***เรื่องนี้อาจจะยาวหน่อยนะครับ เพราะตอนนี้ผมทรมานมาก ถ้าได้ระบายมันออกมา หวังว่ามันจะดีขึ้น ***
ผมกับแฟนคบกันมา 5 ปี เป้นคู่รัก ชช ครับ แต่ทำงานอยู่คนละจังหวัด ผมอยู่ อุดรธานี ส่าวนเค้าอยู่ นครพนม เราสองคัน เจอกันผ่านทาง โซเชียว และเค้าก็เป็นเพื่อนของเพื่อนผม เราคุยกันแบบไม่ได้เจอตัวจริง ประมาณ 3 เดือน เป็นจังหว่ะที่ แม่ผมเสียกระทันหันพอดี เค้าเป้นคนที่คอยู่ข้างๆผม ให้กำลังใจตลอด จนผมผ่านช่วงเวลาที่แย่มากๆในชีวิต มาได้ หลังจากนั้นเราเลยตัดสินใจเจอตัวจริงกันโดยการไปเที่ยวที่เขาใหญ่ แล้วผมก็ขอเค้าเป็นแฟน
ในวันที่ 7 เมษายน 2564 หลังจากนั้นเราก็คบกัน มาได้เข้าปีที่ 3 ผมก็เริ่มทำนิสัยไม่ดีไส่เค้า อารมณ์ ร้อนบ้าง ปากร้ายบ้างเวลามีปัญหากัน หรือแม้แต่ สัญญาอะไรกับเค้าไว้ก็ทำไม่ได้ จนความรักต้องสั่นคลอนมาตลอด จนเข้าปีที่ 4 เค้าให้โอกาศผมแก้ตัวมาตลอด อยากจะบอกว่าเค้าอายุน้อยกว่าผม 3 ปี ผมเกิด 2537 เค้าเกิด 2540 แต่เค้ามีความเป็นผู้ใหญ่มากๆ เป็นคนมีเหตุผล เวลาทะเลาะกัน เค้าไม่เคยขึ้นเสียงไส่ผม เค้าจะสอนตลอดว่า "เธอลองคิดดูว่า ถ้าเปป็นเรา ที่ทำแบบนี้ไส่เธอ เธอจะรู้สึกยังไง" เค้ามีความอดทนและเป็นผู้ใหญ่มากๆ จะมีแค่ผมที่ ใช้อารมณ์เป็นใหญ่ ต้องเล่าก่อนว่า ก่อนหน้านั้นพอเริ่มเข้าปีที่ 4-5 เค้าเริ่มมีความต้องการในเรื่องอย่างว่าลดลง 3-4 เดือนเราไม่มีอะไรกัน ผมก็ร้องขอตลอดเค้าก็จะมีเหตุผล บอกว่าเหนื่อย เครียด จนทำให้เราทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง อยู่มาวันนึงผมเรียนจบมหาลัย (ภาคพิเศษ) จึงนัดกันกับเพื่อนไปเที่ยวทะเลยกันโดยชวนเค้าไปด่วย แต่เค้าคิดงานด่วนจึงไม่ได้ไป ก่อนหน้านี้เราก็มีปัญหากันโดยผมเองผิดสัญญากับเค้า ในระหว่างที่ผมกำลังเที่ยวกับเพื่อน พอตกเย็น เราก็โทรคุยกันปกติ เค้าเลยชวนผมเคลียใจกันถึงปัญหาที่ผ่านมา ส่วนตัวผมด้วยความที่ยังไม่ตื่นรู้ไม่ตระหนักในความผิดที่ตัวเองก่อสะสมมา จึงได้โมโหเค้าที่มาชวนคุยอะไรตอนนี้ โดยที่ไม่ได้รับรู้ถึงความเสียใจและ สิ่งที่เค้าต้องแบกรับไว้ในใจเลย เค้าถามผมมาว่าจะเอายังไงต่อ ผมจึงตอบโดยใช้อารมณ์ไปว่า "งั้นเราก็หายจากกันไปเลย" ในวันนั้นตอนนั้นผมพูดออกไปอย่างนั้น โดยที่หน้ามืดตามัว เค้าเลยยอมจบ แล้วลบเฟส และ ไอจีของเราออกไป หลังจากนั้เราหายจากกันไป 2 เดือน ส่วนตัวผมก็ทักเค้าไปในระหว่างนั้น เพราะคิดถึงมากๆและเป็นห่วง แล้วผมก็รู้สึกผิดต่อการกระทำที่ผ่านมามากๆ ผมทบทวนการกระทำของตัวเองจนตกผลึกว่าผมเป็นคนแบบไหน นิสัยไม่ดีขนาดไหน ละเลยความรู้สึกแฟนมามากมาย ส่วนตัวเค้าหนักแน่นมากๆว่าจบแล้วจริงๆจึงไม่มีช่องทางให้ผมได้ ง้อ หรือขอคืนดี พอมาวันหนึง ไกล้จะถึงงวันเกิดผม 1 กรกฎาคม 2568 ผมยังหวังว่าเค้าจะทักมาบ้าง หลังจากนั้นผมจะ สานต่อความสัมพันธ์เองและเริ่มใหม่ โดยที่ผมได้บทเรียนสำคัญที่สุดแล้ว ปรากฎว่า เค้าเปิดตัวคนใหม่ ก่อนวันเกิดผม 3 วัน หลังจากรู้ข่าวแค่นั้นแหล่ะครับ ผมใจสลายยิ่งกว่าวันที่เลิกกันไป ในขณะที่เขียนเรื่องนี้ ผ่านเหตุการณ์ มาได้ 11 วัน ผมยัง นอนร้องให้ทุกวัน ทรมานตลอดเวลา ทั้งร่างกายและจิดใจ ผมรู้ครับว่ามันคือเวรกรร และผลของการกระทำ ผมเริ่มตื้อเค้าทุกช่องทาง จนเค้าปล็อคผมไป ส่วนตัวผมก็ยัง หาวิธีแอบส่องแอบติดตามเค้ากับคนใหม่จนได้ เพราะ รู้สึกเสียดายมากๆ ผมสาบานเลยว่า ในขณะที่เราห่างกันไป เกือบ 2 เดือนผมไม่คิดหาคนใหม่หรือนอกใจเค้าเลย ผมโฟหกัสการใช้ชีวิต การทบทวนตัวเอง ถึงการกระทำไม่ดีที่ผ่านมา และจะกลับไปแก้ใขทุกอย่าง จะชดเชยในสิ่งที่ทำไม่ดีด้วยความรักอย่างเต็มที่ แต่มันก็สายไปแล้ว เค้ากับคนใหม่ มีความสุขกันมากๆ มีความชัดเจน รักกับแบบตั้งใจที่จะรับกันมากๆ ส่วนผมได้แต่เสียดายเวลา ว่ามัวทำอะไรอยู่ ครั้งนี้ผมได้บทเรียนครั้งสำคัญมากๆในชีวิต จนตอนนี้ผมไม่คิดที่จะทำแบบเดิมกับใครอีกเลย ไม่ว่าจะ เพื่อน ครอบครัว หรือใครก็ตาม ทุกวันนี้ผมยังหวังว่าจะมีเค้าอยู่ในชีวิตในสักวัน ยังรอวันกลับไปแก้ใขสิ่งที่ผิด ยังคงไม่ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น นอนไม่ได้ กินไม่ได้ ร่างกายทรุดโทรม พูดได้เลนว่า ทรมานทั้งกายและใจ
**** ในวันนี้ถ้าหากเค้า ได้มีโอกาศเข้ามาอ่าน ผมอยากจะขอโทษเค้า จากใจจริงๆ ที่เป็นคนไม่ดี นิสัยไม่ดีมาตลอด ตอนนี้บทเรียนครั้งนี้มัน ย้ำเตือนผมให้ รู้ตักโต ไม่ใช้แค่ตัว และ ถ้าจะมีรัก ต้องพร้อมที่จะรักใครสักคนจริงๆ ไม่ใช้ต้องการแค่คนตามใจ หรือให้เค้าเอาใจไส่ ยอมผมแค่ฝ่ายเดียว ต้องใส่ใจความรู้สึกคนที่เรารักและรักเราอย่างจริงจัง
**** ในใจผมแอบหวังว่าสักวันเค้าจะกลับมาให้ผมแก้ใข ซึ่งตอนนี้ผมตระหนักรู้ถึงทุกสิ่งที่ผ่านมา และจะเต็มที่ที่สุดในการรักครั้งนี้
ผมจึงอยากเตือนคู่รัก ที่เป็นแบบผม อย่าละเลยความรู้สึกกัน มีปัญหาอะไร พูดคุยกัน อย่าถืออีโก้สูง ว่าใครผิดใครถูก เอาชนะแฟนตัวเองได้ไม่ใช่เรื่องที่น่าดีใจเลย สุดท้ายตัวเองต้องมานั่งเสียใจไปจนวันตาย
**** และผมอยากสอบถามเพื่อนๆว่า ถ้าเป็นเค้า เค้าจะคิดถึงเราบ้างมั้ย มีความคิดที่อยากจะกลับมาบ้างรึเปล่า จริงๆแล้ว ผมเองในใจลึกๆก็รู้คำตอบดีอยู่แล้วว่าเค้าไม่กลับมาแน่นอน แต่ใจมันยังไม่ยอมรับความจริง ยังอยากกลับไปแก้ใข ผมรักเค้ามากๆจริง มันสายไปแล้ว
ผมจะรักและคิดถึง และหวังดีกับเค้าตลอดไป ถึงในวันนี้ไม่มีเค้าอยู่แล้ว
เลิกกับแฟนไป 2 เดือนแล้ว แต่พอเขาเปิดตัวคนใหม่ ทำไม่เราถึงทรมานขนาดนี้
ผมกับแฟนคบกันมา 5 ปี เป้นคู่รัก ชช ครับ แต่ทำงานอยู่คนละจังหวัด ผมอยู่ อุดรธานี ส่าวนเค้าอยู่ นครพนม เราสองคัน เจอกันผ่านทาง โซเชียว และเค้าก็เป็นเพื่อนของเพื่อนผม เราคุยกันแบบไม่ได้เจอตัวจริง ประมาณ 3 เดือน เป็นจังหว่ะที่ แม่ผมเสียกระทันหันพอดี เค้าเป้นคนที่คอยู่ข้างๆผม ให้กำลังใจตลอด จนผมผ่านช่วงเวลาที่แย่มากๆในชีวิต มาได้ หลังจากนั้นเราเลยตัดสินใจเจอตัวจริงกันโดยการไปเที่ยวที่เขาใหญ่ แล้วผมก็ขอเค้าเป็นแฟน
ในวันที่ 7 เมษายน 2564 หลังจากนั้นเราก็คบกัน มาได้เข้าปีที่ 3 ผมก็เริ่มทำนิสัยไม่ดีไส่เค้า อารมณ์ ร้อนบ้าง ปากร้ายบ้างเวลามีปัญหากัน หรือแม้แต่ สัญญาอะไรกับเค้าไว้ก็ทำไม่ได้ จนความรักต้องสั่นคลอนมาตลอด จนเข้าปีที่ 4 เค้าให้โอกาศผมแก้ตัวมาตลอด อยากจะบอกว่าเค้าอายุน้อยกว่าผม 3 ปี ผมเกิด 2537 เค้าเกิด 2540 แต่เค้ามีความเป็นผู้ใหญ่มากๆ เป็นคนมีเหตุผล เวลาทะเลาะกัน เค้าไม่เคยขึ้นเสียงไส่ผม เค้าจะสอนตลอดว่า "เธอลองคิดดูว่า ถ้าเปป็นเรา ที่ทำแบบนี้ไส่เธอ เธอจะรู้สึกยังไง" เค้ามีความอดทนและเป็นผู้ใหญ่มากๆ จะมีแค่ผมที่ ใช้อารมณ์เป็นใหญ่ ต้องเล่าก่อนว่า ก่อนหน้านั้นพอเริ่มเข้าปีที่ 4-5 เค้าเริ่มมีความต้องการในเรื่องอย่างว่าลดลง 3-4 เดือนเราไม่มีอะไรกัน ผมก็ร้องขอตลอดเค้าก็จะมีเหตุผล บอกว่าเหนื่อย เครียด จนทำให้เราทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง อยู่มาวันนึงผมเรียนจบมหาลัย (ภาคพิเศษ) จึงนัดกันกับเพื่อนไปเที่ยวทะเลยกันโดยชวนเค้าไปด่วย แต่เค้าคิดงานด่วนจึงไม่ได้ไป ก่อนหน้านี้เราก็มีปัญหากันโดยผมเองผิดสัญญากับเค้า ในระหว่างที่ผมกำลังเที่ยวกับเพื่อน พอตกเย็น เราก็โทรคุยกันปกติ เค้าเลยชวนผมเคลียใจกันถึงปัญหาที่ผ่านมา ส่วนตัวผมด้วยความที่ยังไม่ตื่นรู้ไม่ตระหนักในความผิดที่ตัวเองก่อสะสมมา จึงได้โมโหเค้าที่มาชวนคุยอะไรตอนนี้ โดยที่ไม่ได้รับรู้ถึงความเสียใจและ สิ่งที่เค้าต้องแบกรับไว้ในใจเลย เค้าถามผมมาว่าจะเอายังไงต่อ ผมจึงตอบโดยใช้อารมณ์ไปว่า "งั้นเราก็หายจากกันไปเลย" ในวันนั้นตอนนั้นผมพูดออกไปอย่างนั้น โดยที่หน้ามืดตามัว เค้าเลยยอมจบ แล้วลบเฟส และ ไอจีของเราออกไป หลังจากนั้เราหายจากกันไป 2 เดือน ส่วนตัวผมก็ทักเค้าไปในระหว่างนั้น เพราะคิดถึงมากๆและเป็นห่วง แล้วผมก็รู้สึกผิดต่อการกระทำที่ผ่านมามากๆ ผมทบทวนการกระทำของตัวเองจนตกผลึกว่าผมเป็นคนแบบไหน นิสัยไม่ดีขนาดไหน ละเลยความรู้สึกแฟนมามากมาย ส่วนตัวเค้าหนักแน่นมากๆว่าจบแล้วจริงๆจึงไม่มีช่องทางให้ผมได้ ง้อ หรือขอคืนดี พอมาวันหนึง ไกล้จะถึงงวันเกิดผม 1 กรกฎาคม 2568 ผมยังหวังว่าเค้าจะทักมาบ้าง หลังจากนั้นผมจะ สานต่อความสัมพันธ์เองและเริ่มใหม่ โดยที่ผมได้บทเรียนสำคัญที่สุดแล้ว ปรากฎว่า เค้าเปิดตัวคนใหม่ ก่อนวันเกิดผม 3 วัน หลังจากรู้ข่าวแค่นั้นแหล่ะครับ ผมใจสลายยิ่งกว่าวันที่เลิกกันไป ในขณะที่เขียนเรื่องนี้ ผ่านเหตุการณ์ มาได้ 11 วัน ผมยัง นอนร้องให้ทุกวัน ทรมานตลอดเวลา ทั้งร่างกายและจิดใจ ผมรู้ครับว่ามันคือเวรกรร และผลของการกระทำ ผมเริ่มตื้อเค้าทุกช่องทาง จนเค้าปล็อคผมไป ส่วนตัวผมก็ยัง หาวิธีแอบส่องแอบติดตามเค้ากับคนใหม่จนได้ เพราะ รู้สึกเสียดายมากๆ ผมสาบานเลยว่า ในขณะที่เราห่างกันไป เกือบ 2 เดือนผมไม่คิดหาคนใหม่หรือนอกใจเค้าเลย ผมโฟหกัสการใช้ชีวิต การทบทวนตัวเอง ถึงการกระทำไม่ดีที่ผ่านมา และจะกลับไปแก้ใขทุกอย่าง จะชดเชยในสิ่งที่ทำไม่ดีด้วยความรักอย่างเต็มที่ แต่มันก็สายไปแล้ว เค้ากับคนใหม่ มีความสุขกันมากๆ มีความชัดเจน รักกับแบบตั้งใจที่จะรับกันมากๆ ส่วนผมได้แต่เสียดายเวลา ว่ามัวทำอะไรอยู่ ครั้งนี้ผมได้บทเรียนครั้งสำคัญมากๆในชีวิต จนตอนนี้ผมไม่คิดที่จะทำแบบเดิมกับใครอีกเลย ไม่ว่าจะ เพื่อน ครอบครัว หรือใครก็ตาม ทุกวันนี้ผมยังหวังว่าจะมีเค้าอยู่ในชีวิตในสักวัน ยังรอวันกลับไปแก้ใขสิ่งที่ผิด ยังคงไม่ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น นอนไม่ได้ กินไม่ได้ ร่างกายทรุดโทรม พูดได้เลนว่า ทรมานทั้งกายและใจ
**** ในวันนี้ถ้าหากเค้า ได้มีโอกาศเข้ามาอ่าน ผมอยากจะขอโทษเค้า จากใจจริงๆ ที่เป็นคนไม่ดี นิสัยไม่ดีมาตลอด ตอนนี้บทเรียนครั้งนี้มัน ย้ำเตือนผมให้ รู้ตักโต ไม่ใช้แค่ตัว และ ถ้าจะมีรัก ต้องพร้อมที่จะรักใครสักคนจริงๆ ไม่ใช้ต้องการแค่คนตามใจ หรือให้เค้าเอาใจไส่ ยอมผมแค่ฝ่ายเดียว ต้องใส่ใจความรู้สึกคนที่เรารักและรักเราอย่างจริงจัง
**** ในใจผมแอบหวังว่าสักวันเค้าจะกลับมาให้ผมแก้ใข ซึ่งตอนนี้ผมตระหนักรู้ถึงทุกสิ่งที่ผ่านมา และจะเต็มที่ที่สุดในการรักครั้งนี้
ผมจึงอยากเตือนคู่รัก ที่เป็นแบบผม อย่าละเลยความรู้สึกกัน มีปัญหาอะไร พูดคุยกัน อย่าถืออีโก้สูง ว่าใครผิดใครถูก เอาชนะแฟนตัวเองได้ไม่ใช่เรื่องที่น่าดีใจเลย สุดท้ายตัวเองต้องมานั่งเสียใจไปจนวันตาย
**** และผมอยากสอบถามเพื่อนๆว่า ถ้าเป็นเค้า เค้าจะคิดถึงเราบ้างมั้ย มีความคิดที่อยากจะกลับมาบ้างรึเปล่า จริงๆแล้ว ผมเองในใจลึกๆก็รู้คำตอบดีอยู่แล้วว่าเค้าไม่กลับมาแน่นอน แต่ใจมันยังไม่ยอมรับความจริง ยังอยากกลับไปแก้ใข ผมรักเค้ามากๆจริง มันสายไปแล้ว
ผมจะรักและคิดถึง และหวังดีกับเค้าตลอดไป ถึงในวันนี้ไม่มีเค้าอยู่แล้ว