สวัสดีค่ะ เราอยากจะมาเเชร์ประสบการณ์ที่เจออยู่ ณ ปัจจุบันค่ะ อยากรู้ว่า เพื่อนๆพี่ๆมีความคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้ค่ะ เเละอยากแนะนำอะไรก็พูดคุยกันได้เลยนะคะ
โดยเรื่องนี้จะเกี่ยวกับสถานการณ์ครอบครัวค่ะ โดยปกติแล้วเราอยู่กับปู่ย่า แต่ด้วยความอายุห่างกันมากเราจึงมักจะมีเรื่อง พูดคุยกันไม่มากเท่าไหร่ เพราะจูนกันไม่ติด จึงทำให้เราไม่สนิทกันเท่าไหร่ค่ะ ซึ่งเราเนี่ยจะถูกเลี้ยงแบบปล่อยปะละเลยค่ะ อยากได้อะไรไม่เคยได้มักจะถูกเปรียบเทียบและด่าทอเสมอค่ะ ตอนเด็กๆเนี่ยเรียกได้ว่าโตมากับไม้เรียวได้ โดนทุบตีเป็นกระสอบทรายเลยค่ะ(โตขึ้นก็ไม่ตีแล้ว) แต่ความหัวโบราณก็จะคู่กับคนแก่อยู่แล้วใช่ไหมคะ และบ้านปู่ย่าไม่มีไฟฟ้าและน้ำปะปาใช้ค่ะ ไฟใช้แสงโซล่าเซลล์ น้ำต้องไปตักจากอ่างอาบน้ำรวมข้างในที่พักงานคนงานค่ะ ไฟเราได้รับอนุญาตให้ใช้แค่ ชาตแบตโทรศัพท์ค่ะ ไม่มีตู้เย็นหรือพัดลมใช้ และเป็นสาเหตุหลักเลยที่ทำให้เราลังเลใจที่จะมา
ซึ่งเมื่อเร็วๆนี้เราได้ย้ายมาอยู่กลับพ่อแม่ค่ะ เราไม่ได้อยากมาเท่าไหร่ เพราะเขาบอกจะให้มาอยู่ตั้งแต่ม.3ค่ะ แต่ไม่เคยให้เรามาอยู่เลยค่ะจนจบม.6มา ก็บังคับกันมา แทบจะทันทีค่ะ เห็นลิ้นไก่เลยไหมคะ? โดยเขาบอกว่าถ้ามาอยู่ไม่ต้องทำอะไรไม่เอาเงินที่เราทำงานแน่นอน แค่ช่วยจ่ายค่าน้ำค่าไฟพอ ค่ะแต่พอไปอยู่จริง เราโดนแม่เข้าใจผิดว่ามีความสัมพันธ์กับพ่อเชิงชู้สาวค่ะ เราโดนทั้งด่าทอ โดนกดขี่ โดนสาปแช่ง และโดนดูถูกสารพัดเลยค่ะ อีกทั้งเราต้องจ่ายค่าไฟให้ทั้งหมด ค่ะ3000บาทต่อเดือน แค่ค่าไฟ3000บาทเลยนะคะ แต่ตัวเราไม่ค่อยอยู่บ้านค่ะ(เพราะทำงาน9-10ชั่วโมง) ไฟที่ใช้ก็ใช้แค่พัดลมตัวเล็กๆตังนึงและชาจไฟโทรศัพท์เท่านั้นค่ะ อีกทั้งเรายังโดนแม่เลี้ยงค้นของตามใจโดยอ้างว่าจะหาของให้เราค่ะ เเละไปค้นเอาสมุดไดอารี่ส่วนตัวเราไปถ่ายรูปเก็บไว้ค่ะ ปัจจุบันก็ยังไม่ได้สมุดคืนนะคะ และเขามักจะพูดถึงเรื่องราวในไดอารี่ เพื่อจงใจให้เราอับอายตลอดด้วยค่ะ จนเรารู้สึกว่านี่คือการแบล็คเมลรึเปล่า? เพราเราก็กลัวค่ะว่าเขาจะเอาไปลงโซเชียล เพื่อประจาน ในสักวันรึเปล่า??และในระหว่างใช้ชีวิตในบ้านหลังนี้ ก็มักจะโดนขโมยเงินบ่อยๆค่ะ ตอนแรก100-200 ต่อมาขยับเป็น500 จนล่าสุดเขาเอาไป1000แล้วค่ะ เราทำงาน9ชั่วโมงเราได้เงินเดือนแค่8000กว่าเองนะคะ ซึ่งเราต้อง จ่ายค่าไฟ ซื้อข้าวสารและจ่ายค่าน้ำมันให้ตลอดและช่วยค่าอาหารแมว10กว่าตัวในบ้านบางครั้งค่ะนเำมันต้องจ่ายให้ตลอดไม่งั้นพ่อแม่จะไม่มารับและส่งไปทำงานค่ะ เราจึงจำใจต้องเดินกลับบ้านบ่อยๆค่ะ ประมาณ1ชั่วโมงครึ่งก็ถึงบ้านแล้วค่ะ แต่เดินได้แค่ตอนเช้าค่ะ เพราะตอนกลางคืนผู้หญิงเดินคนเดียวมันอันตรายใช่ไหมคะ เราจึงต้องนอนที่ทำงาน บ้างค่ะหรือให้เพื่อนที่ทำงานไปส่งบ้างบางครั้งค่ะ (ที่ทำงานเข้มงวดเรื่องการเข้างาน-ออกงานซึ่งการไปรับส่งระหว่างงานถือเป็นเรื่องไม่โอเคร)แต่เราก็ไม่ได้จ่ายค่าน้ำมันบ่อยๆค่ะเพราะ ไม่มีเงินกินใช้ ซึ่งเรื่องเงินที่ขโมยไป ครั้งที่ขโมยไปพันนึง เราคุยให้คืนแล้วนะคะ แต่ไม่คืนค่ะไม่ยอมรับใดๆด้วยค่ะ
ปัจจุบันเรากำลังไปลาออกและกลับไปอยู่กับปู่กับย่าค่ะ แค่พอหางานได้เราก็จะออกมาใช้ชีวิตคนเดียวค่ะ ซึ่งในสัญญาจ้างต้องลาออกล่วงหน้า1เดือน เราจึงทนกับสถานการณ์นี้อีก1เดือน และมีแพลนจะไปพบจิตแพทย์ค่ะ แต่ยังไม่กล้า
เราตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหมคะ? หากเพื่อนๆอายุเท่าเราที่พึ่งจบม.6ได้ไม่นานและไม่มีประสบการณ์ แบบเรา คิดว่าควรจะทำยังไงบ้างคะ พูดคุยได้ค่ะ และมีใครเจอปัญหา แบบเราบ้างไหม แชร์กันได้นะคะ เขียนสะยาวเลยขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ🥲🙇
ถ้าเจอแบบนี้จะทำยังไงกันบ้างคะ??🤨
โดยเรื่องนี้จะเกี่ยวกับสถานการณ์ครอบครัวค่ะ โดยปกติแล้วเราอยู่กับปู่ย่า แต่ด้วยความอายุห่างกันมากเราจึงมักจะมีเรื่อง พูดคุยกันไม่มากเท่าไหร่ เพราะจูนกันไม่ติด จึงทำให้เราไม่สนิทกันเท่าไหร่ค่ะ ซึ่งเราเนี่ยจะถูกเลี้ยงแบบปล่อยปะละเลยค่ะ อยากได้อะไรไม่เคยได้มักจะถูกเปรียบเทียบและด่าทอเสมอค่ะ ตอนเด็กๆเนี่ยเรียกได้ว่าโตมากับไม้เรียวได้ โดนทุบตีเป็นกระสอบทรายเลยค่ะ(โตขึ้นก็ไม่ตีแล้ว) แต่ความหัวโบราณก็จะคู่กับคนแก่อยู่แล้วใช่ไหมคะ และบ้านปู่ย่าไม่มีไฟฟ้าและน้ำปะปาใช้ค่ะ ไฟใช้แสงโซล่าเซลล์ น้ำต้องไปตักจากอ่างอาบน้ำรวมข้างในที่พักงานคนงานค่ะ ไฟเราได้รับอนุญาตให้ใช้แค่ ชาตแบตโทรศัพท์ค่ะ ไม่มีตู้เย็นหรือพัดลมใช้ และเป็นสาเหตุหลักเลยที่ทำให้เราลังเลใจที่จะมา
ซึ่งเมื่อเร็วๆนี้เราได้ย้ายมาอยู่กลับพ่อแม่ค่ะ เราไม่ได้อยากมาเท่าไหร่ เพราะเขาบอกจะให้มาอยู่ตั้งแต่ม.3ค่ะ แต่ไม่เคยให้เรามาอยู่เลยค่ะจนจบม.6มา ก็บังคับกันมา แทบจะทันทีค่ะ เห็นลิ้นไก่เลยไหมคะ? โดยเขาบอกว่าถ้ามาอยู่ไม่ต้องทำอะไรไม่เอาเงินที่เราทำงานแน่นอน แค่ช่วยจ่ายค่าน้ำค่าไฟพอ ค่ะแต่พอไปอยู่จริง เราโดนแม่เข้าใจผิดว่ามีความสัมพันธ์กับพ่อเชิงชู้สาวค่ะ เราโดนทั้งด่าทอ โดนกดขี่ โดนสาปแช่ง และโดนดูถูกสารพัดเลยค่ะ อีกทั้งเราต้องจ่ายค่าไฟให้ทั้งหมด ค่ะ3000บาทต่อเดือน แค่ค่าไฟ3000บาทเลยนะคะ แต่ตัวเราไม่ค่อยอยู่บ้านค่ะ(เพราะทำงาน9-10ชั่วโมง) ไฟที่ใช้ก็ใช้แค่พัดลมตัวเล็กๆตังนึงและชาจไฟโทรศัพท์เท่านั้นค่ะ อีกทั้งเรายังโดนแม่เลี้ยงค้นของตามใจโดยอ้างว่าจะหาของให้เราค่ะ เเละไปค้นเอาสมุดไดอารี่ส่วนตัวเราไปถ่ายรูปเก็บไว้ค่ะ ปัจจุบันก็ยังไม่ได้สมุดคืนนะคะ และเขามักจะพูดถึงเรื่องราวในไดอารี่ เพื่อจงใจให้เราอับอายตลอดด้วยค่ะ จนเรารู้สึกว่านี่คือการแบล็คเมลรึเปล่า? เพราเราก็กลัวค่ะว่าเขาจะเอาไปลงโซเชียล เพื่อประจาน ในสักวันรึเปล่า??และในระหว่างใช้ชีวิตในบ้านหลังนี้ ก็มักจะโดนขโมยเงินบ่อยๆค่ะ ตอนแรก100-200 ต่อมาขยับเป็น500 จนล่าสุดเขาเอาไป1000แล้วค่ะ เราทำงาน9ชั่วโมงเราได้เงินเดือนแค่8000กว่าเองนะคะ ซึ่งเราต้อง จ่ายค่าไฟ ซื้อข้าวสารและจ่ายค่าน้ำมันให้ตลอดและช่วยค่าอาหารแมว10กว่าตัวในบ้านบางครั้งค่ะนเำมันต้องจ่ายให้ตลอดไม่งั้นพ่อแม่จะไม่มารับและส่งไปทำงานค่ะ เราจึงจำใจต้องเดินกลับบ้านบ่อยๆค่ะ ประมาณ1ชั่วโมงครึ่งก็ถึงบ้านแล้วค่ะ แต่เดินได้แค่ตอนเช้าค่ะ เพราะตอนกลางคืนผู้หญิงเดินคนเดียวมันอันตรายใช่ไหมคะ เราจึงต้องนอนที่ทำงาน บ้างค่ะหรือให้เพื่อนที่ทำงานไปส่งบ้างบางครั้งค่ะ (ที่ทำงานเข้มงวดเรื่องการเข้างาน-ออกงานซึ่งการไปรับส่งระหว่างงานถือเป็นเรื่องไม่โอเคร)แต่เราก็ไม่ได้จ่ายค่าน้ำมันบ่อยๆค่ะเพราะ ไม่มีเงินกินใช้ ซึ่งเรื่องเงินที่ขโมยไป ครั้งที่ขโมยไปพันนึง เราคุยให้คืนแล้วนะคะ แต่ไม่คืนค่ะไม่ยอมรับใดๆด้วยค่ะ
ปัจจุบันเรากำลังไปลาออกและกลับไปอยู่กับปู่กับย่าค่ะ แค่พอหางานได้เราก็จะออกมาใช้ชีวิตคนเดียวค่ะ ซึ่งในสัญญาจ้างต้องลาออกล่วงหน้า1เดือน เราจึงทนกับสถานการณ์นี้อีก1เดือน และมีแพลนจะไปพบจิตแพทย์ค่ะ แต่ยังไม่กล้า
เราตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหมคะ? หากเพื่อนๆอายุเท่าเราที่พึ่งจบม.6ได้ไม่นานและไม่มีประสบการณ์ แบบเรา คิดว่าควรจะทำยังไงบ้างคะ พูดคุยได้ค่ะ และมีใครเจอปัญหา แบบเราบ้างไหม แชร์กันได้นะคะ เขียนสะยาวเลยขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ🥲🙇