คือเราออกจากวิทยาลัยมาทำงานเพราะส่งตัวเองเรียนไม่ไหวตั้งแต่อายุ19ตอนนี้อายุ21แล้ว ก็ยังหางานทำไปเรื่อยเลย ออกบ้างอะไรบ้าง เราออกรถมาก็1ปีแล้ว จนถึงตอนนี้เราหางานทำไม่มีที่ไหนโทรมาเลย รู้สึกเครียดแบบบอกไม่ถูก มีอยู่วูบนึงที่รู้สึกว่าไม่อยากอยู่อยู่ไปก็ลำบากคนอื่นเขา ต้องส่งค่ารถค่าห้องให้แม่ นี่ก็ยังหางานไม่ได้ค่ารถจะมีส่งหรือเปล่าก็ไม่รู้ ทุกวันนี้รู้สึกไร้ค่ามาค่ะ แต่มันก็ต้องสู้ บางครั้งก็อยากได้กำลังใจบ้างแต่ไม่กล้าที่จะบอกใครเพราะเรากลัว อยากระบายแต่ก็ไม่มีใครรับฟัง ขอบคุณที่อ่านนะคะเราแค่อยากระบายให้ใครสักคนฟังแต่ไม่มีเลย
อยากระบายให้ใครสักคนฟัง