เป็นเรื่องเเกี่ยวกับปัญหาในครอบครัวค่ะ
คือว่าเมื่อก่อนสมัยย่าเป็นสาวเขาไม่ได้มีเงิน แต่งงานแบบคลุมถุงชนแล้วออกมาอยู่กับปู่ มีลูกต้วยกันสามคน คือ ป้า พ่อเรา และอา แล้วปู่ก็ไปติดนักร้องคาเฟ่แล้วไม่ช่วยทำมาหากิน สุดท้ายก็เลิกกับย่าไปย่าทุกข์ใจมากเลยพยายามหาเงินและสร้างรากฐานให้กับครอบครัวโดยการทำทุกอาชีพที่คิดว่าจะได้เงินดี บางทีขาดทุนบางทีก็ได้กำไร จนได้มาทำธุระกิจค้าขายในปัจจุบันซึ่งก็เป็นธุระกิจที่สร้างรากฐานให้กับลูกหลานได้อย่างที่ตั้งใจไว้ โดยเปิดสาขาแรกดูแลกับป้า เพราะป้าเป็นลูกที่เชื่อฟังเขามากที่สุด (แต่ก็ยังไม่พอใจเขา) สาขาที่สองเปิดให้พ่อเรา แต่อาเราไม่ได้ร้านเพราะไม่สามารถบริหารธุระกิจได้ (ทดลองให้ทำแล้วโกงเงิน) ความสัมพันธ์ของลูกทั้งสามไม่ดีตลอด ลูกคนโตถึงจะพอทำงานด้วยกันได้แต่คุยอะไรกันนิดหน่อยเป็นผิดใจ ป้าร้องไห้ตลอด อย่างที่บอกว่าย่าชอบป้าสุดเพราะว่าป้าไม่เคยออกไปใช้ชีวิตข้างนอก ตั้งแต่เด็กจนแก่อยู่กับย่ามาตลอด ทำทุกอย่างตามที่ย่าอยากให้เป็น เรียนจบ มีแฟนก็เลือกตามที่ย่าแนะนำ (ป้าชอบอีกคนแต่เขาไม่เอาย่าเลยบอกว่าให้เลือกคนที่รักป้า ป้าก็ทำแบบนั้นจริง แต่ก็ยังไปวอแวคนที่ชอบไม่เลิกแม้เขาจะมีลูกมีเมียแล้ว) ป้าเคยมีผัวที่ช่วยทำธุระกิจมาสิบกว่าปีแต่ก็ตายไป ซึ่งย่าชอบเขยคนนี้มาก (พ่อแม่เขาเป็นคนรู้จักๆ กัน ตละกูลใหญ่แถวบ้าน) เพราะเขาบอกว่าเป็นคนเดียวที่คุยกับเขาได้อวยจนพ่ออิจฉาเพราะย่าก็ไม่เคยชมพ่อ ส่วนพ่อเราไม่ชอบคุยกับย่าเพราะสำหรับพ่อย่าคือคนที่อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบที่เขาต้องการ ไม่ฟังเสียงของพ่อ เวลาย่ามาหาที่บ้านแทบจะหนีทะลุกำแพง ย่าเคยบอกจะซื้อรถให้พ่อแต่ไม่ซื้อพ่อเลยประชดไม่เรียนหนังสือทั้งๆที่เรียนเก่งเกือบได้เป็นช่างซ่อมเครื่องบิน เลยออกมาอยู่บ้านทำงานมีลูก ส่วนอาไม่สามารถคุยกับย่าได้เลย ปีนึงอยู่บ้านด้วยกันคุยกันไม่กี่คำ อดีตอาเคยหนีไปกับผัวแก่ได้ลูกกลับมาสามคน สร้างความทุกข์ใจให้ย่าสุดๆ ป้ามีลูกชายหนึ่งคน พ่อมีลูกสาวสองคน และอามีลูกชายหนึ่งคนลูกสาวหนึ่งคน เท่ากับมีหลานหกคนย่าออกค่าใช้จ่ายเลี้ยงดูช่วยเหลือทุกคน อยากได้อุปกรณ์การเรียนย่าก็ซื้อให้ทั้งไอแพด แท็บเล็ต ลูกอาก็ออกให้ทุกอย่างเพราะเขาไม่มีกำลังเลี้ยง จากที่อ่าน ๆ มา จะเห็นได้ว่าย่าเป็นคนที่ดีและเป็นคนที่วางรากฐานให้ครอบครัวอย่างแน่นหนา แต่ปัญหาคือ
เราในวัย 25 ไม่เคยได้มีชีวิตอิสระแบบที่อยากเป็นซักทีแม้กระทั่งมีแฟนในวัยนี้ ย่ายังโทรมาเวลาเราอยู่กับแฟนแล้วแซะว่า ไม่พลาดไปเจอผู้ชายเลยนะ เขาหยุดแค่วันเดียวก็ไปเสนอตัวให้เขา เราเลยถามย่าว่าย่ารู้ไหมว่าพูดแบบนี้มันทำให้รู้สึกไม่ดี ย่าบอกว่าพึ่งรู้สึกกับเขาด้วยหรอ เราเลยถามว่าทำแบบนี้มันบาปกรรมไหม (ย่าเราอินเรื่องบาปบูญมาก) เขาก็บอกว่าแค่นี้แหละแล้ววางสาย เรารู้สึกว่าเราพูดแรงไปนะ แต่เรื่องนี้เราผิดไหมเราไม่แน่ใจ เราเองแทบจะไม่นอกกรอบแบบที่ป้าเป็น เราเรียนก็ต้องเรียนใกล้บ้าน ไม่เคยสนับสนุนให้เรียนอะไรที่มันดีๆ หมอก็ไม่ให้เรียนบอกสุดท้ายก็ต้องมาทำธุระกิจที่บ้าน พอเรียนจบก็ไม่ให้ออกไปทำงานนอกบ้านเพราะบอกว่าให้ดูแลพ่อที่ป่วยมะเร็ง ยอมจ่ายเงินซื้อโน๊ตบุ๊คให้เราเพราะเราบอกจะไปทำงานหาเงินซื้อโน๊ตบุ๊กใหม่ไม่อยากขอเงิน เราเริ่มทนไม่ไหวชีวิตมันเป็นของเราทำไมถคงไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำซักที เรารู้นพออกไปเลี้ยงตัวเองเหนื่อยกว่านี้ล้านเท่า แต่ชีวิตนี้แค่อยากจะมีอิสละภาพซักครั้งไม่รู้จะตายวันไหน
ย่ามีแนวคิดห้ามมีเซ็กก่อนแต่งเลยมาแซะเรากับแฟนอยู่แบบนั้น บางที่ก็มาบอกว่าเราไปให้เขาเอาฟรี เราเองก็ไม่อยากแต่งงานถ้าไม่เคยใช้ชีวิตร่วมกัน พูดตรงๆ ว่าแฟนเรายอมไม่มีเซ็กนะเพราะเขาความต้องการน้อยกว่าเราช่วยตัวเองเขาก็พอใจแล้ว เป็นเราเองที่มีความต้องการมากกว่า เราไม่รู้สึกแย่ตรงไหนกับเรื่องนี้ แต่ย่ามาพูดให้เรารู้สึกแย่ ย่าเราเลี้ยงเรามามากกว่าพ่อ เรารู้เขาเป็นห่วงแต่ไม่รู้จะมาพูดจาแบบนี้ทำไม แฟนเราจนกว่าเราทุกคนอาจจะคิดว่าเพราะงี้ย่าเลยแซะหรือเปล่า คือไม่ใช่เลย ย่าเอาแต่มาพูดเรื่องว่าแต่งงานไปเลยก็ได้ ผู้ชายมีเงินมาขอไหมบลาๆ จนเราลำคาน พึ่งคบกับแฟนมาปีเดียวไม่เคยอยู่ด้วยกันเจอกันแค่อาทิตย์ละครั้งเอง จะไปแต่งงานกันยังไง
คนอื่นๆ ไม่ต้องพูกถึง ไม่มีลูกหลานคนไหนอยากคุยกับย่า มีแต่เราที่โง่ พูดตรงๆ มีอะไรห็เล่าให้ฟัง เลยต้องมานั่งฟังเขาด่าเขาแซะแบบนี้ หลานคนอื่นๆอายุ เฉลี่ย 20 ก็ไม่เคยมีใครมาบอกว่ามีแฟนเลยเพราะก็คงไม่อยากให้ย่ารู้ (พูดไปคุณจะเชื่อไหมล่ะ พี่น้องอีก 5 คน ไม่มีแฟนไม่มีเซ็กในอายุเท่านี้อะ) แต่ก็น่าสงสารเพราะเขาไม่มีเพื่อนในชีวิตเลย ลูกหลานไม่อยากคุยด้วย พี่น้องหรือก็ไม่คุยด้วยถ้าไม่มีประโยชน์ ผัวก็ไม่มี ใครคุยด้วยแล้วเขาก็พยายามเพื่อครอบครัวเพื่อทุกคนมามาก
ที่ตั้งหัวข้อว่าเขาแช่งเรารึเปล่าเพราะเขาไม่เคยอยากจะให้ลูกหลานออกไปใช้ชีวิตข้างนอก ไม่เคยคิดว่าลูกหลานจะเจริญไปกว่าเขาได้ เขาหวังเพียงว่าทุกคนจะต้องอยู่ในร่มโพร่มไทรและทำตามที่เขาต้องการถึงจะเป็นคนที่ดีในสายตาเขา เขาเคยพูดด้วยน้ำเสียงประขดกับลูกอาว่า โตไปก็ออกไปเลี้ยงตัวเองให้ได้ก็แล้วกันย่าจะไม่ยุ่งแล้วหากันเอาเอง(พูดตอนลูกอาไม่ได้ดั่งใจ) คำพูดนี้เป็นคำอวยพรธรรมดาของบ้านอื่นๆด้วยซ้ำ แต่ย่าพูดมาด้วยน้ำเสียงประชดเพื่อให้หลานเจ็บแต่ทุกคนชินชากับคำพูดแบบนี้แล้ว เราติดหนี้ย่ามามากที่เขาเลี้ยงดูทั้งเราอละพ่อเรา
อยากรู้ว่าทุกคนเห็นว่าที่ย่าเป็นนี้นี่ถูกต้องไหม เป็นทุกคนจะทำยังไง หรือถ้าเราไม่ดีก็บอกได้เลย
ย่าสาปแช่งพวกเรารึเปล่า??
คือว่าเมื่อก่อนสมัยย่าเป็นสาวเขาไม่ได้มีเงิน แต่งงานแบบคลุมถุงชนแล้วออกมาอยู่กับปู่ มีลูกต้วยกันสามคน คือ ป้า พ่อเรา และอา แล้วปู่ก็ไปติดนักร้องคาเฟ่แล้วไม่ช่วยทำมาหากิน สุดท้ายก็เลิกกับย่าไปย่าทุกข์ใจมากเลยพยายามหาเงินและสร้างรากฐานให้กับครอบครัวโดยการทำทุกอาชีพที่คิดว่าจะได้เงินดี บางทีขาดทุนบางทีก็ได้กำไร จนได้มาทำธุระกิจค้าขายในปัจจุบันซึ่งก็เป็นธุระกิจที่สร้างรากฐานให้กับลูกหลานได้อย่างที่ตั้งใจไว้ โดยเปิดสาขาแรกดูแลกับป้า เพราะป้าเป็นลูกที่เชื่อฟังเขามากที่สุด (แต่ก็ยังไม่พอใจเขา) สาขาที่สองเปิดให้พ่อเรา แต่อาเราไม่ได้ร้านเพราะไม่สามารถบริหารธุระกิจได้ (ทดลองให้ทำแล้วโกงเงิน) ความสัมพันธ์ของลูกทั้งสามไม่ดีตลอด ลูกคนโตถึงจะพอทำงานด้วยกันได้แต่คุยอะไรกันนิดหน่อยเป็นผิดใจ ป้าร้องไห้ตลอด อย่างที่บอกว่าย่าชอบป้าสุดเพราะว่าป้าไม่เคยออกไปใช้ชีวิตข้างนอก ตั้งแต่เด็กจนแก่อยู่กับย่ามาตลอด ทำทุกอย่างตามที่ย่าอยากให้เป็น เรียนจบ มีแฟนก็เลือกตามที่ย่าแนะนำ (ป้าชอบอีกคนแต่เขาไม่เอาย่าเลยบอกว่าให้เลือกคนที่รักป้า ป้าก็ทำแบบนั้นจริง แต่ก็ยังไปวอแวคนที่ชอบไม่เลิกแม้เขาจะมีลูกมีเมียแล้ว) ป้าเคยมีผัวที่ช่วยทำธุระกิจมาสิบกว่าปีแต่ก็ตายไป ซึ่งย่าชอบเขยคนนี้มาก (พ่อแม่เขาเป็นคนรู้จักๆ กัน ตละกูลใหญ่แถวบ้าน) เพราะเขาบอกว่าเป็นคนเดียวที่คุยกับเขาได้อวยจนพ่ออิจฉาเพราะย่าก็ไม่เคยชมพ่อ ส่วนพ่อเราไม่ชอบคุยกับย่าเพราะสำหรับพ่อย่าคือคนที่อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบที่เขาต้องการ ไม่ฟังเสียงของพ่อ เวลาย่ามาหาที่บ้านแทบจะหนีทะลุกำแพง ย่าเคยบอกจะซื้อรถให้พ่อแต่ไม่ซื้อพ่อเลยประชดไม่เรียนหนังสือทั้งๆที่เรียนเก่งเกือบได้เป็นช่างซ่อมเครื่องบิน เลยออกมาอยู่บ้านทำงานมีลูก ส่วนอาไม่สามารถคุยกับย่าได้เลย ปีนึงอยู่บ้านด้วยกันคุยกันไม่กี่คำ อดีตอาเคยหนีไปกับผัวแก่ได้ลูกกลับมาสามคน สร้างความทุกข์ใจให้ย่าสุดๆ ป้ามีลูกชายหนึ่งคน พ่อมีลูกสาวสองคน และอามีลูกชายหนึ่งคนลูกสาวหนึ่งคน เท่ากับมีหลานหกคนย่าออกค่าใช้จ่ายเลี้ยงดูช่วยเหลือทุกคน อยากได้อุปกรณ์การเรียนย่าก็ซื้อให้ทั้งไอแพด แท็บเล็ต ลูกอาก็ออกให้ทุกอย่างเพราะเขาไม่มีกำลังเลี้ยง จากที่อ่าน ๆ มา จะเห็นได้ว่าย่าเป็นคนที่ดีและเป็นคนที่วางรากฐานให้ครอบครัวอย่างแน่นหนา แต่ปัญหาคือ
เราในวัย 25 ไม่เคยได้มีชีวิตอิสระแบบที่อยากเป็นซักทีแม้กระทั่งมีแฟนในวัยนี้ ย่ายังโทรมาเวลาเราอยู่กับแฟนแล้วแซะว่า ไม่พลาดไปเจอผู้ชายเลยนะ เขาหยุดแค่วันเดียวก็ไปเสนอตัวให้เขา เราเลยถามย่าว่าย่ารู้ไหมว่าพูดแบบนี้มันทำให้รู้สึกไม่ดี ย่าบอกว่าพึ่งรู้สึกกับเขาด้วยหรอ เราเลยถามว่าทำแบบนี้มันบาปกรรมไหม (ย่าเราอินเรื่องบาปบูญมาก) เขาก็บอกว่าแค่นี้แหละแล้ววางสาย เรารู้สึกว่าเราพูดแรงไปนะ แต่เรื่องนี้เราผิดไหมเราไม่แน่ใจ เราเองแทบจะไม่นอกกรอบแบบที่ป้าเป็น เราเรียนก็ต้องเรียนใกล้บ้าน ไม่เคยสนับสนุนให้เรียนอะไรที่มันดีๆ หมอก็ไม่ให้เรียนบอกสุดท้ายก็ต้องมาทำธุระกิจที่บ้าน พอเรียนจบก็ไม่ให้ออกไปทำงานนอกบ้านเพราะบอกว่าให้ดูแลพ่อที่ป่วยมะเร็ง ยอมจ่ายเงินซื้อโน๊ตบุ๊คให้เราเพราะเราบอกจะไปทำงานหาเงินซื้อโน๊ตบุ๊กใหม่ไม่อยากขอเงิน เราเริ่มทนไม่ไหวชีวิตมันเป็นของเราทำไมถคงไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำซักที เรารู้นพออกไปเลี้ยงตัวเองเหนื่อยกว่านี้ล้านเท่า แต่ชีวิตนี้แค่อยากจะมีอิสละภาพซักครั้งไม่รู้จะตายวันไหน
ย่ามีแนวคิดห้ามมีเซ็กก่อนแต่งเลยมาแซะเรากับแฟนอยู่แบบนั้น บางที่ก็มาบอกว่าเราไปให้เขาเอาฟรี เราเองก็ไม่อยากแต่งงานถ้าไม่เคยใช้ชีวิตร่วมกัน พูดตรงๆ ว่าแฟนเรายอมไม่มีเซ็กนะเพราะเขาความต้องการน้อยกว่าเราช่วยตัวเองเขาก็พอใจแล้ว เป็นเราเองที่มีความต้องการมากกว่า เราไม่รู้สึกแย่ตรงไหนกับเรื่องนี้ แต่ย่ามาพูดให้เรารู้สึกแย่ ย่าเราเลี้ยงเรามามากกว่าพ่อ เรารู้เขาเป็นห่วงแต่ไม่รู้จะมาพูดจาแบบนี้ทำไม แฟนเราจนกว่าเราทุกคนอาจจะคิดว่าเพราะงี้ย่าเลยแซะหรือเปล่า คือไม่ใช่เลย ย่าเอาแต่มาพูดเรื่องว่าแต่งงานไปเลยก็ได้ ผู้ชายมีเงินมาขอไหมบลาๆ จนเราลำคาน พึ่งคบกับแฟนมาปีเดียวไม่เคยอยู่ด้วยกันเจอกันแค่อาทิตย์ละครั้งเอง จะไปแต่งงานกันยังไง
คนอื่นๆ ไม่ต้องพูกถึง ไม่มีลูกหลานคนไหนอยากคุยกับย่า มีแต่เราที่โง่ พูดตรงๆ มีอะไรห็เล่าให้ฟัง เลยต้องมานั่งฟังเขาด่าเขาแซะแบบนี้ หลานคนอื่นๆอายุ เฉลี่ย 20 ก็ไม่เคยมีใครมาบอกว่ามีแฟนเลยเพราะก็คงไม่อยากให้ย่ารู้ (พูดไปคุณจะเชื่อไหมล่ะ พี่น้องอีก 5 คน ไม่มีแฟนไม่มีเซ็กในอายุเท่านี้อะ) แต่ก็น่าสงสารเพราะเขาไม่มีเพื่อนในชีวิตเลย ลูกหลานไม่อยากคุยด้วย พี่น้องหรือก็ไม่คุยด้วยถ้าไม่มีประโยชน์ ผัวก็ไม่มี ใครคุยด้วยแล้วเขาก็พยายามเพื่อครอบครัวเพื่อทุกคนมามาก
ที่ตั้งหัวข้อว่าเขาแช่งเรารึเปล่าเพราะเขาไม่เคยอยากจะให้ลูกหลานออกไปใช้ชีวิตข้างนอก ไม่เคยคิดว่าลูกหลานจะเจริญไปกว่าเขาได้ เขาหวังเพียงว่าทุกคนจะต้องอยู่ในร่มโพร่มไทรและทำตามที่เขาต้องการถึงจะเป็นคนที่ดีในสายตาเขา เขาเคยพูดด้วยน้ำเสียงประขดกับลูกอาว่า โตไปก็ออกไปเลี้ยงตัวเองให้ได้ก็แล้วกันย่าจะไม่ยุ่งแล้วหากันเอาเอง(พูดตอนลูกอาไม่ได้ดั่งใจ) คำพูดนี้เป็นคำอวยพรธรรมดาของบ้านอื่นๆด้วยซ้ำ แต่ย่าพูดมาด้วยน้ำเสียงประชดเพื่อให้หลานเจ็บแต่ทุกคนชินชากับคำพูดแบบนี้แล้ว เราติดหนี้ย่ามามากที่เขาเลี้ยงดูทั้งเราอละพ่อเรา
อยากรู้ว่าทุกคนเห็นว่าที่ย่าเป็นนี้นี่ถูกต้องไหม เป็นทุกคนจะทำยังไง หรือถ้าเราไม่ดีก็บอกได้เลย