว่า “ไม่เป็นไร วันหยุดต้องคึกคักหน่อย”
จนเดินไปถึงห้างก็เริ่มมีความคิด “เห้ย... ห้างมันเปิดวันหยุดน่ะสิ?”
แล้วไปเดินสักพัก... เจอคนที่ทำงาน! เอ๊ะ... ทำไมเรายังไปห้างได้? คำถามนี้ค้างอยู่ในหัวเราไม่หายตลอด
สุดท้ายเดินเข้าไปหาข้าวกินในห้าง ตอนนั้นเริ่มรู้สึกว่า… หรือนี่ไม่ใช่วันหยุด!?
เอาจริงๆ ตอนนั้นเริ่มคิดว่าหรือเราจะต้องทำตัวเป็นคนทำงานให้เหมือนคนอื่น
สุดท้ายก็จ่ายเงินเสร็จ เอามือถือออกมาเช็คแล้ว “วันนี้วันธรรมดาเว้ย!” 🤦♀️
คิดในใจว่าทำไมเราถึงคิดไปว่าตัวเองมีวันหยุดแล้ว? ตอนนี้อยู่ห้างก็ต่างจากการทำงานเท่าไหร่
เอาจริงๆ วันหยุดมันอยู่ในใจเรานี่แหละ ขอโทษชีวิตที่ทำให้เข้าใจผิด 😆