เพียงน้ำคำฉ่ำชื่นระรื่นจิต
ก็สะกิดใจตนจนอ่อนไหว
เหมือนรวยรินกลิ่นสุคันธรสไกล
ปลอบหัวใจคนท้อมาต่อจินต์

จับมือฉันมั่นคงลงสลัก
สอดชนักหัวใจไม่หลุดดิ้น
ที่เคยพร่ำร่ำหาน้ำตาริน
จักสุดสิ้นความเศร้ารวดร้าวราน

แม้นเพียงฝันวันนี้ก็ดีนัก
เมื่อศรปักรักอยู่รู้สมาน
ว่ารอคอยรอยฝันจากวันวาน
ให้พ้นผ่านความเศร้าด้วยเข้าใจ

ชื่นจำเรียงเพียงพิณยินสดับ
คะนึงนับเวลาคอยฟ้าใหม่
ที่เวียนวนสับสนจนฤทัย
กลับคล้ายใยรักเยื่อยังเหลือรอย

ฉนำเนิ่นเกินรอไม่ท้อหมาง
พักใจวางรอคู่อยู่บ่อยบ่อย
หวังรางชางทางฝันมั่นรอคอย
โปรดอย่าปล่อยมือฉันวันพบเจอ

เพราะเธอเป็นดาวเหนือเพื่อนำทิศ
แนบสนิทใจฉันมั่นเสมอ
สู้ถากทางทางรักภักดิ์เพียงเธอ
อย่าให้เก้อเพ้ออยู่แต่ผู้เดียว

สัญญามั่นวันใดใจสมาน
ได้พบพานเคียงครองมาข้องเกี่ยว
มีเธอฉันมั่นรักสลักเกลียว
ไม่แลเหลียวใครนั่นฉันสัญญา