ทำไมนักจิตโรงบาลรัฐต้องบั่นทอนจิตใจคนมารักษา

คือเอาจริงพวกติดยาหรือพวกป่วยจิตเพราะแฟนทิ้งปัญญาอ่อนให้กำลังใจพอคนป่วยจริงที่เค้าวิตกกังวลซึมเศร้าไอ้นักจิตนี่ตัวบั่นทอนเลยยิ่งนักจิตโรงพยาบาลวชิระภูเก็ตนี่หนักมันจะมีอยู่คนนึงที่ปากแจ๋วหมอรักษาโคตรดีนักจิตสันดารต่ำก็ไม่ไหวน่ะกูคนป่วยไปเจอนักจิตละกูเคยไปทุกแผนกคนพื้นที่ทะเบียนบ้านตรงนั้นแทบไม่ได้รักษาเพราะต้องรอคนต่างจังหวัดกับพม่าสุดท้ายคนพื้นที่ต้องกระกระสนไปรักษาเอกชน