เมื่อนั้น                      สองระตูตัวสั่นหวั่นไหว
ก้มกราบบาทมูลแล้วทูลไป    ภูวไนยได้ทรงพระเมตตา
ข้าน้อยทั้งสองเป็นไพรี        โทษผิดครั้งนี้หนักหนา
จงโปรดปรานประทานชีวา     ไว้เป็นข้าใต้เบื้องบทมาลย์
ขอเอาพระเดชปกเกศเกล้า     ตราบเท้าสิ้นชีวังสังขาร
ถึงปีจะมีบรรณาการ                มาถวายตามบุราณประเพณี