#ชีวิตจริงของคนธรรมดา

วันจันทร์...แหกขี้ตาตื่นเช้า
นาฬิกาปลุกดังใส่หู 
ลุกขึ้นมาด้วยหน้าบึ้ง 
ใจกูอยากนอนต่ออีกชั่วโมง 
 
ออกบ้าน 6 โมงครึ่ง 
รถติดยาวเป็นกิโล
มองลอดหน้าต่าง
คิดในใจ " อีกแล้ว...กู" 
 
เข้าออฟฟิศ หน้าแป้กๆ 
งานเดิมๆ ซ้ำๆ ซากๆ 
คีย์บอร์ดเคาะจนมือชา 
สมองเบลอไปหมด 
 
เพื่อนร่วมงานหน้าหวาน 
แต่ข้างหลังแทงกันจริงๆ 
ขี้อิจฉาใครได้เลื่อน 
ใครได้โบนัสก็หน้าเบี้ยว 
 
เจ้านายเรียกเข้าห้อง 
ดุด่าเรื่องไร้สาระ 
ผิดพลาดนิดเดียว 
เหมือนโลกแตก 
 
เงินเดือนวันที่ 25 
พอได้มาก็หายไป 
ค่าเช่า ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าแก๊ส 
เหลือในกระเป๋าไม่กี่บาท 
 
กินข้าวกล่องวันละ 50 
เสื้อผ้าไม่กล้าซื้อ 
เที่ยวกับเพื่อนต้องปฏิเสธ 
เพราะเงินมันไม่พอ 
 
กลับถึงบ้าน 2 ทุ่มกว่า 
เหนื่อยล้าจนไม่อยากคุย 
ล้างหน้าแปรงฟัน 
นอนไปเหมือนหุ่นยนต์ 
 
เอาตัวรอดไปวันๆ 
กูก็เหนื่อยแล้วจริงๆ 
แต่จะทำยังไงได้ 
เงินมันต้องหา 
 
ฝันที่เคยฝัน 
มันไปไหนหมดว๊ะ!!! 
เวลาไม่เหลือแม้แต่จะคิด 
แค่หายใจยังรู้สึกหนัก 
 
"ทน" เท่านั้น 
คือทางเดียวที่กูพอเลือกได้ 
“ทน” จนกว่าจะตาย 
หรือหาทางออกให้เจอ 
 
วันจันทร์จะมาอีก 
รถก็จะติดอีก 
เจ้านายก็จะดุอีก 
และกูก็จะ”ทน” อีก... 
 
จนกว่าวันไหนสักวัน 
จะเจอสิ่งที่ดีกว่านี้
-----------------------------------
ใครมีอาการ “ทน” แวะมาคุยกันได้เด้อ

#เรื่องเล่าจากเรื่องจริง #ชีวิต #ขอบคุณผู้ติดตาม