*************รู้ไม่ถูก จึงไม่เห็นคุณค่า*************
เดี๋ยวนี้ครูอาจารย์ทั้งหลายตามโรงเรียนต่างๆ เขายังไม่ยอมรับ บางคนเห็นเขาพานักเรียนไปปฏิบัติสมาธิ ไม่รู้จะปฏิบัติไปทำไม มันได้ประโยชน์อะไร เขายังพูดกันอย่างนี้ คือเขาได้ยินแต่ว่าสมาธินี่ต้องนั่งหลับตาภาวนาอย่างเดียว
สมาธิที่เป็นไปกับเรื่องชีวิตประจำวันนี้ เป็นสมาธิที่สามารถแก้ไขปัญหาจิตได้ ถ้าหากว่าผู้หลักผู้ใหญ่ต้องการจะทำสมาธิ ไม่ต้องไปนั่งให้เสียเวลา ยืน เดิน นั่ง นอน รับประทาน ดื่ม ทำ พูด คิด การทำ การพูด การคิด ให้มีสติรู้ตัวตลอดเวลา นอนลงไป จิตมันคิดอะไรปล่อยให้มันคิดไป เอาสติตามรู้ๆๆ ไป จนกว่าจะนอนหลับ แล้วอันนี้ไม่ยินธรรมชาติด้วย ถ้าปฏิบัติต่อเนื่องกันทุกวันๆๆ นอนหลับปุ๊บลงไปนี่ จิตจะสว่าง รู้สึกว่านอนไม่หลับทั้งคืน ธุรกิจการงานอันใดที่เราแก้ไขปัญหาไม่ตก มันจะวิ่งเข้าไปเป็นอารมณ์ จิตจะทำหน้าที่แก้ไขปัญหานั้นๆ ซึ่งมีลักษณะเหมือนกับว่าหลับแล้วฝันไป แต่ว่าแก้ปัญหาตก เรื่องสมาธิทั้งนั้น
หลวงพ่อไปแนะนำให้คนทั้งหลายเขาปฏิบัติอย่างนี้ อาจารย์สอนสมาธิสำนักใหญ่ ๆ ท่านหัวเราะ ท่านบอกว่าเป็นไปได้อย่างไร
ผู้ที่เรียนจบดอกเตอร์จากประเทศอินเดียยิ่งไปกันใหญ่เลย ไปเอาแต่เรื่องสมาธิของฤๅษีมาสอนคน
สมาธิของพระพุทธเจ้านี่ไม่เอาสมาธิของพระพุทธเจ้านี่ จริงอยู่ ท่านให้ยึดพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะที่พึ่ง เพราะพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็คือคุณธรรมที่มีอยู่ในใจของเรา
ท่านจึงให้ยึด ที่นีอารมณ์จิตในการภาวนา คือ การทำจิตให้มีสิ่งรู้
สติมีสิ่งระลึก จะเป็นอะไรก็ได้ การทำ การพูด การคิด ต้องมีสติรู้ตัวอยู่ตลอดเวลา เราได้ปฏิบัติสมาธิตลอดเวลา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เรียนจบปริญญามาแล้วนี่ ผ่านการปฏิบัติสมาธิมาแล้วทั้งนั้น เก่งกว่าพระผู้สอนสมาธิเสียด้วยซ้ำไป แต่เราไม่รู้ตัวว่าเราได้ปฏิบัติสมาธิแต่เมื่อไร
เช่นอย่างเวลาเราวิจัยงานของเรา ใช้ความคิดอย่างละเอียด สุขุม คิดวกไปเวียนมา วกไปเวียนมา นี่ เรากำลังปฏิบัติสมาธิ พอเผลอๆ จิตว่างลงนิดหน่อย สิ่งที่เราต้องการรู้มันโผล่ขึ้นมา นั่นคือ สมาธิปัญญา
พระราชสังวรญาณ ( หลวงพ่อพุธ ฐานิโย )
วัดป่าสาลวัน จ.นครราชสีมา
คัดมาจากหนังสือฐานยปูชา ๒๕๕๐ หน้า ๕๐-๕๑
ครูอาจารย์ตามโรงเรียนพาเด็กไปนั่งสมาธิปฏิบัติไปทำไมได้ประโยชน์อะไร
เดี๋ยวนี้ครูอาจารย์ทั้งหลายตามโรงเรียนต่างๆ เขายังไม่ยอมรับ บางคนเห็นเขาพานักเรียนไปปฏิบัติสมาธิ ไม่รู้จะปฏิบัติไปทำไม มันได้ประโยชน์อะไร เขายังพูดกันอย่างนี้ คือเขาได้ยินแต่ว่าสมาธินี่ต้องนั่งหลับตาภาวนาอย่างเดียว
สมาธิที่เป็นไปกับเรื่องชีวิตประจำวันนี้ เป็นสมาธิที่สามารถแก้ไขปัญหาจิตได้ ถ้าหากว่าผู้หลักผู้ใหญ่ต้องการจะทำสมาธิ ไม่ต้องไปนั่งให้เสียเวลา ยืน เดิน นั่ง นอน รับประทาน ดื่ม ทำ พูด คิด การทำ การพูด การคิด ให้มีสติรู้ตัวตลอดเวลา นอนลงไป จิตมันคิดอะไรปล่อยให้มันคิดไป เอาสติตามรู้ๆๆ ไป จนกว่าจะนอนหลับ แล้วอันนี้ไม่ยินธรรมชาติด้วย ถ้าปฏิบัติต่อเนื่องกันทุกวันๆๆ นอนหลับปุ๊บลงไปนี่ จิตจะสว่าง รู้สึกว่านอนไม่หลับทั้งคืน ธุรกิจการงานอันใดที่เราแก้ไขปัญหาไม่ตก มันจะวิ่งเข้าไปเป็นอารมณ์ จิตจะทำหน้าที่แก้ไขปัญหานั้นๆ ซึ่งมีลักษณะเหมือนกับว่าหลับแล้วฝันไป แต่ว่าแก้ปัญหาตก เรื่องสมาธิทั้งนั้น
หลวงพ่อไปแนะนำให้คนทั้งหลายเขาปฏิบัติอย่างนี้ อาจารย์สอนสมาธิสำนักใหญ่ ๆ ท่านหัวเราะ ท่านบอกว่าเป็นไปได้อย่างไร
ผู้ที่เรียนจบดอกเตอร์จากประเทศอินเดียยิ่งไปกันใหญ่เลย ไปเอาแต่เรื่องสมาธิของฤๅษีมาสอนคน
สมาธิของพระพุทธเจ้านี่ไม่เอาสมาธิของพระพุทธเจ้านี่ จริงอยู่ ท่านให้ยึดพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะที่พึ่ง เพราะพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็คือคุณธรรมที่มีอยู่ในใจของเรา
ท่านจึงให้ยึด ที่นีอารมณ์จิตในการภาวนา คือ การทำจิตให้มีสิ่งรู้
สติมีสิ่งระลึก จะเป็นอะไรก็ได้ การทำ การพูด การคิด ต้องมีสติรู้ตัวอยู่ตลอดเวลา เราได้ปฏิบัติสมาธิตลอดเวลา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เรียนจบปริญญามาแล้วนี่ ผ่านการปฏิบัติสมาธิมาแล้วทั้งนั้น เก่งกว่าพระผู้สอนสมาธิเสียด้วยซ้ำไป แต่เราไม่รู้ตัวว่าเราได้ปฏิบัติสมาธิแต่เมื่อไร
เช่นอย่างเวลาเราวิจัยงานของเรา ใช้ความคิดอย่างละเอียด สุขุม คิดวกไปเวียนมา วกไปเวียนมา นี่ เรากำลังปฏิบัติสมาธิ พอเผลอๆ จิตว่างลงนิดหน่อย สิ่งที่เราต้องการรู้มันโผล่ขึ้นมา นั่นคือ สมาธิปัญญา
พระราชสังวรญาณ ( หลวงพ่อพุธ ฐานิโย )
วัดป่าสาลวัน จ.นครราชสีมา
คัดมาจากหนังสือฐานยปูชา ๒๕๕๐ หน้า ๕๐-๕๑