พอดี ผมอยากสอบถามว่า การออกจากบ้านตัวเองแล้วมาอยู่บ้านแฟน เป็นความคิดที่ดีมั้ย
ซึ่งมีหลายๆครั้งที่ผมกับแฟนทะเลาะกัน แต่เป็นผมที่ได้แต่คอยปลอบใจตัวเอง ต่างจากแฟน ที่เค้ายังมีครอบครัว มีเพื่อนคอยปลอบใจ
บางครั้ง ผมเหนื่อยที่บางทีความรู้สึกของผม ได้รับการเยียวยาจากตัวของผมเอง แฟนผมจะชอบเมินเฉย บ้างก็ไปฟ้องเรื่องที่เราทะเลาะกันให้พ่อแม่ฟัง แล้วเป็นตัวผม ที่โดนด่าโดนบ่นอยู่ตลอด
ตอนครั้งแรกที่เจอกัน ผมคุยกับแฟนว่า ถ้าอยู่ที่บ้านแล้วโดนพ่อแม่ทำร้ายร่างกาย มาอยู่กับผมไหม แฟนก็ตอบกลับมาว่าจะมาอยู่ด้วย ซึ่งหลังจากที่อยู่ด้วยกัน (ก่อนน้าที่แฟนจะมาสองวัน ผมก็คุยกับแม่ของผมเอง ว่าอย่าไปต่อว่าอะไรแฟนลูกนะ เพราะเค้าอยู่บ้านตัวเองแล้วโดนพ่อแม่ทำร้ายร่างกายแล้วก็จิตใจมา ถ้าเค้าไม่อยากทำงาน ก็ไม่ต้องไปดุไปว่าอะไรแฟนลูกนะ เพราะลูกเลี้ยงแฟนลูกได้ อื่นๆอะไรประมาณนี้) หลังจากที่ได้อยู่ด้วยกัน แม่ของผมก็ไม่เคยว่า เวลาทะเลาะกัน แม่ผมก็ไม่เคยเข้ามายุ่ง ส่วนตัวผมเอง ก็ไม่เคยฟ้องอะไรเลย เพราะเนื่องจาก ไม่อยากให้แม่ผมไปต่อว่าเค้า รวมถึง ที่นีคือบ้านผม เค้ามาอยู่กับผม เค้ามาตัวคนเดียว ไม่มีคนคอยปลอบนอกจากผม
แต่ตอนนี้พอผมมาอยู่บ้านแฟนมั้ง แม่แฟนผมคอยด่า คอยว่า ตำหนิทุกเรื่อง บางทีกินเหล้าเมามาก็มาด่าผม นู้นนี้นั่น แล้วแฟนของผมก็เข้าข้างแม่ของเขา แล้วปล่อยให้ผม ต้องจมดิ่งกับการโดนด่าทุกๆอย่างจากแม่แฟน
ตอนนี้ผมมีความรู้สึกว่า ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน แม่แฟนจะเข้ามายุ่งตลอดและทุกครั้ง บางทีแฟนผมเองก็ไปฟ้อง แล้วแม่แฟนพ่อแฟนก็มาด่าผม ทั้งๆที่ตอนอยู่บ้านผม พ่อแม่ผม ไม่เคยด่าไม่เคยว่าอะไรเค้าเลย แม้กระทั่งเค้าไม่ทำงาน กินนอนเฉยๆ รอเงินเดือนจากผม แม่ผมก็ไม่เคยว่า บางครั้งซื้อของกินมาฝากแฟนผมด้วยซ้ำ เพราะก่อนมาอยู่ ผมคุยกับแม่หมดแล้ว แต่กลับกัน พอไปอยู่บ้านแฟน กลับกลายเป็นผมเอง ที่โดนทุกๆอย่าง ผมควรทำยังไงดีครับ อยู่มาครึ่งปีแล้ว แต่ความอดทนมันหมดไปตั้งนานแล้วครับ ขอสอบถามพี่ๆหน่อยครับ ว่าผมควรทำยังไงดี
อยากสอบถามว่า การออกมาอยู่บ้านแฟน เป็นความคิดที่ดีมั้ย แล้วพี่ๆหลายคนที่ออกจากบ้านตัวเองแล้วมาอยู่บ้านแฟนรู้สึกยังไงครับ
ซึ่งมีหลายๆครั้งที่ผมกับแฟนทะเลาะกัน แต่เป็นผมที่ได้แต่คอยปลอบใจตัวเอง ต่างจากแฟน ที่เค้ายังมีครอบครัว มีเพื่อนคอยปลอบใจ
บางครั้ง ผมเหนื่อยที่บางทีความรู้สึกของผม ได้รับการเยียวยาจากตัวของผมเอง แฟนผมจะชอบเมินเฉย บ้างก็ไปฟ้องเรื่องที่เราทะเลาะกันให้พ่อแม่ฟัง แล้วเป็นตัวผม ที่โดนด่าโดนบ่นอยู่ตลอด
ตอนครั้งแรกที่เจอกัน ผมคุยกับแฟนว่า ถ้าอยู่ที่บ้านแล้วโดนพ่อแม่ทำร้ายร่างกาย มาอยู่กับผมไหม แฟนก็ตอบกลับมาว่าจะมาอยู่ด้วย ซึ่งหลังจากที่อยู่ด้วยกัน (ก่อนน้าที่แฟนจะมาสองวัน ผมก็คุยกับแม่ของผมเอง ว่าอย่าไปต่อว่าอะไรแฟนลูกนะ เพราะเค้าอยู่บ้านตัวเองแล้วโดนพ่อแม่ทำร้ายร่างกายแล้วก็จิตใจมา ถ้าเค้าไม่อยากทำงาน ก็ไม่ต้องไปดุไปว่าอะไรแฟนลูกนะ เพราะลูกเลี้ยงแฟนลูกได้ อื่นๆอะไรประมาณนี้) หลังจากที่ได้อยู่ด้วยกัน แม่ของผมก็ไม่เคยว่า เวลาทะเลาะกัน แม่ผมก็ไม่เคยเข้ามายุ่ง ส่วนตัวผมเอง ก็ไม่เคยฟ้องอะไรเลย เพราะเนื่องจาก ไม่อยากให้แม่ผมไปต่อว่าเค้า รวมถึง ที่นีคือบ้านผม เค้ามาอยู่กับผม เค้ามาตัวคนเดียว ไม่มีคนคอยปลอบนอกจากผม
แต่ตอนนี้พอผมมาอยู่บ้านแฟนมั้ง แม่แฟนผมคอยด่า คอยว่า ตำหนิทุกเรื่อง บางทีกินเหล้าเมามาก็มาด่าผม นู้นนี้นั่น แล้วแฟนของผมก็เข้าข้างแม่ของเขา แล้วปล่อยให้ผม ต้องจมดิ่งกับการโดนด่าทุกๆอย่างจากแม่แฟน
ตอนนี้ผมมีความรู้สึกว่า ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน แม่แฟนจะเข้ามายุ่งตลอดและทุกครั้ง บางทีแฟนผมเองก็ไปฟ้อง แล้วแม่แฟนพ่อแฟนก็มาด่าผม ทั้งๆที่ตอนอยู่บ้านผม พ่อแม่ผม ไม่เคยด่าไม่เคยว่าอะไรเค้าเลย แม้กระทั่งเค้าไม่ทำงาน กินนอนเฉยๆ รอเงินเดือนจากผม แม่ผมก็ไม่เคยว่า บางครั้งซื้อของกินมาฝากแฟนผมด้วยซ้ำ เพราะก่อนมาอยู่ ผมคุยกับแม่หมดแล้ว แต่กลับกัน พอไปอยู่บ้านแฟน กลับกลายเป็นผมเอง ที่โดนทุกๆอย่าง ผมควรทำยังไงดีครับ อยู่มาครึ่งปีแล้ว แต่ความอดทนมันหมดไปตั้งนานแล้วครับ ขอสอบถามพี่ๆหน่อยครับ ว่าผมควรทำยังไงดี