อุทาหรณ์คนเห็นแก่ตัว ใครเป็นอยู่รีบแก้ตัวนะคะ ก่อนจะสายไปเหมือนเรา
เลิกกับแฟนมาได้ปีกว่าๆ แล้วค่ะ คบกันมาประมาณ 14 ปี
ตอนนี้เราอายุ 33 ส่วนแฟนเก่าอายุ 29 ค่ะ เค้าเป็นคนขอเลิก เรายิ้อจนหมดกำลังแล้ว
คือเราเป็นทอม ส่วนเค้าเป็นผู้หญิงน่ารัก โปรไฟล์ดี การศึกษาดี หน้าที่การงานดี
ตอนอยู่ด้วยกันเรารักเค้ามากๆ นะ แต่ทำตัวไม่น่ารักเลย ไม่ช่วยเค้าทำงานบ้าน
วันๆ เอาแต่นอน บางครั้งไปกินอะไรเค้าจ่ายไปก่อน แล้วเราก็ลืมเรื่องเงินที่ควรจะแชร์กัน
เวลาเราจ่ายเราก็ไม่ได้สนใจ แต่เค้าจ่ายบ่อยกว่า เอาจริงๆ ไม่เคยคิดจะเอาเปรียบนะคะ
แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิด คือไม่ได้คิดอะไรเลย ไม่เคยคุยกันจริงจังทั้งเรื่องการแบ่งกันทำงานบ้าน
หรือแม้แต่การจัดการเรื่องเงิน บางครั้งเรากลับจากที่ทำงาน เค้าแค่อยากจะกอดเราแต่เราเหวี่ยงใส่เค้า
ทั้งหมดมันคือความไม่คิด ความเห็นแก่ตัว เอาแต่ตัวเองของเราเอง
บทเรียนครั้งนี้เราเจ็บและทรมาน ยังออกจากตรงนี้ไม่ได้เลยค่ะ อยากแก้ไขทุกอย่างจริงๆ
การกระทำแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกเลย ถ้าขอพรได้ 1 ข้อ จะขอให้เค้ากลับมาแล้วเราจะไม่ทำมันพัง
เราเคยทำผิดเมื่อ 8-9 ปีก่อน นอกใจเค้าไปครั้งนึงเกือบๆ 2 ปี แต่ก็เรายังวนเวียนอยู่ในชีวิตเค้าตลอด
ก็คือทำเลวเลยแหละ เค้าต้องทรมาน เสียใจเพราะเราตลอดเวลา จนเราโดนอีกคนทิ้งไป
สุดท้ายเราหันหลังกลับมามองเราก็ยังเจอคนนี้อยู่ที่เดิมเสมอ
หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์ครั้งนั้นมา เราคิดมาตลอดว่าเราต้องการมีคนนี้ในชีวิตแค่คนเดียวก็พอแล้ว
เรารักเค้ามาก ถ้าเราเป็นผู้ชาย เค้าก็คือคนที่เราคิดว่าอยากจะแต่งงาน สร้างครอบครัวกับเค้า
เราเคยเชื่อว่าเราจะมีเค้าอยู่ในชีวิตเราตลอดไป แต่...มันไม่มีอยู่จริง
เราจะกอดเค้าทันทีที่เห็นหน้า เราจะช่วยเค้าทำงานบ้านทุกอย่าง จะไม่เอาแต่นอนจนเค้าต้องอยู่คนเดียว
จะนวดเค้าตอนที่เค้าปวดตัว จะทำทุกอย่างที่เค้าต้องการ
ตั้งแต่เลิกกันเราเสียใจมากค่ะ รู้สึกตัวเองไม่มีความสุขเลย วกวนอยู่กับตัวเอง ร้องไห้บ่อยมากๆ
บางครั้งนั่งทำงานอยู่จังหวะที่คิดถึงเค้าแค่แว้บเดียว มันก็อยากร้องอีก แต่เราต้องกลั้นเอาไว้
กลายเป็นคนหลายอารมณ์ บางทียังสับสนกับความคิดตัวเองอยู่บ่อยๆ ค่ะ สมาธิก็ไม่ค่อยดี
ทรมานมากๆ เลยค่ะ หลายครั้งที่เราคิดว่าเราไม่อยากทรมานแบบนี้อีกแล้ว
เราไม่ได้อยากมีชีวิตเพื่อเสียใจแบบนี้ เราหวังทุกวันว่าเค้าจะยังเหลือความรักให้เราบ้าง
หวังว่าเค้าจะให้โอกาสเราที่จะมีเค้าในชีวิตของเราอีกครั้ง อะไรที่เราทำไม่ดีตอนที่อยู่ดัวยกัน
เราเชื่อว่าเราจะไม่มีทางทำแบบนั้นอีก แต่เป็นความหวังที่ไม่มีทางเป็นจริง
เพราะเค้าไม่เหลืออะไรให้เราอีกแล้ว เราควรจะหวังให้เค้ามีครอบครัวที่ปกติ มีความรักดีๆ
แต่เราก็ทำไม่ได้
อุทาหรณ์ของคนเห็นแก่ตัวที่ต้องจำจนวันสุดท้าย
เลิกกับแฟนมาได้ปีกว่าๆ แล้วค่ะ คบกันมาประมาณ 14 ปี
ตอนนี้เราอายุ 33 ส่วนแฟนเก่าอายุ 29 ค่ะ เค้าเป็นคนขอเลิก เรายิ้อจนหมดกำลังแล้ว
คือเราเป็นทอม ส่วนเค้าเป็นผู้หญิงน่ารัก โปรไฟล์ดี การศึกษาดี หน้าที่การงานดี
ตอนอยู่ด้วยกันเรารักเค้ามากๆ นะ แต่ทำตัวไม่น่ารักเลย ไม่ช่วยเค้าทำงานบ้าน
วันๆ เอาแต่นอน บางครั้งไปกินอะไรเค้าจ่ายไปก่อน แล้วเราก็ลืมเรื่องเงินที่ควรจะแชร์กัน
เวลาเราจ่ายเราก็ไม่ได้สนใจ แต่เค้าจ่ายบ่อยกว่า เอาจริงๆ ไม่เคยคิดจะเอาเปรียบนะคะ
แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิด คือไม่ได้คิดอะไรเลย ไม่เคยคุยกันจริงจังทั้งเรื่องการแบ่งกันทำงานบ้าน
หรือแม้แต่การจัดการเรื่องเงิน บางครั้งเรากลับจากที่ทำงาน เค้าแค่อยากจะกอดเราแต่เราเหวี่ยงใส่เค้า
ทั้งหมดมันคือความไม่คิด ความเห็นแก่ตัว เอาแต่ตัวเองของเราเอง
บทเรียนครั้งนี้เราเจ็บและทรมาน ยังออกจากตรงนี้ไม่ได้เลยค่ะ อยากแก้ไขทุกอย่างจริงๆ
การกระทำแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกเลย ถ้าขอพรได้ 1 ข้อ จะขอให้เค้ากลับมาแล้วเราจะไม่ทำมันพัง
เราเคยทำผิดเมื่อ 8-9 ปีก่อน นอกใจเค้าไปครั้งนึงเกือบๆ 2 ปี แต่ก็เรายังวนเวียนอยู่ในชีวิตเค้าตลอด
ก็คือทำเลวเลยแหละ เค้าต้องทรมาน เสียใจเพราะเราตลอดเวลา จนเราโดนอีกคนทิ้งไป
สุดท้ายเราหันหลังกลับมามองเราก็ยังเจอคนนี้อยู่ที่เดิมเสมอ
หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์ครั้งนั้นมา เราคิดมาตลอดว่าเราต้องการมีคนนี้ในชีวิตแค่คนเดียวก็พอแล้ว
เรารักเค้ามาก ถ้าเราเป็นผู้ชาย เค้าก็คือคนที่เราคิดว่าอยากจะแต่งงาน สร้างครอบครัวกับเค้า
เราเคยเชื่อว่าเราจะมีเค้าอยู่ในชีวิตเราตลอดไป แต่...มันไม่มีอยู่จริง
เราจะกอดเค้าทันทีที่เห็นหน้า เราจะช่วยเค้าทำงานบ้านทุกอย่าง จะไม่เอาแต่นอนจนเค้าต้องอยู่คนเดียว
จะนวดเค้าตอนที่เค้าปวดตัว จะทำทุกอย่างที่เค้าต้องการ
ตั้งแต่เลิกกันเราเสียใจมากค่ะ รู้สึกตัวเองไม่มีความสุขเลย วกวนอยู่กับตัวเอง ร้องไห้บ่อยมากๆ
บางครั้งนั่งทำงานอยู่จังหวะที่คิดถึงเค้าแค่แว้บเดียว มันก็อยากร้องอีก แต่เราต้องกลั้นเอาไว้
กลายเป็นคนหลายอารมณ์ บางทียังสับสนกับความคิดตัวเองอยู่บ่อยๆ ค่ะ สมาธิก็ไม่ค่อยดี
ทรมานมากๆ เลยค่ะ หลายครั้งที่เราคิดว่าเราไม่อยากทรมานแบบนี้อีกแล้ว
เราไม่ได้อยากมีชีวิตเพื่อเสียใจแบบนี้ เราหวังทุกวันว่าเค้าจะยังเหลือความรักให้เราบ้าง
หวังว่าเค้าจะให้โอกาสเราที่จะมีเค้าในชีวิตของเราอีกครั้ง อะไรที่เราทำไม่ดีตอนที่อยู่ดัวยกัน
เราเชื่อว่าเราจะไม่มีทางทำแบบนั้นอีก แต่เป็นความหวังที่ไม่มีทางเป็นจริง
เพราะเค้าไม่เหลืออะไรให้เราอีกแล้ว เราควรจะหวังให้เค้ามีครอบครัวที่ปกติ มีความรักดีๆ
แต่เราก็ทำไม่ได้