ผมศึกษาธรรมมาระยะหนึ่งแล้ว และก็เริ่มมีความคิดว่าอยากบรรลุเป็นอริยบุคคลเพื่อบรรลุพระนิพพาน บางอย่างผมก็เริ่มปลงและเฉยๆกับมันแล้ว แต่ก็มีหลายสิ่งที่ผมยังคงติดคือ ผมหลงในเสน่ห์ของวัฏสงสาร มีความรัก มีความเศร้า มีความรู้สึก ฯลฯ สิ่งต่างๆมารวมกันจนกลายเป็นสิ่ง ๆ นี้ หากไม่มีสิ่งเหล่านี้มันก็น่าเสียดายอยู่ในระดับหนึ่ง ผมควรหาทางออกยังไงดีครับ ส่วนตัวก็ปลงและอยากหนีออกจากลูปนี้ แต่ในอีกใจนึงก็ยังคงยึดติดกับมันครับ
อยากบรรลุนิพพานแต่ยังคงติดใจในวัฏสงสาร