สวัสดีค่ะ หนูเคยคบกับผู้ชายคนนี้มา 2 ปีกว่า เกือบ 3 ปี (ปัจจุบันเลิกนานแล้วนะคะ) สิ่งที่ประทับใจมากๆเลย คือ คบแรก ๆ เค้ามาหาเราครั้งแรก มาหาที่บ้านของเราเลย มาพบปะพ่อแม่ของเรา แต่หลังจากวันนั้น ใช่ค่ะ 2 ปีกว่าๆที่เหลือนี้ หนูไปหาเขาฝ่ายเดียวเลยค่ะพี่ ตลอด 2 ปีมานี้ เกือบ 20 ครั้งได้ค่ะ เราเคยพูดแบบนอยๆว่า “อยากจะให้ที่รักมาหาเค้าบ้างจัง” แฟนก็บอกว่า “วันหน้าวันตาก่อนได้ไหมตัวเอง รอเค้ามีพร้อมก่อน อยากมีหน้าที่การงานที่ดีก่อน พ่อแม่ตัวเองเห็นจะได้ภูมิใจ ดีกว่าเห็นเค้ามาหาที่บ้านแบบไม่มีอะไรติดตัวมาเลย คิดดูว่าแบบไหนพ่อแม่ตัวเองจะภูมิใจมากกว่า“ คำนี้เราซึ้งเลย เราก็เข้าใจ เขาคงอยากพร้อมกว่านี้ เรื่องบางเรื่องก็ดีมากๆเลยค่ะ แต่หนูมีเรื่องหนึ่งที่มันทิ่มแทงใจหนูมากเลย ก็คือตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาตกระกำลำบาก ไม่มีเงินใช้ตอนแม่ไม่โอนให้ ไม่มีอะไรเลย เราคอยหยิบยื่นช่วยเขามาตลอด และทำมาตลอดตั้งแต่คบกัน 6 เดือนแรกค่ะ หนูทุ่มเทให้เขามากมาย แต่หนูไม่ได้อะไรกลับมาเลยค่ะ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน โกรธแล้วบอกเลิกกัน เขาทิ้งเราไปแบบไม่มีเยื่อใย ไม่คิดถึงความดีของเราเลย เขาเคยบอกเราค่ะ “ที่ทิ้งไม่เกี่ยวอะไรกับความดีเลย ทิ้งเพราะนิสัยเป็นแบบนี้ไง” เราก็ได้แต่ร้องไห้ ขอความเห็นใจแต่มันไม่เป็นผลเลย ส่วนหนึ่งเราก็ผิด เราไม่ว่าเราไม่ผิดเลย เราเองที่ชอบน้อยใจตอนเขาหายไปนานๆแบบไม่บอก แต่ใช่ว่าหนูจะน้อยใจแบบไม่มีเหตุผลนะพี่ บางทีนานเป็นชั่วโมง เราก็ห่วงเขาว่าจะเป็นอะไรไหม พอเราถามมาก ก็มาหงุดหงิดบอกเราว่าอย่าเกินไปได้ไหม เรื่องแค่นี้อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย และใช่ เราก็จบกันเรื่องนี้แหละ แต่เลิกแล้วต่อกันไม่เป็นไรเลยค่ะ จบแล้วก็คือจบ แต่เรื่องที่เขาไม่มีเงินใช้ เราคอยช่วยเขามาตลอด ตอนเขาจะทิ้ง ทำไมเขาทิ้งเราไปง่ายๆแบบนี้คะ หนูคิดในหัว หนูร้องไห้ทุกรอบเลย เจ็บจนแบบจะตาย เหมือนอะไรแทงใจอยู่ตลอด ชีวิตหนูเหมือนไม่มีค่าให้ใครที่จะมารักษาไว้เลย พิมพ์ไปยังร้องไห้ไปเลยค่ะ ขอถามพี่ๆหน่อยได้ไหมคะ พี่คิดยังไงกัน สำหรับพี่ๆที่ผ่านโลกนี้มานานแล้ว คงเจออะไรในความสัมพันธ์มามากมาย ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
พี่คิดอย่างไรกับผู้ชายคนนี้คะ ?