ต่อให้เคยชอบมากแค่ไหน ก็คงไม่มีใครรอใครได้ตลอดไป

เรารู้จักกับเพื่อนคนนึงมา10กว่าปี ชื่อ ส.สำหรับเราเค้าเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ เรารู้จักกันครั้งแรก สมัยเรียนมัธยม เราเรียนห้องเดียวกัน  ส.คอยซัพพอทเราทุกอย่าง ไม่ว่าเรื่องเรียนหรือเรื่องอะไร จนเพื่อนๆในห้องแซวกันแต่เราไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่า ก็เพื่อนกัน ตอนนั้นเราไม่มีแฟนแต่เราคุยกับรุ่นน้องคนนึง ส.ก็รู้ ว่าเราชอบรุ่นน้องคนนี้มาก มันก็ช่วยให้คำปรึกษาบ้าง เพราะมีอะไรเราก็จะคุยกันตลอด ปกติ ส.จะทักมาคุยด้วยทุกวัน มีคุยปรึกษากันบ้าง มีสอนการบ้าน และติวสอบ เรายอมรับเลยว่าสอบผ่านเพราะเพื่อนคนนี้ แต่การที่เราสนิทกันทำให้รุ่นน้องที่เราคุยด้วยไม่พอใจ จนสุดท้ายก็เลิกคุยกันไป ตอนนั้นเราเฮิร์ทหนักมาก เพื่อนๆเราในห้องชวนกันไปทำอะไรกินในวันหยุดบ้านเพื่อน ส.ก็ไปด้วย เค้าก็บอกอยากทำอาหารให้เรากิน เป็นเมนูนึงเราจำชื่อไม่ได้ รสชาติแปลกๆ เราก็นั่งเล่นคุยกัน ฟังเพลงกันจนเย็น และทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ ก่อนเราจะกลับบ้านมีเพื่อนในกลุ่มบอกเราว่า ส.มาปรึกษาบอกว่าชอบเรา ตอนนั้นก็แอบแปลกใจนะ แต่ด้วยความที่เราไม่ได้คิดอะไรนอกจากเพื่อนเราเลยแกร้งทำเป็นไม่รู้ เพราะเราไม่ได้ชอบ ส. และเรากลัวว่าถ้า ส.มาบอกเราแล้วเราปฏิเสธไปเราจะเสียเพื่อนคนนี้ไป เราพยายามเว้นระยะห่าง พยายามคุยน้อยลง ตอบบ้างไม่ตอบบ้างเผื่อ ส.จะเลิกชอบเรา ซึ่งเราก็มีคนคุยมาเรื่อยๆ แต่ ส.ก็ยังทักมาทุกวัน แต่ไม่ได้แสดงอาการก้าวก่ายหรือทำอะไรให้เราลำบากใจ ยังคงเป็นเพื่อนที่เข้าใจเราเหมือนเดิม จนเวลาผ่านไป 2 ปี ตอนนั้นเราต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย อ่านหนังสือหนัก การบ้านเยอะ มีเพื่อนผู้ชายในห้องคนนึงทักเฟชเรามาถามการบ้านเพราะว่าจดไม่ทัน เราก็อธิบายไป เราก็เริ่มคุยกัน จนเรารู้สึกว่าเรารู้สึกดีกับเพื่อนคนนี้จัง คุยกันได้สักพักเราก็ตกลงเป็นเเฟนกัน วันที่เราตัดสินใจบอกทุกคนในห้องว่าเราคบกับคนนี้ เย็นวันนั้น ส.ทักเรามา มาสารภาพทุกอย่าง ว่ารู้สึกอะไรกับเรา บอกว่าชอบเรามาตั้งนานเราไม่รู้เลยหรอ ทำไมถึงต้องไปคบกับเพื่อนคนนี้ด้วย เราก็พูดไปตรงๆว่าเราคิดกับ ส.แค่เพื่อนจริงๆ เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้มั้ย เค้าไม่พูดอะไร ตอบมาคำเดียวว่า "ได้ หลังจากวันนั้นทุกอย่างก็ดูปกติ ส. ก็ทำตัวปกติอาจมีบางครั้งที่แสดงออกไม่พอใจบ้างที่เราอยู่กับแฟน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา จนถึงวันที่เราต้องไปสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง ส.ลงสอบมหาลัยเดียวกับเราแต่คนละคณะ แต่แฟนเราไม่ได้ไปด้วย  ส. สอบติด แต่เราดันสอบไม่ติด เราก็คิดแล้วว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเราสอบมหาลัยอื่นก็ได้ เราก็เลยไปสอบมหาลัยเดียวกับแฟนเราแล้วเราก็สอบได้ เรามารู้อีกที ส.สละสิทธิ์ เพื่อที่จะมาเรียนที่เดียวกับเรา ให้เหตุผลว่าใกล้บ้าน หลังจากเราขึ้นมหาลัยเราก็ติดต่อกับเพื่อนเก่าน้อยลงมีนัดไปเจอกันบ้างแต่ก็ไม่บ่อยเพราะต่างคนก็ต่างมีกิจกรรมและเรียนหนัก แต่ ส.ก็ยังมีทักมาบ้างเหมือนเดิม จนแฟนเราหึงไม่พอใจโกรธเราหนักมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเป็นเพื่อนกันหมด เราก็เลือกที่จะไม่อ่านบ้างไม่ตอบบ้างเพราะกลัวแฟนไม่สบายใจเป็นแบบนี้จนกระทั่งเราเรียนจบแล้วเราออกมาทำงาน ส.มีหน้าที่การงานที่ดีได้ไปทำงานใกล้บ้าน  ส่วนเรากับแฟนมาทำงานไกลบ้านอยู่ต่างจังหวัด หลายครั้งที่เรากลับไปบ้าน ก็มีนัดเจอกับเพื่อนเก่าบ้างไปกินข้าวกัน ส.ก็จะมาหา มีถามเราบ้างว่าชีวิตช่วงนี้เป็นยังไงสบายดีไหมทำงานหนักหรือเปล่า และก็คุยกับแฟนเราปกติเพราะเป็นเพื่อนกัน มีวันหนึ่งเราทะเลาะกับแฟนหนักมากเพราะเราจับได้ว่าแฟนเรามีคนอื่นเราเสียใจมาก ส.ถามเราว่าเราไหวไหมถ้าไม่ไหวให้เราออกมาจากจุดๆนั้นได้ไหม ส.บอกเราว่า เราไม่ต้องเป็นแฟนกันก็ได้เป็นเพื่อนกันก็ได้ให้เวลาเขาได้พิสูจน์ตัวเอง จะนานแค่ไหนเขาก็จะรอถึงเราจะไม่ตอบตกลงเป็นแฟนก็ไม่เป็นไร เราตอบไปว่าเราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีแล้วนะ เราไม่อยากเสียเพื่อนดีๆแบบ ส.ไป แล้วแฟนเราก็กลับมาง้อสัญญาจะไม่ทำอีกสุดท้ายเราก็เลือกแฟนเรา ส.ก็เข้าใจเรานะ เราขอเป็นเพื่อนกันมาแบบนี้เรื่อยๆจนเวลาผ่านมาอีก 6 ปี ส.ก็ยังไม่มีแฟน จนเราก็เลิกกับแฟนไปด้วยเหตุผลที่เขาทำตามสัญญาไม่ได้เขาก็นอกใจเราเหมือนเดิมแล้วเขาก็เลือกผู้หญิงคนใหม่ เราก็เลยตัดสินใจไม่ยอมคบกับใครใช้ชีวิตอยู่คนเดียวไปเที่ยวกับเพื่อนที่ทำงานบ้าง แต่มันก็รู้สึกว่าเหงา ส.ก็ยังทักเรามาคุยเล่นกับเราอยู่เรื่อยๆ เราบอก ส.ว่ามีแฟนได้แล้วจะโสดเป็นเพื่อนกันได้ไง เพราะเรายังไม่พร้อมมีใครหรอก ส.ตอบเราว่าก็เป็นเพื่อนกันไปแบบนี้นี่แหละดีแล้ว เราก็คุยกันทุกวัน ปรึกษากัน แต่เราขอเป็นพิมพ์คุยแทนเราไม่อยากให้เขาโทรมาว่าเขาจะมีความหวัง ถึงเวลาผ่านไปเราเริ่มมารู้ตัว ว่าเรารู้สึกดีกับ ส.มากขึ้นมาเรื่อยๆ ในวันที่เขาหายไป เขาไม่ได้ทักเรามาเหมือนแต่ก่อน อยู่ๆเราก็รู้สึกคิดถึง เราทักเขาไป เขาก็ตอบเรานะแต่ไม่ได้ตอบเร็วเหมือนแต่ก่อน ปกติ ส.จะเป็นคนตอบข้อความเร็วมาก เราก็รู้สึกแปลกๆ แต่ในใจลึกๆเราก็รู้ ว่าเขาอาจจะกำลังมีคนคุย อยู่ๆเราก็คิดถึงเขาทุกวัน เขาทักเรามาน้อยลงจนกลายเป็นไม่ทักมาเลย เราเองก็ไม่กล้าทักไป เพราะ 10 กว่าปีที่ผ่านมา ส.ไม่เคยหายไปจากชีวิตเราเลย เราเก็บความรู้สึกที่มีไว้ในใจ เราไม่กล้าบอกเขา ว่าความรู้สึกเราวันนี้มันไม่ได้รู้สึกกับเขาแค่เพื่อนเหมือนแต่ก่อนแล้ว แต่เราก็เลือกที่จะไม่บอกเพราะถ้าเกิดเขามีแฟนแล้วจริงๆเรากลัวเขาจะลำบากใจ เราเห็นแก่ตัวไปไหน ที่ผ่านมาเขารอเรามาตั้งนานแต่เรากลับเป็นได้แค่เพื่อนเพราะวันนี้ที่เขาเลือกที่จะหายไปเรากลับเรียกร้องอยากให้เขาอยู่ตรงนี้ต่อ เราจะเก็บความรู้สึกนี้ไว้ คงไม่ได้พูดมันออกไป ไม่ว่าตอนนี้แกจะยังรู้สึกกับเราเหมือนเดิมอยู่ไหมหรือแกไม่ได้รู้สึกแล้วก็ตาม แกเป็นคนที่เราอยากให้มีความสุขที่สุดถ้าวันนี้ความสุขของแกไม่ใช่เราแล้ว เราก็จะมองแกอยู่ตรงนี้ และยินดีครับทุกๆอย่างในชีวิตของแกเลยนะ เราขอบคุณกับทุกๆอย่างที่ทำให้เรามาตลอดนะ แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตเราเลย ที่ผ่านมาแกรอเรามามากพอแล้ว ต่อไปเราขอเป็นคนที่รอแกบ้างนะ
เพื่อนรัก