ผมมาอยู่บ้านแฟนผมจะ2ปีแล้วเรามีลูกด้วยกันนึงคน แรกๆเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักนิสัยดีแต่ผ่านมา1ปีเธอเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทุกวันนี้ผมเป็นเหมือนลูกหมาที่อยู่ในกรง ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเธอเลย ผมไม่มีค่าอะไรกับชีวิตเธอเลย พอทำอะไรไม่เข้าตาคนในบ้านเธอเธอก็จะด่าจะว่าผมไม่นึกถึงความรู้สึกผมเลยสักนิด เธอจะทำดีกับผมแค่ตอนเธอลำบากและตอนที่เธอต้องการเงินจากผมแค่นั้น พอผมช่วยเธอเธอก็จะเป็นเหมือนเดิมคอยแต่จะด่าจะว่าผม เวลาผมจะกลับบ้านไปหาแม่หาน้องเธอจะโกดผมมากๆ ผมหาความสุขจากบ้านหลังนี้ไม่ได้เลย แต่เพราะผมรักเธอและลูกมากผมเลยต้องอดทนยอมเป็นวัวเป็นควายให้เธอด่าเธอว่า ผมเคยขอคนที่บ้านเธอกลับไปอยู่บ้านผมเองและเลิกกันต่างคนต่างอยู่ส่วนลูกผมจะส่งเงินเลี้ยงดูไม่ให้ขาดตกบงพร่องแต่คนที่บ้านเธอไม่ยอมให้ผมกลับถ้าผมกลับเขาจะไม่ให้ผมเจอลูกอีกเลยจะเปลี่ยนนามสกุลลูกและเธอบอกว่าผมต้องส่งเงินมาให้ลูกเดือนละ10,000฿ ทุกวันนี้ผมต้องอยู่แบบทรมานจิตใจมากใจนึงก็อยากเลิกอยากกลับไปอยู่บ้านของตัวเองใจนึงก็ไม่อยากทิ้งลูกไว้ เพราะที่บ้านเธอจะมีปัญหาคนในบ้านทะเลาะกันทุกวันไม่เคยได้ยินเสียงหัวเราะจากที่นี่เลยมีแต่เสียงด่ากันทุกวัน
ผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำไงยังไงดีผมอยากหลุดพ้นจากความทุกข์นี้มาก
อยากเลิกกับแฟนที่มีลูกด้วยกัน1คน
ผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำไงยังไงดีผมอยากหลุดพ้นจากความทุกข์นี้มาก