ความหลอนบางทีมันก็มาในรูปของ...ความเข้าใจผิด
หรือบางครั้ง “ผี” ก็คือความกลัวในหัวเราเอง 🌓
ย้อนกลับไปราว 10 กว่าปีที่แล้ว...
คืนนั้นเวลาราวเที่ยงคืนกว่า ๆ ผมนอนที่คอนโดกับเพื่อน แล้วอยู่ดี ๆ มันก็ปลุกผมขึ้นมาด้วยเหตุผลเดียวคือ “หิวโว้ย ลงไปหาไรกินเป็นเพื่อนหน่อยดิ”
ความง่วงกับความรำคาญต่อสู้กันอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ให้เสียงท้องมัน
...เราสองคนเดินลงจากห้องลงมาข้างล่าง คอนโดที่อยู่ในซอยค่อนข้างเปลี่ยว
มีแค่ไฟถนนห่าง ๆ ดวง ส่องแสงเหลืองซีด ๆ ประหนึ่งขี้เกียจให้แสง
ขณะเดินออกมาปากซอย ผมเหลือบไปเห็น “ผู้หญิงคนหนึ่ง” เดินสวนมา
แต่งตัวเหมือนพนักงานออฟฟิศทั่วไป — เสื้อเชิ้ตขาว กระโปรงดำ
รองเท้าคัชชูเสียงดัง "ก๊อก...ก๊อก..." ในความเงียบ
แต่จังหวะที่เธอเดินมาถึงมุมเสาไฟต้นหนึ่ง แล้วหยุดยืน...
ผมก็ใจหล่นวูบทันที
...เธอไม่มีหัว
ใช่ครับ ไม่มีหัวจริง ๆ
ผมยืนช็อกนิ่งในขณะนั้น ขนลุกซู่ตั้งแต่ต้นคอยันส้นเท้า
เหงื่อไหลเย็นเฉียบทั้งที่อากาศไม่ได้ร้อนอะไร
ผมหันไปจ้องหน้าเพื่อนแล้วบอกเสียงเบา “...ถ้าเดินผ่านไป อย่าทัก อย่าพูด อย่าแม้แต่จะหันมองนะ”
มันพยักหน้า เรากัดฟันเดินผ่านมุมนั้นอย่างช้า ๆ
เสียงรองเท้าคัชชูของเธอเงียบลงแล้ว
แต่สิ่งที่ทำให้ผม “ต้องหันกลับไป”
คือแสงไฟสว่างวาบจากหน้าจออะไรบางอย่าง
ผมหันกลับไป...แล้วแทบอยากเขกหัวตัวเอง
สิ่งที่ผมเห็นคือ — ผู้หญิงคนนั้น “ก้มหน้าเล่นมือถืออยู่” ครับ
เธอก้มมากเสียจนผมมองไม่เห็นศีรษะจากมุมด้านข้าง
จังหวะไฟถนนหรี่ ๆ กับความมืดของเสา ทำให้เหมือนเธอ...ไม่มีหัว
ที่ผมเข้าใจว่า "ผี" ไม่มีหัว ก็เพราะ “เธอกำลังเช็กไลน์อยู่ใต้เสาไฟนั่นเอง”
เธอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น แล้วสบตากับผมด้วยสายตางง ๆ
เหมือนจะถามว่า "มองอะไรนักหนา?"
...ส่วนผมน่ะเหรอครับ?
ยิ้มแห้ง ๆ แล้วลากเพื่อนเดินเร็วปานติดเทอร์โบ
ใจยังเต้นแรงราวกับวิ่งหนีผีทั้งที่ “ผีไม่มีจริง”
...แต่ความกลัว? นั่นแหละ “ของจริง!”
👻 ใครเคยเจออะไรที่หลอนตอนแรก แต่พอรู้ความจริงแล้วเงิบบ้าง? มาแชร์กันได้นะครับ
#ผีแต่ไม่ผี #เรื่องหลอนหักมุม #เจอผีหรือกลัวไปเอง
#Pantipเล่าเรื่องผี #เธอไม่มีหัวเพราะเธอก้มมือถือ
ผู้หญิงไร้หัวที่ปากซอย
หรือบางครั้ง “ผี” ก็คือความกลัวในหัวเราเอง 🌓
ย้อนกลับไปราว 10 กว่าปีที่แล้ว...
คืนนั้นเวลาราวเที่ยงคืนกว่า ๆ ผมนอนที่คอนโดกับเพื่อน แล้วอยู่ดี ๆ มันก็ปลุกผมขึ้นมาด้วยเหตุผลเดียวคือ “หิวโว้ย ลงไปหาไรกินเป็นเพื่อนหน่อยดิ”
ความง่วงกับความรำคาญต่อสู้กันอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ให้เสียงท้องมัน
...เราสองคนเดินลงจากห้องลงมาข้างล่าง คอนโดที่อยู่ในซอยค่อนข้างเปลี่ยว
มีแค่ไฟถนนห่าง ๆ ดวง ส่องแสงเหลืองซีด ๆ ประหนึ่งขี้เกียจให้แสง
ขณะเดินออกมาปากซอย ผมเหลือบไปเห็น “ผู้หญิงคนหนึ่ง” เดินสวนมา
แต่งตัวเหมือนพนักงานออฟฟิศทั่วไป — เสื้อเชิ้ตขาว กระโปรงดำ
รองเท้าคัชชูเสียงดัง "ก๊อก...ก๊อก..." ในความเงียบ
แต่จังหวะที่เธอเดินมาถึงมุมเสาไฟต้นหนึ่ง แล้วหยุดยืน...
ผมก็ใจหล่นวูบทันที
...เธอไม่มีหัว
ใช่ครับ ไม่มีหัวจริง ๆ
ผมยืนช็อกนิ่งในขณะนั้น ขนลุกซู่ตั้งแต่ต้นคอยันส้นเท้า
เหงื่อไหลเย็นเฉียบทั้งที่อากาศไม่ได้ร้อนอะไร
ผมหันไปจ้องหน้าเพื่อนแล้วบอกเสียงเบา “...ถ้าเดินผ่านไป อย่าทัก อย่าพูด อย่าแม้แต่จะหันมองนะ”
มันพยักหน้า เรากัดฟันเดินผ่านมุมนั้นอย่างช้า ๆ
เสียงรองเท้าคัชชูของเธอเงียบลงแล้ว
แต่สิ่งที่ทำให้ผม “ต้องหันกลับไป”
คือแสงไฟสว่างวาบจากหน้าจออะไรบางอย่าง
ผมหันกลับไป...แล้วแทบอยากเขกหัวตัวเอง
สิ่งที่ผมเห็นคือ — ผู้หญิงคนนั้น “ก้มหน้าเล่นมือถืออยู่” ครับ
เธอก้มมากเสียจนผมมองไม่เห็นศีรษะจากมุมด้านข้าง
จังหวะไฟถนนหรี่ ๆ กับความมืดของเสา ทำให้เหมือนเธอ...ไม่มีหัว
ที่ผมเข้าใจว่า "ผี" ไม่มีหัว ก็เพราะ “เธอกำลังเช็กไลน์อยู่ใต้เสาไฟนั่นเอง”
เธอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น แล้วสบตากับผมด้วยสายตางง ๆ
เหมือนจะถามว่า "มองอะไรนักหนา?"
...ส่วนผมน่ะเหรอครับ?
ยิ้มแห้ง ๆ แล้วลากเพื่อนเดินเร็วปานติดเทอร์โบ
ใจยังเต้นแรงราวกับวิ่งหนีผีทั้งที่ “ผีไม่มีจริง”
...แต่ความกลัว? นั่นแหละ “ของจริง!”
👻 ใครเคยเจออะไรที่หลอนตอนแรก แต่พอรู้ความจริงแล้วเงิบบ้าง? มาแชร์กันได้นะครับ
#ผีแต่ไม่ผี #เรื่องหลอนหักมุม #เจอผีหรือกลัวไปเอง
#Pantipเล่าเรื่องผี #เธอไม่มีหัวเพราะเธอก้มมือถือ