ในวันที่เศรษฐกิจพูดถึงแต่ "การเลิกจ้าง"....ออฟฟิศก็ยังเป็นที่ที่เราสร้างคุณค่าได้

ทุกวันนี้
หลายออฟฟิศเริ่มชินกับภาพเพื่อนร่วมงานที่ต้องเก็บของใส่กล่องกระดาษ
เดินออกไปพร้อมรอยยิ้มเจื่อน ๆ

บ่าย ๆ ยังมีเสียงหัวเราะเบา ๆ แทรกมากับเสียงคีย์บอร์ด
บางคนเดินไปเติมกาแฟเพื่อปลุกแรงใจ

บางคนเงียบ…
แต่ก็ยังพยายามส่งงานให้เสร็จตรงเวลา
เศรษฐกิจบังคับให้หลายองค์กร “ลดคน”

แต่ในอีกมุมหนึ่ง
มันก็บังคับให้เราได้เห็น คุณค่าของคนที่ยังยืนหยัดอยู่
เห็นทีมเวิร์กที่โอบอุ้มกัน
เห็นเพื่อนที่ยื่นมือช่วย ทั้งที่ตัวเองก็ไม่มั่นคง
เห็นหัวหน้าที่พยายามปกป้องลูกทีมเท่าที่จะทำได้

และที่สำคัญที่สุด…

เราได้เห็นตัวเองว่า ยังมีไฟ
แม้จะอยู่ท่ามกลางลมแรง

บางทีออฟฟิศจึงไม่ใช่แค่ “ที่ทำงาน”
แต่มันคือ “ห้องเรียนชีวิต” ที่สอนให้เรา
อดทน, เติบโต และหาทางสร้างคุณค่าในทุกสถานการณ์

อย่ากลัวการเปลี่ยนแปลง…
จงใช้ทุกวันที่ยังมีงานในมือเป็นเวทีสร้างผลงาน และทุกวันที่ไม่มีงานในมือ…
เป็นเวทีสร้างคุณค่าให้ตัวเอง

ในวันที่โลกการทำงานสั่นคลอน…
คุณมองหา “คุณค่า” จากงานที่ทำ
หรือจาก “ตัวตนในงานที่เราสร้าง” มากกว่ากัน ?

แชร์ประสบการณ์และความคิดเห็นกันนะครับ...