สวัสดีค่ะ…เรารบกวนสอบถามรายละเอียดพอสังเขปจากพฤติการ/พฤติกรรมเหล่านี้
เราเป็นคนเห็นแก่ตัวไหม
เนื่องจากสามีพูดกับเราเกือบทุกวันว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว
เรื่องก็คือ
เราและสามีทำงานทั้งคู่
เรามีลูกเล็ก17เดือน ไม่มีคนช่วยเลี้ยง
เราจึงต้องย้ายกลับไปทำงานแถวบ้านเพื่อให้ยายช่วยเลี้ยงคือแยกกกันอยู่ตั้งแต่มีลูก
เรารับราชการอายุ32
สามีทำงานเอกชนอายุ37
สามีทำงานบริษัทรายรับ60k เรา30k
ในเเต่ละเดือนสามีจะส่งให้เราเดือนละ18k
เพื่อเอาไปใช้จ่ายค่าบ้าน(ซื้อบ้านใช้ชื่อเรากู้ซื้ิอ)
จ่ายค่าบ้านเเละค่าน้ำไฟหลังที่สามีอยู่
ประมาณ12k เหลืออีก6k เราเอาไปใช้จ่าย
ในเเต่ละเดือนเราใช้จ่ายจากเงินเดือนตัวเองและะที่สามีโอนมาถ้าเวลาอยู่ด้วยกันซื้อของต่างๆสามีจะเป็นคนจ่าย…สามีมีรถยนต์1คัน ค่าบำรุงรักษาหรือค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวกับรถสามีจะเป็นคนจ่ายเอง
ยกเว้นค่าน้ำมันที่เราใช้เองเราก็เติมเอง
สามีบอกว่าเราทำงานแต่ใช้เงินคนเดียว
(พ่อกับแม่เราไม่ได้ทำงานแล้ววเราจึงต้องดูแลทั้งครอบครัว ดูแลพ่อแม่เเละลูก)
สามีจะมาหาทุกเดือนเดือนละครั้ง ครั้งละ2วัน
สามีทะเลาะกับเราเรื่องเงินทุกสัปดาห์ว่าเราใช้เงินคนเดียว เขาทำงานแล้ววยังต้องส่งให้เราเยอะ
สามีจะถามตลอดว่าเอาเงินไปทำอะไรหมด
ใช่ค่ะส่วนนึงเราออมไว้ยามเกษียณออมกับกบข.3%และออมเพิ่มอีก3% และเก็บไว้อีกเดือนละ3000 บาท สามีบอกว่าค่าใช้จ่ายทุกอย่างเขาต้องรับผิดชอบ เขาเหนื่อยเราทำให้เขาลำบากและเป็นภาระ(เรากับสามีคบกันมาเข้าปีที่8และพักหลังหลังจากปีที่3 เขาก็พูดแบบนี้มาตลอด)
เขาบอกว่าเราเห็นแก่ตัว เราเองก็มองแต่ในมุมตัวเองไม่เเน่ใจเราคิดไปว่ามันจริงไหมเราไม่แน่ใจจเลยเมื่อก่อนตอนยังไม่มีลูกเขาก็โอนให้เฉพาะค่าบ้านแค่นั้นแต่โอนมาเดือนละ5000เพราะเราจ่ายเอง8000 เขาจ่ายเพิ่ม5000
พอระยะนี้เขาทำอาชีพเสริมเราก็ไม่ห้ามเห็นว่าเป็นความสุขเขาก็ให้ทำไปซึ่งปกติตอนนี้แยกกันอยู่ในวันนึงเราจะคุยกัน2-3ประโยคผ่านการแชทแค่นั้น
แรกๆๆเราเองก็น้อยใจแต่เราชินแล้ววไม่รู้สึกอะไรแล้ว เขาก็ทำอาชีพเสริมทำให้นอนดึกตื่นเช้า
พอช่วงนี้เราปิดเทอม เราก็พาลูกมาหาพ่อกลางวันเราเลี้ยงลูกคนเดียวพอค่ำสามีกลับมาสามีก็จะทำงานเสริมเขาต่อ ซึ่งเราเองบอกตรงๆว่าไม่ได้ช่วยหยิบจับอะไรเลยเพราะเราเหนื่อยวันทั้งวันเหนื่อยและะเหงาพอแล้ว…เราเห็นว่าลูกกับพ่อไม่ได้อยู่ด้วยกันเราก็เลยบอกสามีป้อนข้าวลูก สามีทำนะแต่บอกว่าข้าวลูกก็ไม่ป้อน ลูกเลี้ยงง่ายทำไมเราไม่ช่วยสามีหยิบจับอะไร(ไม่ช่วยงานเสริมเขา)
เราบอกว่าเราเหนื่อยแล้วววันทั้งวันเลี้ยงลูก
เขาบอกว่าเราเห็นแก่ตัววไม่ช่วยหยิบจับ หน้าที่แม่ก็ไม่ทำแต่พอเวลาได้เงินมาขอ เห็นแก่ตัว
เราจุกและสับสน
ในใจอยากเลิกตั้งแต่ก่อนมีลูกแล้วเวลาไปไหนๆสามีไม่เคยต้องมาเตรียมของหรือทำอะไรเกี่ยวกับเราและะลูกและเป็นเราที่เตรียมของขนของขึ้นรถและะมานั่งรอสามีอาบน้ำ…
สามีบอกว่าเราใช้ชีวิตไปวัน ๆ ทำอะไรไม่ใช้สมอง
บอกจนเราจะเชื่อตามที่สามีพูดแล้ว
ที่ผ่านมาเราเป็นซึมเศร้าหลังคลอดตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วแต่ยังไม่หายสนิทเราบอกสามีว่าเราเป็นนะสามีก็ฟังแต่ไม่ได้พูดอะไร มาถึงตรงนี้สรุปเป็นเราที่เห็นแก่ตัวจริงหรอ…และเราเองอยากเลิกกับสามีแต่ยังไม่ได้จริงจังสักที…เพราะคิดว่าถ้านายไปเราจะเป็นประสาทได้ โดนด่าทอด้วยคำพูดแบบนี้ทิ่มแทงทุกวันสมัยที่อยู่ด้วยกันก็ด่าแบบนี้ตลอด
เป็นคนเห็นแก่ตัวรึเปล่า
เราเป็นคนเห็นแก่ตัวไหม
เนื่องจากสามีพูดกับเราเกือบทุกวันว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว
เรื่องก็คือ
เราและสามีทำงานทั้งคู่
เรามีลูกเล็ก17เดือน ไม่มีคนช่วยเลี้ยง
เราจึงต้องย้ายกลับไปทำงานแถวบ้านเพื่อให้ยายช่วยเลี้ยงคือแยกกกันอยู่ตั้งแต่มีลูก
เรารับราชการอายุ32
สามีทำงานเอกชนอายุ37
สามีทำงานบริษัทรายรับ60k เรา30k
ในเเต่ละเดือนสามีจะส่งให้เราเดือนละ18k
เพื่อเอาไปใช้จ่ายค่าบ้าน(ซื้อบ้านใช้ชื่อเรากู้ซื้ิอ)
จ่ายค่าบ้านเเละค่าน้ำไฟหลังที่สามีอยู่
ประมาณ12k เหลืออีก6k เราเอาไปใช้จ่าย
ในเเต่ละเดือนเราใช้จ่ายจากเงินเดือนตัวเองและะที่สามีโอนมาถ้าเวลาอยู่ด้วยกันซื้อของต่างๆสามีจะเป็นคนจ่าย…สามีมีรถยนต์1คัน ค่าบำรุงรักษาหรือค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวกับรถสามีจะเป็นคนจ่ายเอง
ยกเว้นค่าน้ำมันที่เราใช้เองเราก็เติมเอง
สามีบอกว่าเราทำงานแต่ใช้เงินคนเดียว
(พ่อกับแม่เราไม่ได้ทำงานแล้ววเราจึงต้องดูแลทั้งครอบครัว ดูแลพ่อแม่เเละลูก)
สามีจะมาหาทุกเดือนเดือนละครั้ง ครั้งละ2วัน
สามีทะเลาะกับเราเรื่องเงินทุกสัปดาห์ว่าเราใช้เงินคนเดียว เขาทำงานแล้ววยังต้องส่งให้เราเยอะ
สามีจะถามตลอดว่าเอาเงินไปทำอะไรหมด
ใช่ค่ะส่วนนึงเราออมไว้ยามเกษียณออมกับกบข.3%และออมเพิ่มอีก3% และเก็บไว้อีกเดือนละ3000 บาท สามีบอกว่าค่าใช้จ่ายทุกอย่างเขาต้องรับผิดชอบ เขาเหนื่อยเราทำให้เขาลำบากและเป็นภาระ(เรากับสามีคบกันมาเข้าปีที่8และพักหลังหลังจากปีที่3 เขาก็พูดแบบนี้มาตลอด)
เขาบอกว่าเราเห็นแก่ตัว เราเองก็มองแต่ในมุมตัวเองไม่เเน่ใจเราคิดไปว่ามันจริงไหมเราไม่แน่ใจจเลยเมื่อก่อนตอนยังไม่มีลูกเขาก็โอนให้เฉพาะค่าบ้านแค่นั้นแต่โอนมาเดือนละ5000เพราะเราจ่ายเอง8000 เขาจ่ายเพิ่ม5000
พอระยะนี้เขาทำอาชีพเสริมเราก็ไม่ห้ามเห็นว่าเป็นความสุขเขาก็ให้ทำไปซึ่งปกติตอนนี้แยกกันอยู่ในวันนึงเราจะคุยกัน2-3ประโยคผ่านการแชทแค่นั้น
แรกๆๆเราเองก็น้อยใจแต่เราชินแล้ววไม่รู้สึกอะไรแล้ว เขาก็ทำอาชีพเสริมทำให้นอนดึกตื่นเช้า
พอช่วงนี้เราปิดเทอม เราก็พาลูกมาหาพ่อกลางวันเราเลี้ยงลูกคนเดียวพอค่ำสามีกลับมาสามีก็จะทำงานเสริมเขาต่อ ซึ่งเราเองบอกตรงๆว่าไม่ได้ช่วยหยิบจับอะไรเลยเพราะเราเหนื่อยวันทั้งวันเหนื่อยและะเหงาพอแล้ว…เราเห็นว่าลูกกับพ่อไม่ได้อยู่ด้วยกันเราก็เลยบอกสามีป้อนข้าวลูก สามีทำนะแต่บอกว่าข้าวลูกก็ไม่ป้อน ลูกเลี้ยงง่ายทำไมเราไม่ช่วยสามีหยิบจับอะไร(ไม่ช่วยงานเสริมเขา)
เราบอกว่าเราเหนื่อยแล้วววันทั้งวันเลี้ยงลูก
เขาบอกว่าเราเห็นแก่ตัววไม่ช่วยหยิบจับ หน้าที่แม่ก็ไม่ทำแต่พอเวลาได้เงินมาขอ เห็นแก่ตัว
เราจุกและสับสน
ในใจอยากเลิกตั้งแต่ก่อนมีลูกแล้วเวลาไปไหนๆสามีไม่เคยต้องมาเตรียมของหรือทำอะไรเกี่ยวกับเราและะลูกและเป็นเราที่เตรียมของขนของขึ้นรถและะมานั่งรอสามีอาบน้ำ…
สามีบอกว่าเราใช้ชีวิตไปวัน ๆ ทำอะไรไม่ใช้สมอง
บอกจนเราจะเชื่อตามที่สามีพูดแล้ว
ที่ผ่านมาเราเป็นซึมเศร้าหลังคลอดตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วแต่ยังไม่หายสนิทเราบอกสามีว่าเราเป็นนะสามีก็ฟังแต่ไม่ได้พูดอะไร มาถึงตรงนี้สรุปเป็นเราที่เห็นแก่ตัวจริงหรอ…และเราเองอยากเลิกกับสามีแต่ยังไม่ได้จริงจังสักที…เพราะคิดว่าถ้านายไปเราจะเป็นประสาทได้ โดนด่าทอด้วยคำพูดแบบนี้ทิ่มแทงทุกวันสมัยที่อยู่ด้วยกันก็ด่าแบบนี้ตลอด