ครั้งนึงเราเคยมีความสุขมากค่ะ ก่อนแต่งงานและจดทะเบียนกับสามี
เพราะเขาดูแลเราดีมากในทุกๆด้าน แต่ต้องออกตัวก่อน ว่าเรากับสามีรู้จักกันมาประมาณเกือบปี ก่อนตัดสินใจวางแผนแต่งงานและเรากับสามีไม่เคยมีอะไรเกินเลยกันก่อนแต่งเลย เขาให้เกียรติเรามากและเป็นสุภาพบุรุษมาตลอด คอยดูและ คอยโทรคอยแชทถามมาตลอด และเขาขอเราแต่งงานหลังจากรู้จักกันเพียง 6 เดือน ซึ่งเป็นความผิดพลาดที่สุดในชีวิตของเรา เพราะมันคือฝันร้ายในทุกๆวัน
เริ่มจากในวันที่เขาจีบเรา เขากับเราอายุห่างกัน 10+ปี ต่างคนต่างมีหน้าที่การงานที่มั่นคง มีเงินเดือนที่สามารถสร้างครอบครัวได้สบาย ตัวเราเองแต่เดิมเพราะทำงาน พร้อมกับเรียนต่อไปด้วย บวกกับผิดหวังในความรักมาหลายครั้ง ทำให้เคยคิดว่าจะไม่มีครอบครัวอีก ยอมรับว่ากลัวความรัก และการเริ่มต้นความสัมพันธ์ จนเราอายุ 30 ปี พ่อแม่เริ่มเร่งให้มีครอบครัว อยากให้เรามีคนข้างกายเพื่อท่านจะได้หมดห่วง เราเลยเริ่มลองเปิดใจคุยกับผช.ที่ทักมาค่ะ
แต่ก็น้อยคนที่จะคลิกกัน จนมาเจอกับสามี เราต้องขอออกตัวว่าเราชอบ ผช.ที่ดูอบอุ่น สามารถปกป้องเราได้ เป็นที่ปรึกษาและเป็นที่หลบภัยให้เราได้ในวันที่เราเหนื่อย ซึ่งสามีเราตอนนั้น เขาเป็นแบบนั้น เป็นคนใจเย็น คอยให้กำลังใจ และพยายามปกป้องและแสดงให้เห็นความจริงใจของเขา
เขาไปเจอพ่อแม่เรา รับปากกับพ่อแม่เราว่าจะดูแลเราอย่างดี ไม่ให้ลำบากกว่าที่พ่อแม่ดูแลมา เขาพาเราไปเจอแม่ของเขา ทำทุกอย่างเปิดเผย จนเราคิดว่าเขานี่แหละคือคนที่เราจะฝากชีวิตไว้ และคือคนที่เราจะเปิดใจเรียนรู้ความรักอีกครั้ง (จนมารู้ว่าเขามีลูกติดและลูกก็อยู่กับเขา) เรามองว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษให้เกียรติเราอย่างดี แบบที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน บวกกับเขาเลี้ยงลูกแบบพ่อเลี้ยงเดี่ยวมาตลอด ยิ่งทำให้เราคิดว่าเขาคือคนที่ควรค่าแก่การได้รับความรักดีๆ เราตั้งใจเปิดใจ ตั้งใจรักและดูแลตัวเองดูและเขา เราวางแผนการแต่งงานกัน เรามีความสุขมากในวันที่ลองชุดเจ้าสาววันที่ถ่ายพลีเวดดิ้ง วันที่เลือกของรับไหว้ ของชำร่วยและของรับไหว้ทุกชิ้นเราเป็นคนทำด้วยมือของตัวเอง เลือกของลงมือทำแพ็กเอง การ์ดงานแต่งเราออกแบบเอง โลโก้งานแต่ง ทุกอย่าง เราทำมันด้วยหัวใจ เพราะคิดว่านี่คือรักครั้งสุดท้ายในชีวิตของเรา แต่สุดท้ายมันกลับไม่มีอะไรเป็นไปอย่างที่เราวาดฝัน
ประสบการณ์หย่าหลังจดทะเบียนกับสามีมา 8 เดือน
เพราะเขาดูแลเราดีมากในทุกๆด้าน แต่ต้องออกตัวก่อน ว่าเรากับสามีรู้จักกันมาประมาณเกือบปี ก่อนตัดสินใจวางแผนแต่งงานและเรากับสามีไม่เคยมีอะไรเกินเลยกันก่อนแต่งเลย เขาให้เกียรติเรามากและเป็นสุภาพบุรุษมาตลอด คอยดูและ คอยโทรคอยแชทถามมาตลอด และเขาขอเราแต่งงานหลังจากรู้จักกันเพียง 6 เดือน ซึ่งเป็นความผิดพลาดที่สุดในชีวิตของเรา เพราะมันคือฝันร้ายในทุกๆวัน
เริ่มจากในวันที่เขาจีบเรา เขากับเราอายุห่างกัน 10+ปี ต่างคนต่างมีหน้าที่การงานที่มั่นคง มีเงินเดือนที่สามารถสร้างครอบครัวได้สบาย ตัวเราเองแต่เดิมเพราะทำงาน พร้อมกับเรียนต่อไปด้วย บวกกับผิดหวังในความรักมาหลายครั้ง ทำให้เคยคิดว่าจะไม่มีครอบครัวอีก ยอมรับว่ากลัวความรัก และการเริ่มต้นความสัมพันธ์ จนเราอายุ 30 ปี พ่อแม่เริ่มเร่งให้มีครอบครัว อยากให้เรามีคนข้างกายเพื่อท่านจะได้หมดห่วง เราเลยเริ่มลองเปิดใจคุยกับผช.ที่ทักมาค่ะ
แต่ก็น้อยคนที่จะคลิกกัน จนมาเจอกับสามี เราต้องขอออกตัวว่าเราชอบ ผช.ที่ดูอบอุ่น สามารถปกป้องเราได้ เป็นที่ปรึกษาและเป็นที่หลบภัยให้เราได้ในวันที่เราเหนื่อย ซึ่งสามีเราตอนนั้น เขาเป็นแบบนั้น เป็นคนใจเย็น คอยให้กำลังใจ และพยายามปกป้องและแสดงให้เห็นความจริงใจของเขา
เขาไปเจอพ่อแม่เรา รับปากกับพ่อแม่เราว่าจะดูแลเราอย่างดี ไม่ให้ลำบากกว่าที่พ่อแม่ดูแลมา เขาพาเราไปเจอแม่ของเขา ทำทุกอย่างเปิดเผย จนเราคิดว่าเขานี่แหละคือคนที่เราจะฝากชีวิตไว้ และคือคนที่เราจะเปิดใจเรียนรู้ความรักอีกครั้ง (จนมารู้ว่าเขามีลูกติดและลูกก็อยู่กับเขา) เรามองว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษให้เกียรติเราอย่างดี แบบที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน บวกกับเขาเลี้ยงลูกแบบพ่อเลี้ยงเดี่ยวมาตลอด ยิ่งทำให้เราคิดว่าเขาคือคนที่ควรค่าแก่การได้รับความรักดีๆ เราตั้งใจเปิดใจ ตั้งใจรักและดูแลตัวเองดูและเขา เราวางแผนการแต่งงานกัน เรามีความสุขมากในวันที่ลองชุดเจ้าสาววันที่ถ่ายพลีเวดดิ้ง วันที่เลือกของรับไหว้ ของชำร่วยและของรับไหว้ทุกชิ้นเราเป็นคนทำด้วยมือของตัวเอง เลือกของลงมือทำแพ็กเอง การ์ดงานแต่งเราออกแบบเอง โลโก้งานแต่ง ทุกอย่าง เราทำมันด้วยหัวใจ เพราะคิดว่านี่คือรักครั้งสุดท้ายในชีวิตของเรา แต่สุดท้ายมันกลับไม่มีอะไรเป็นไปอย่างที่เราวาดฝัน