ช่วงนี้หลายคนพูดถึง “มินิมอล” กันเยอะ
บางคนเข้าใจว่า คือการแต่งบ้านโทนขาว ใส่เสื้อผ้าเรียบ ๆ
แต่สำหรับผม... มินิมอล
ไม่ใช่เรื่องรูปแบบ
มันคือ “การหยุดสะสมสิ่งที่ไม่จำเป็นกับใจเรา”

ผมไม่ได้มีบ้านโล่ง ๆ
ของใช้ก็ไม่ได้สวยเหมือนภาพในบ้านตัวอย่าง
แต่ทุกอย่างรอบตัว...
คือของที่ผม เลือกแล้วว่ามีความหมาย

ผมไม่ได้พอเพียงเพราะอยากประหยัด
แต่เพราะรู้ว่า...
การมีมากไป ก็ไม่ได้ทำให้ผมมีความสุขมากขึ้น

ทุกวันนี้ผมใช้เงินน้อยลง
แต่กลับรู้สึก “สบายขึ้น” แบบที่อธิบายเป็นคำพูดยาก
ไม่ใช่เพราะผมรวย
แต่เพราะผมไม่ต้องรีบไล่ตามอะไรที่ผมไม่ได้อยากได้จริง ๆ

ผมไม่อยากชวนใครมาเปลี่ยนแนวทางชีวิต
แค่อยากเล่าว่า...
บางที “พอเพียง” ไม่ใช่แค่แนวคิด
แต่มันเป็นความกล้าที่จะบอกตัวเองว่า
พอแล้ว... และพอแบบนี้ก็ดีมากแล้ว

แชร์ประสบการณ์ความมินิมอล
และความพอเพียงได้นะครับ
ขอบคุณมากครับ