ชีวิต...คนทำงาน

เช้าตรู่รีบฝ่าฟ้าไกล
ฝันยังไม่จางไปจากตา
รถติดใจติดตามเวลา
ค่าข้าวค่าชาแพงเกินใจ

มือจับเมาส์ใจเราจับงาน
ความหวานไม่มีให้ได้
บอสเรียกบ่อยเหมือนใจจะตาย
น้ำลายแทบกลืนไม่ลง

เดือนชนเดือนเงินเดือนยังขาด
เหมือนชีวิตขาดหยาดสายฝน
แต่ก็ต้องเดินตนทนตน
เผื่อวันหนึ่งพ้นความร้าวราน

เพื่อนร่วมทางต่างฝันบางเบา
บางคนเหงาแต่ยิ้มกลบด้าน
บางคนสู้ยืนหยัดฝ่ากาล
เพราะรู้ว่าฝันนั้นยังมี

ค่ำคืนนี้ขอนอนหลับตา
พรุ่งนี้ฟ้ายังพร้อมเริ่มใหม่
แม้ชีวิตจะล้าเท่าไร
คนทำงานก็ยังยิ้มได้...อีกวัน

'หมิ่นเหม่
13/7/2568 8:59