วันนี้… เราไม่ได้ทำอะไรยิ่งใหญ่ แต่เราได้ ฟังเพื่อนจนจบ โดยไม่ตัดสิน

บางคำพูด
เขาไม่ได้อยากได้คำแนะนำ

เขาแค่อยาก “ถูกเข้าใจ”
เราฟังด้วยใจ ไม่เร่งสรุป
ไม่ด่วนบอกว่า “มันไม่เป็นไรหรอก”

เราไม่ได้มีคำตอบที่ถูกที่สุด
แต่เรามี “พื้นที่ปลอดภัย”
ให้เขาวางความรู้สึกไว้…
โดยไม่ต้องกลัวว่าจะผิด

ไม่มีใครรู้ว่าเราทำอะไรในวันนี้
แต่มันคือหนึ่งใน “ความสำเร็จเงียบ ๆ”
ที่ทำให้เรา…ยังเป็นมนุษย์อยู่ได้

แล้วคุณล่ะ…
เคยฟังใคร “โดยไม่แทรก (ความคิด) ตัวเอง” ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?

แชร์ประสบการณ์การฟังที่สร้างสรรค์ของทุกท่านได้นะครับ...
ขอบคุณมากๆ นะครับ