สวัสดีค่ะ หนูพึ่งสร้างแอคเค้าท์นี้ขึ้นมาเพื่ออยากบ่นอะไรซักอย่าง
และเผื่อว่าใครที่กำลังติดอยู่ในสภาวะเดียวกันจะไม่โดดเดี่ยว
หนูรักษาโรคซึมเศร้ามา 6 ปีแล้วค่ะ
ต้นเหตุของโรคเกิดจากปัญหาครอบครัวกับปัญหาเรื่องความรักในวัยรุ่น
พอเรียนจบเริ่มทำงาน รู้สึกว่าฝันบ่อย แยกความฝันกับความจริงไม่ออกว่าอะไรกันแน่
เช่น หนูฝันว่าส่ง Email คอนเฟิร์มลูกค้าแล้ว แต่ในความจริงไม่ได้ส่ง
และสังเกตอาการตัวเองเริ่มนอนแล้วปวดหัวทุกครั้งที่ตื่นเลยไปหาหมอค่ะ
เริ่มแรกหนูไปหาหมอที่สถาบันแห่งนึงย่านพุทธมณฑล คุณหมอคนแรกที่เจอ
วินิฉัยว่าหนูเป็นโรคซึมเศร้าและจ่ายยาให้รับประทานต่อเนื่อง
หนูหาที่สถาบันนั้นแบบจ่ายเงินเอง แต่หนูไม่เคยได้เจอนักจิตบำบัดเลยค่ะ
เลยตัดสินใจย้ายที่รักษา
ในช่วงเวลาตั้งแต่เริ่มรักษาจนถึงช่วงก่อนเรียนโท
เราไม่มีปัญหาเรื่องความรักแล้วค่ะ เราเหลือแค่ปัญหาครอบครัวที่มันจบลงแล้วแต่ยังได้รับผลกระทบต่อเนื่อง
แต่เรามาเจอปัญหาในวัยทำงานแทนค่ะ ไม่รู้ว่าเรียกว่าเป็นเพราะโรคซึมเศร้าได้ไหม
หนูไม่เคยทำงานที่ไหนเกิน 2 ปีเลยค่ะ เจอปัญหาเรื่องการเข้าสังคมทำให้ต้องเปลี่ยนงานบ่อยมาก
5 ปีของการรับรู้ว่าเป็นซึมเศร้าและรักษา เปลี่ยนงานมา 8 งานแล้วค่ะ
มีทั้งปัญหากับผู้คน ไม่ถูกคอกันบ้าง ไม่สมอารมณ์บ้าง
แต่ไม่เคยเบื่องานเลยค่ะ 8 งานที่เปลี่ยนมาเรายังคงทำในตำแหน่งเดิมแต่ย้ายบริษัทเฉยๆ
ในส่วนการทำงาน หนูทำงานที่ไม่ตรงสายที่จบป.ตรีมาค่ะ
ถึงแม้ว่าปัจจุบันจะบอกกันว่าไม่ตรงสายแต่ทำงานได้ก็พอ
แต่มันไม่พอค่ะ ไม่ตรงสายยังคงมีสิ่งที่เป็นข้อสังเกตจาก HR หรือ หัวหน้าเสมอ
ด้วยสาเหตุนี้หนูเลยตัดสินใจเรียนต่อป.โทสายที่ตรงกับการทำงานค่ะ
การเรียนต่อป.โทของหนู ตอนนี้รู้สึกว่ามันหนักมากเลยค่ะ
หนูยังคงต้องเรียน coursework วันเสาร์-อาทิตย์
วันธรรมดา จันทร์ - ศุกร์ หนูทำงานออฟฟิศทุกวันค่ะ
ช่วงชีวิตตอนนี้เหมือนเดินเหยียบบนทางหนามที่แบบหน๊ามมมมากๆ
ทำงานก็ต้องแบกความหวังของทีมเพราะงานขาย
เลิกงานก็ต้องมานั่งทำการบ้าน coursework ต่อ และช่วงนี้เริ่มทำ IS แล้วค่ะ
นอกจากปั่นการบ้านแต่ละวิชาแล้ว ยังต้องทำ IS ควบคู่ไปด้วย
(ไม่รู้ว่าม.จะรีบไปไหนนะคะทั้งๆที่ coursework ยังไม่จบเลย)
สอบหัวข้อกับบทที่1ไม่ผ่านมา 2 รอบ
สำหรับคนอื่นไม่รู้จะเป็นยังไง สำหรับเรามันทรมานมากๆค่ะ
ทุกวันที่กลับจากเรียนวันอาทิตย์เราจะนั่งรถไฟฟ้ากลับบ้าน
เรานั่งเหม่อน้ำตาตกแหมะตลอด คงเพราะเราป่วยค่ะ
มันรู้สึก Suffering มากๆในหัวมันตีกันเป็นก้อนพันกันมั่วไปหมดเลยค่ะ
ทุกวันนี้ทำงานพอพักเบรคก็ต้องมารีบปั่นการบ้านและก็ทำวิจัย
ทำไปก็กังวลไปว่าจะโดนปฏิเสธอีกมั้ย
เรารู้สึกมันทรมานมากเลยค่ะ จนเราสงสัยว่า
1.คนที่รักษาโรคซึมเศร้าแบบกินยาต่อเนื่องแต่ไม่เคยได้พบนักจิตบำบัดเลย เราควรเปลี่ยนวิธีการรักษาไหมคะ
2.อาการที่พอในหัวมันช็อตแล้วรู้สึกอือนึกไม่ออกจับความคิดตัวเองไม่ได้เลยเป็นปกติของโรคนี้ไหมคะ
3.เวลาเราดิ่งเรารู้สึกเหมือนหัวสมองชุ่มน้ำมากๆ อันนี้แปลกมั้ยคะ
อย่างสุดท้ายเลย หนูควรไปต่อกับการเรียนหรือหนูควรพอแค่นี้ดี
หนูรู้สึกมันเหนื่อยแบบเหนื่อยม๊ากกก แต่เหลืออีกแค่เทอมเดียวค่ะ
ทรมานหัวมากเลยค่ะ
รักษาโรคซึมเศร้ามา 6 ปี ตอนนี้เรียนโทไปด้วยทำงานไปด้วย ทรมานค่ะ
และเผื่อว่าใครที่กำลังติดอยู่ในสภาวะเดียวกันจะไม่โดดเดี่ยว
หนูรักษาโรคซึมเศร้ามา 6 ปีแล้วค่ะ
ต้นเหตุของโรคเกิดจากปัญหาครอบครัวกับปัญหาเรื่องความรักในวัยรุ่น
พอเรียนจบเริ่มทำงาน รู้สึกว่าฝันบ่อย แยกความฝันกับความจริงไม่ออกว่าอะไรกันแน่
เช่น หนูฝันว่าส่ง Email คอนเฟิร์มลูกค้าแล้ว แต่ในความจริงไม่ได้ส่ง
และสังเกตอาการตัวเองเริ่มนอนแล้วปวดหัวทุกครั้งที่ตื่นเลยไปหาหมอค่ะ
เริ่มแรกหนูไปหาหมอที่สถาบันแห่งนึงย่านพุทธมณฑล คุณหมอคนแรกที่เจอ
วินิฉัยว่าหนูเป็นโรคซึมเศร้าและจ่ายยาให้รับประทานต่อเนื่อง
หนูหาที่สถาบันนั้นแบบจ่ายเงินเอง แต่หนูไม่เคยได้เจอนักจิตบำบัดเลยค่ะ
เลยตัดสินใจย้ายที่รักษา
ในช่วงเวลาตั้งแต่เริ่มรักษาจนถึงช่วงก่อนเรียนโท
เราไม่มีปัญหาเรื่องความรักแล้วค่ะ เราเหลือแค่ปัญหาครอบครัวที่มันจบลงแล้วแต่ยังได้รับผลกระทบต่อเนื่อง
แต่เรามาเจอปัญหาในวัยทำงานแทนค่ะ ไม่รู้ว่าเรียกว่าเป็นเพราะโรคซึมเศร้าได้ไหม
หนูไม่เคยทำงานที่ไหนเกิน 2 ปีเลยค่ะ เจอปัญหาเรื่องการเข้าสังคมทำให้ต้องเปลี่ยนงานบ่อยมาก
5 ปีของการรับรู้ว่าเป็นซึมเศร้าและรักษา เปลี่ยนงานมา 8 งานแล้วค่ะ
มีทั้งปัญหากับผู้คน ไม่ถูกคอกันบ้าง ไม่สมอารมณ์บ้าง
แต่ไม่เคยเบื่องานเลยค่ะ 8 งานที่เปลี่ยนมาเรายังคงทำในตำแหน่งเดิมแต่ย้ายบริษัทเฉยๆ
ในส่วนการทำงาน หนูทำงานที่ไม่ตรงสายที่จบป.ตรีมาค่ะ
ถึงแม้ว่าปัจจุบันจะบอกกันว่าไม่ตรงสายแต่ทำงานได้ก็พอ
แต่มันไม่พอค่ะ ไม่ตรงสายยังคงมีสิ่งที่เป็นข้อสังเกตจาก HR หรือ หัวหน้าเสมอ
ด้วยสาเหตุนี้หนูเลยตัดสินใจเรียนต่อป.โทสายที่ตรงกับการทำงานค่ะ
การเรียนต่อป.โทของหนู ตอนนี้รู้สึกว่ามันหนักมากเลยค่ะ
หนูยังคงต้องเรียน coursework วันเสาร์-อาทิตย์
วันธรรมดา จันทร์ - ศุกร์ หนูทำงานออฟฟิศทุกวันค่ะ
ช่วงชีวิตตอนนี้เหมือนเดินเหยียบบนทางหนามที่แบบหน๊ามมมมากๆ
ทำงานก็ต้องแบกความหวังของทีมเพราะงานขาย
เลิกงานก็ต้องมานั่งทำการบ้าน coursework ต่อ และช่วงนี้เริ่มทำ IS แล้วค่ะ
นอกจากปั่นการบ้านแต่ละวิชาแล้ว ยังต้องทำ IS ควบคู่ไปด้วย
(ไม่รู้ว่าม.จะรีบไปไหนนะคะทั้งๆที่ coursework ยังไม่จบเลย)
สอบหัวข้อกับบทที่1ไม่ผ่านมา 2 รอบ
สำหรับคนอื่นไม่รู้จะเป็นยังไง สำหรับเรามันทรมานมากๆค่ะ
ทุกวันที่กลับจากเรียนวันอาทิตย์เราจะนั่งรถไฟฟ้ากลับบ้าน
เรานั่งเหม่อน้ำตาตกแหมะตลอด คงเพราะเราป่วยค่ะ
มันรู้สึก Suffering มากๆในหัวมันตีกันเป็นก้อนพันกันมั่วไปหมดเลยค่ะ
ทุกวันนี้ทำงานพอพักเบรคก็ต้องมารีบปั่นการบ้านและก็ทำวิจัย
ทำไปก็กังวลไปว่าจะโดนปฏิเสธอีกมั้ย
เรารู้สึกมันทรมานมากเลยค่ะ จนเราสงสัยว่า
1.คนที่รักษาโรคซึมเศร้าแบบกินยาต่อเนื่องแต่ไม่เคยได้พบนักจิตบำบัดเลย เราควรเปลี่ยนวิธีการรักษาไหมคะ
2.อาการที่พอในหัวมันช็อตแล้วรู้สึกอือนึกไม่ออกจับความคิดตัวเองไม่ได้เลยเป็นปกติของโรคนี้ไหมคะ
3.เวลาเราดิ่งเรารู้สึกเหมือนหัวสมองชุ่มน้ำมากๆ อันนี้แปลกมั้ยคะ
อย่างสุดท้ายเลย หนูควรไปต่อกับการเรียนหรือหนูควรพอแค่นี้ดี
หนูรู้สึกมันเหนื่อยแบบเหนื่อยม๊ากกก แต่เหลืออีกแค่เทอมเดียวค่ะ
ทรมานหัวมากเลยค่ะ