ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 7 ปีก่อน ตอนนั้นผมเพิ่งจบมหาวิทยาลัย และได้งานเป็นครูอัตราจ้างที่โรงเรียนเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในอำเภอห่างไกลของจังหวัดทางภาคเหนือ (ขออนุญาตไม่บอกชื่อจังหวัดเพื่อความเป็นส่วนตัว)
โรงเรียนตั้งอยู่ในหมู่บ้านชาวเขา ห่างจากตัวเมืองราว ๆ 60 กิโลเมตร ถนนลูกรัง แคบ ลาดชัน ขึ้นเขาลงเขา ต้องขับรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อเข้าไปเท่านั้น ที่สำคัญคือ ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ใช้แผงโซลาร์เซลล์กับเครื่องปั่นไฟ
ตอนนั้นทางโรงเรียนให้พักที่บ้านพักครู ซึ่งเป็นบ้านไม้ยกพื้น อยู่ท้ายหมู่บ้านใกล้ ๆ เชิงเขา บ้านมีอยู่หลังเดียวโดด ๆ กลางป่า กลางคืนเงียบกริบ มีแค่เสียงแมลง เสียงนก และเสียงลมพัดผ่านยอดไม้
คืนหนึ่ง เป็นคืนที่ฝนตกหนัก ฟ้าผ่าเปรี้ยง ๆ จนบ้านสะเทือน ไฟจากโซลาร์ดับหมด ผมต้องจุดตะเกียงนั่งอ่านหนังสืออยู่หน้าห้อง ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเบา ๆ เดินอยู่รอบบ้าน...
ตอนแรกคิดว่าเป็นสัตว์ป่าทั่วไป เช่นหมูป่าหรือหมาใน แต่สิ่งที่ทำให้ขนลุกคือ มันเดินวนรอบบ้านอย่างช้า ๆ และ "ไม่หยุด" เสียงฝีเท้าชัดเจนมาก ก้าวไปบนไม้พื้นรอบระเบียงบ้าน มันวนไปเรื่อย ๆ เหมือนกำลังหาอะไร
ผมลุกขึ้นไปส่องตะเกียงออกไปดู แต่ไม่เห็นอะไรเลย ทุกอย่างมืดสนิท
ตอนนั้นผมตัดสินใจกลับเข้าห้อง ปิดประตู ปิดหน้าต่างหมด นั่งเงียบ ๆ พยายามไม่สนใจเสียงนั้น
จนกระทั่งประมาณตีสอง… เสียงฝีเท้าหายไป… แต่กลับมี "เสียงเคาะประตู"
ก๊อก… ก๊อก… ก๊อก…
ชัดเจนมาก… เป็นจังหวะ… ไม่แรง… แต่หนักแน่น
ผมไม่กล้าตอบ ไม่กล้าเดินไปเปิด หน้าผมซีด มือเย็น หายใจติดขัด
เสียงเงียบไป…
...แต่ผ่านไปไม่ถึง 30 วินาที ได้ยินเสียงคนกระซิบข้างหู...
"เปิดหน่อย...หนาว..."
ตอนนั้นผมสติแทบหลุด กระโจนคว้าไฟฉายที่หัวเตียง ส่องไปทั่วห้อง… ไม่มีใคร
ผมกุมหัวใจแน่น ก้มหน้าสวดมนต์ในใจทั้งคืน ไม่กล้าหลับตา กระทั่งฟ้าสาง
วันรุ่งขึ้น ผมไปถามครูรุ่นพี่ที่โรงเรียนว่า เคยมีใครเจออะไรแปลก ๆ ที่บ้านพักหลังนี้บ้างไหม
พี่เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า
“บ้านนั้นน่ะ...เคยมีครูคนหนึ่งผูกคอตายตรงระเบียงหลังบ้าน... ตอนนั้นไม่มีใครรู้ว่าเขาเครียดเรื่องอะไร รู้แค่ว่าระหว่างที่อยู่ที่นี่ เขามักบอกว่ามีผู้หญิงผมยาวมายืนมองเขาอยู่ตรงหน้าต่างทุกคืน... แต่ไม่มีใครเห็นนอกจากเขา...”
ผมย้ายออกจากบ้านหลังนั้นในสัปดาห์ถัดมา และไม่เคยหันกลับไปมองอีกเลย
ใครเคยเจอเรื่องคล้าย ๆ กันบ้างครับ? หรือมีบ้านพักในป่าที่มีตำนานเฮี้ยน ๆ แบบนี้ แวะมาแชร์กันได้นะครับ...
[เรื่องเล่าจากประสบการณ์จริง] "คืนฝนตกในบ้านป่าลึก ที่ไม่มีใครกล้าเอ่ยถึงชื่อ"
โรงเรียนตั้งอยู่ในหมู่บ้านชาวเขา ห่างจากตัวเมืองราว ๆ 60 กิโลเมตร ถนนลูกรัง แคบ ลาดชัน ขึ้นเขาลงเขา ต้องขับรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อเข้าไปเท่านั้น ที่สำคัญคือ ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ใช้แผงโซลาร์เซลล์กับเครื่องปั่นไฟ
ตอนนั้นทางโรงเรียนให้พักที่บ้านพักครู ซึ่งเป็นบ้านไม้ยกพื้น อยู่ท้ายหมู่บ้านใกล้ ๆ เชิงเขา บ้านมีอยู่หลังเดียวโดด ๆ กลางป่า กลางคืนเงียบกริบ มีแค่เสียงแมลง เสียงนก และเสียงลมพัดผ่านยอดไม้
คืนหนึ่ง เป็นคืนที่ฝนตกหนัก ฟ้าผ่าเปรี้ยง ๆ จนบ้านสะเทือน ไฟจากโซลาร์ดับหมด ผมต้องจุดตะเกียงนั่งอ่านหนังสืออยู่หน้าห้อง ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเบา ๆ เดินอยู่รอบบ้าน...
ตอนแรกคิดว่าเป็นสัตว์ป่าทั่วไป เช่นหมูป่าหรือหมาใน แต่สิ่งที่ทำให้ขนลุกคือ มันเดินวนรอบบ้านอย่างช้า ๆ และ "ไม่หยุด" เสียงฝีเท้าชัดเจนมาก ก้าวไปบนไม้พื้นรอบระเบียงบ้าน มันวนไปเรื่อย ๆ เหมือนกำลังหาอะไร
ผมลุกขึ้นไปส่องตะเกียงออกไปดู แต่ไม่เห็นอะไรเลย ทุกอย่างมืดสนิท
ตอนนั้นผมตัดสินใจกลับเข้าห้อง ปิดประตู ปิดหน้าต่างหมด นั่งเงียบ ๆ พยายามไม่สนใจเสียงนั้น
จนกระทั่งประมาณตีสอง… เสียงฝีเท้าหายไป… แต่กลับมี "เสียงเคาะประตู"
ก๊อก… ก๊อก… ก๊อก…
ชัดเจนมาก… เป็นจังหวะ… ไม่แรง… แต่หนักแน่น
ผมไม่กล้าตอบ ไม่กล้าเดินไปเปิด หน้าผมซีด มือเย็น หายใจติดขัด
เสียงเงียบไป…
...แต่ผ่านไปไม่ถึง 30 วินาที ได้ยินเสียงคนกระซิบข้างหู...
"เปิดหน่อย...หนาว..."
ตอนนั้นผมสติแทบหลุด กระโจนคว้าไฟฉายที่หัวเตียง ส่องไปทั่วห้อง… ไม่มีใคร
ผมกุมหัวใจแน่น ก้มหน้าสวดมนต์ในใจทั้งคืน ไม่กล้าหลับตา กระทั่งฟ้าสาง
วันรุ่งขึ้น ผมไปถามครูรุ่นพี่ที่โรงเรียนว่า เคยมีใครเจออะไรแปลก ๆ ที่บ้านพักหลังนี้บ้างไหม
พี่เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า
“บ้านนั้นน่ะ...เคยมีครูคนหนึ่งผูกคอตายตรงระเบียงหลังบ้าน... ตอนนั้นไม่มีใครรู้ว่าเขาเครียดเรื่องอะไร รู้แค่ว่าระหว่างที่อยู่ที่นี่ เขามักบอกว่ามีผู้หญิงผมยาวมายืนมองเขาอยู่ตรงหน้าต่างทุกคืน... แต่ไม่มีใครเห็นนอกจากเขา...”
ผมย้ายออกจากบ้านหลังนั้นในสัปดาห์ถัดมา และไม่เคยหันกลับไปมองอีกเลย
ใครเคยเจอเรื่องคล้าย ๆ กันบ้างครับ? หรือมีบ้านพักในป่าที่มีตำนานเฮี้ยน ๆ แบบนี้ แวะมาแชร์กันได้นะครับ...