ที่บ้าน มีอยู่ 5 คน พ่อ แฟนพ่อ ย่า เรา สามี
เราจะให้ค่ากับข้าว สองคนกับแฟนเดือนละ6000
ซื้อข้าวสารต่างหากในส่วนของ6000 6000คือกับข้าวของทำกับข้าวก็ว่าไปกินสามคนย่าเราสามี ส่วนพ่อจะเป็นอีกครอบครัว ไปทำงานบ้างไม่ไปบ้าง แฟนพ่อก็ทำงานดีรายได้ดี กว่าเราเยอะกลับบ้านมาทีซื้อผลไม้วันละ3-4ร้อย แต่พ่อจะให้ค่ากับข้าวแค่1000ต่อเดือนบางเดือนไม่ให้เลยแต่ช่วงนี้แทบไม่ได้เลย เพราะไม่ไปทำงานเอง ส่วนแฟนพ่อก็ไม่เคยช่วยซื้อของเข้าตู้ช่วยกันเหมือนของเราเลย เพราะว่าเรากินด้วยกันค่ะ จะซื้อทีต้องรอบอก ถ้าไม่บอกก็จะไม่ซื้อเลย กลายว่าเหมือนเรากับแฟนหาให้ทั้งบ้าน แล้วย่าคือคนทำกับข้าวรอทุกวันเพราะทั้งบ้านก็ทำงานค่ะ ย่าก็จะบ่นกับเราบ่อยๆว่าไม่พอ เงินพอต้องควักเนื้อเงินย่าเองมาซื้อให้พ่อกิน บ่นจนทำให้เรารู้สึกท้อว่าเหมือนเราให้มันน้อยไป เพราะเราบอกย่าทุกครั้งว่า ให้พูดกับทางพ่อกับแฟนเขาให้ช่วยบ้างเพราะเราไม่ได้กินแยกเรากินด้วยกัน บางทีคนให้เงินค่ากับข้าวได้กินแต่ ใข่เจียว บ้างปลาทอด เขาทำแต่สิ่งที่เราไม่ได้ชอบคือแกงเราไม่ชอบจริงๆ ส่วนมากก็ใข่เจียวจริงๆ เพราะความที่มันไม่พอจริงๆแต่ดีแฟนเรากินง่าย** เรากินยากเองค่ะ บางมื้อเราก็ไปซื้อเอาเองช่วยย่าประหยัดด้วย ต่างหาก มื้อพิเศษนานๆทีแต่มื้อพิเศษได้กินด้วยกัน บางมื้อก็ทำแยกแต่ก็เป็นจากเงินของเรา ที่ทำแยกเพราะเคยไปกินทีหลังแล้วเหลือแต่เศษกับข้าวไม่นึกถึงเราเลย แต่เราไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยแต่ให้เผื่อทุกคนก็ไม่ไหวถ้าไม่ช่วยกัน คนให้ต้องมานั่งฟังคำบ่นทั้งๆที่ย่าไม่ยอมทเอ่ยปากบอกพ่อกับแฟนเขาเอง
พ่อเราเป็นคนฟุ่มเฟือยด้วยเลยอาจจะทำให้เขาไม่พอที่จะซื้อของมาช่วย ก็ผิดที่พ่อ แหละมั้งคะไม่อยากโทษใคร สำหรับเราคือมันควรช่วยกันเพราะเรากินด้วยกัน เพราะเราก็พาระเยอะด้วยค่ะ
เราคือเสาหลักด้วยแรกๆมาอยู่ฟรีไม่ช่งยอะไรเลยต้องบอกถึงได้ช่วยบางสิ่งบางอย่าง หม้อไฟก็แยกกันเลยค่ะ จะได้จ่ายใครจ่ายมัน
ค่ากับข้าวต่อเดือน
เราจะให้ค่ากับข้าว สองคนกับแฟนเดือนละ6000
ซื้อข้าวสารต่างหากในส่วนของ6000 6000คือกับข้าวของทำกับข้าวก็ว่าไปกินสามคนย่าเราสามี ส่วนพ่อจะเป็นอีกครอบครัว ไปทำงานบ้างไม่ไปบ้าง แฟนพ่อก็ทำงานดีรายได้ดี กว่าเราเยอะกลับบ้านมาทีซื้อผลไม้วันละ3-4ร้อย แต่พ่อจะให้ค่ากับข้าวแค่1000ต่อเดือนบางเดือนไม่ให้เลยแต่ช่วงนี้แทบไม่ได้เลย เพราะไม่ไปทำงานเอง ส่วนแฟนพ่อก็ไม่เคยช่วยซื้อของเข้าตู้ช่วยกันเหมือนของเราเลย เพราะว่าเรากินด้วยกันค่ะ จะซื้อทีต้องรอบอก ถ้าไม่บอกก็จะไม่ซื้อเลย กลายว่าเหมือนเรากับแฟนหาให้ทั้งบ้าน แล้วย่าคือคนทำกับข้าวรอทุกวันเพราะทั้งบ้านก็ทำงานค่ะ ย่าก็จะบ่นกับเราบ่อยๆว่าไม่พอ เงินพอต้องควักเนื้อเงินย่าเองมาซื้อให้พ่อกิน บ่นจนทำให้เรารู้สึกท้อว่าเหมือนเราให้มันน้อยไป เพราะเราบอกย่าทุกครั้งว่า ให้พูดกับทางพ่อกับแฟนเขาให้ช่วยบ้างเพราะเราไม่ได้กินแยกเรากินด้วยกัน บางทีคนให้เงินค่ากับข้าวได้กินแต่ ใข่เจียว บ้างปลาทอด เขาทำแต่สิ่งที่เราไม่ได้ชอบคือแกงเราไม่ชอบจริงๆ ส่วนมากก็ใข่เจียวจริงๆ เพราะความที่มันไม่พอจริงๆแต่ดีแฟนเรากินง่าย** เรากินยากเองค่ะ บางมื้อเราก็ไปซื้อเอาเองช่วยย่าประหยัดด้วย ต่างหาก มื้อพิเศษนานๆทีแต่มื้อพิเศษได้กินด้วยกัน บางมื้อก็ทำแยกแต่ก็เป็นจากเงินของเรา ที่ทำแยกเพราะเคยไปกินทีหลังแล้วเหลือแต่เศษกับข้าวไม่นึกถึงเราเลย แต่เราไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยแต่ให้เผื่อทุกคนก็ไม่ไหวถ้าไม่ช่วยกัน คนให้ต้องมานั่งฟังคำบ่นทั้งๆที่ย่าไม่ยอมทเอ่ยปากบอกพ่อกับแฟนเขาเอง
พ่อเราเป็นคนฟุ่มเฟือยด้วยเลยอาจจะทำให้เขาไม่พอที่จะซื้อของมาช่วย ก็ผิดที่พ่อ แหละมั้งคะไม่อยากโทษใคร สำหรับเราคือมันควรช่วยกันเพราะเรากินด้วยกัน เพราะเราก็พาระเยอะด้วยค่ะ
เราคือเสาหลักด้วยแรกๆมาอยู่ฟรีไม่ช่งยอะไรเลยต้องบอกถึงได้ช่วยบางสิ่งบางอย่าง หม้อไฟก็แยกกันเลยค่ะ จะได้จ่ายใครจ่ายมัน