ปัจจุบันคบกับแฟน มาได้ประมาณ 10 ปีแล้วครับ ตั้งแต่สมัยเรียน
ช่วงต้นปี เราจะเจอกันค่อนข้างบ่อย (สำหรับคู่ผม) เขาจะมาอยู่บ้านผม 1 เดือน อยู่บ้านตัวเอง 1-2 เดือน แล้วก็จะวนลูป
ตัวผมจะมีไปหาเขาบ้าง แต่ไม่บ่อย เพราะทำงานทุกวัน
แล้ววันนึงเขาพูดกับผมประมาณว่า ไม่รู้ว่า ผมมีเขาอยู่ในอนาคตไหม คิดถึงอนาคตร่วมกันไหม อยากให้ผมพยายามในความสัมพันธ์มากขึ้น
ซึ่งผมก็ตอบเขาตรงๆ ว่าแน่นอน อยากมีอยู่แล้ว / เราจะพยายามให้มากขึ้น หาเวลาให้มากขึ้นนะ
.
ตัดมาปัจจุบันเหมือนความรู้สึกมันกำลังสลับขั้วกัน
ช่วง 3-4 เดือนมานี้ เริ่มไปมาหากันแบบ 1-2 เดือน เจอกัน 1-2 ครั้ง (ต่างคนต่างยุ่งเรื่องงาน)
สลับเป็น กินข้าวนอกบ้านบ้าง, ไปเที่ยวคาเฟ่บ้าง, ไปนอนที่ห้องแบบอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกันบ้าง (แต่ไม่ได้อยู่ด้วยทั้งวัน เพราะผมทำงานทุกวัน)
.
ผมเริ่มรู้สึกว่า ความห่างกัน มันเริ่มทำให้ผมค่อนข้างกังวลมากๆ แบบเริ่มไม่มั่นใจ ว่าเขาจะยังอยากมีเราในชีวิตอยู่ไหม
วาดภาพอนาคตของเราด้วยกันไว้ไหม ทำอะไรด้วยกัน หลายๆเรื่อง ในทุกช่วงของชีวิตอยู่อีกไหม
ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง ทำให้ผมเริ่มคิดมากเกินไป จนบางทีผมก็คิดว่า ผมเป็นคนที่ฉุดชีวิตของแฟน ลงมาหรือเปล่า
แบบทำให้ไม่ก้าวหน้า ไม่พัฒนา อยากไปเรียนต่างประเทศ ก็เหมือนไม่กล้าทำสุดตัว มันอาจจะเป็นเพราะผมหรือเปล่า
และบางทีผมก็รู้สึกว่า ผมแทบไม่ได้ซัพพอร์ตเขาเลย ต่างกับเขา ที่ซัพพอร์ตผมมาตลอด ซัพพอร์ตผมมาทุกช่วงของชีวิต
.
หลังจากคุยกันเรื่องนี้ตรงๆกับแฟน เราทั้งคู่ต่างก็ไม่รู้ว่าควรตัดสินใจเรื่องนี้ยังไงต่อดี
ระหว่าง
- ทำสิ่งที่ตัวเองต้องการ เพื่อให้ได้อยู่ด้วยกัน ซึ่งตัวเขาเองก็ต้องการ แต่ต่างฝ่ายอาจจะต้องเสียสละสิ่งที่อยากทำ หรือสิ่งที่ฝันไว้ บางอย่างออกไป
- ทำสิ่งที่ผมคิดว่าถูกต้อง แต่ก็คงจะต้องหยุดความสัมพันธ์นี้ไป เพื่อให้เขาได้ทำสิ่งที่เขาอยากทำ ทำตามฝันของเขา
.
ถ้าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นในชีวิตพวกคุณ พวกคุณจะตัดสินใจกันยังไง มีเหตุผลอะไรบ้างครับ ?
รักเริ่มห่าง ทำสับสน " สิ่งที่ตัวเองต้องการ กับ สิ่งที่คิดว่าถูกต้อง "
ช่วงต้นปี เราจะเจอกันค่อนข้างบ่อย (สำหรับคู่ผม) เขาจะมาอยู่บ้านผม 1 เดือน อยู่บ้านตัวเอง 1-2 เดือน แล้วก็จะวนลูป
ตัวผมจะมีไปหาเขาบ้าง แต่ไม่บ่อย เพราะทำงานทุกวัน
แล้ววันนึงเขาพูดกับผมประมาณว่า ไม่รู้ว่า ผมมีเขาอยู่ในอนาคตไหม คิดถึงอนาคตร่วมกันไหม อยากให้ผมพยายามในความสัมพันธ์มากขึ้น
ซึ่งผมก็ตอบเขาตรงๆ ว่าแน่นอน อยากมีอยู่แล้ว / เราจะพยายามให้มากขึ้น หาเวลาให้มากขึ้นนะ
.
ตัดมาปัจจุบันเหมือนความรู้สึกมันกำลังสลับขั้วกัน
ช่วง 3-4 เดือนมานี้ เริ่มไปมาหากันแบบ 1-2 เดือน เจอกัน 1-2 ครั้ง (ต่างคนต่างยุ่งเรื่องงาน)
สลับเป็น กินข้าวนอกบ้านบ้าง, ไปเที่ยวคาเฟ่บ้าง, ไปนอนที่ห้องแบบอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกันบ้าง (แต่ไม่ได้อยู่ด้วยทั้งวัน เพราะผมทำงานทุกวัน)
.
ผมเริ่มรู้สึกว่า ความห่างกัน มันเริ่มทำให้ผมค่อนข้างกังวลมากๆ แบบเริ่มไม่มั่นใจ ว่าเขาจะยังอยากมีเราในชีวิตอยู่ไหม
วาดภาพอนาคตของเราด้วยกันไว้ไหม ทำอะไรด้วยกัน หลายๆเรื่อง ในทุกช่วงของชีวิตอยู่อีกไหม
ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง ทำให้ผมเริ่มคิดมากเกินไป จนบางทีผมก็คิดว่า ผมเป็นคนที่ฉุดชีวิตของแฟน ลงมาหรือเปล่า
แบบทำให้ไม่ก้าวหน้า ไม่พัฒนา อยากไปเรียนต่างประเทศ ก็เหมือนไม่กล้าทำสุดตัว มันอาจจะเป็นเพราะผมหรือเปล่า
และบางทีผมก็รู้สึกว่า ผมแทบไม่ได้ซัพพอร์ตเขาเลย ต่างกับเขา ที่ซัพพอร์ตผมมาตลอด ซัพพอร์ตผมมาทุกช่วงของชีวิต
.
หลังจากคุยกันเรื่องนี้ตรงๆกับแฟน เราทั้งคู่ต่างก็ไม่รู้ว่าควรตัดสินใจเรื่องนี้ยังไงต่อดี
ระหว่าง
- ทำสิ่งที่ตัวเองต้องการ เพื่อให้ได้อยู่ด้วยกัน ซึ่งตัวเขาเองก็ต้องการ แต่ต่างฝ่ายอาจจะต้องเสียสละสิ่งที่อยากทำ หรือสิ่งที่ฝันไว้ บางอย่างออกไป
- ทำสิ่งที่ผมคิดว่าถูกต้อง แต่ก็คงจะต้องหยุดความสัมพันธ์นี้ไป เพื่อให้เขาได้ทำสิ่งที่เขาอยากทำ ทำตามฝันของเขา
.
ถ้าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นในชีวิตพวกคุณ พวกคุณจะตัดสินใจกันยังไง มีเหตุผลอะไรบ้างครับ ?