Hope - DYATHON
Into the West (Instrumental)
รักแท้นั้นยากหา สุดจะคว้ามาเชยชม
แต่มิตรแท้ที่นิยม ยิ่งยากหากว่ารักแท้
--------------------------------------------------------------------
"แม้นอยู่ในใต้หล้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน
ถึงอยู่ในใต้หล้าสุทาทาน ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา"
--------------------------------------------------------------------
โอ้ราตรี นี้พี่เหงา เศร้าดวงจิต
รำพึงคิด โดดเดี่ยว เปลี่ยวหนักหนา
พิษรักร้อน เริงรุม สุมอุรา
โอ้ขวัญตา จะรู้ บ้างหรือไร
สงัดเงียบ เยียบเย็น ทุกหย่อมหญ้า
พระพายพริ้ว ผ่านมา พฤกษาไหว
น้ำค้างพรม ลมหนาว ร้าวฤทัย
ปวดทรวงใน เหลือระงับ หลับไม่ลง
---------------------------------------------------------------------
เป็นการง่ายยิ้มได้ไม่ต้องฝืน
เมื่อชีพชื่นเหมือนบรรเลงเพลงสวรรค์
แต่คนที่ควรชมนิยมกัน
ต้องใจมั่นยิ้มได้เมื่อภัยมา
---------------------------------------------------------------------
ณ ที่ใดดวงใจไม่ไหวหวั่น....จะฝ่าฟัน อุปสรรคและขวากหนาม
แม้สิ้นชาติ วาสนาชะตาทราม....จะฝากนามให้โลกรู้กูก็ชาย
ณ ที่นี้ไร้ญาติ และขาดมิตร....ยังก็แต่บ่าวสนิทพิศมัย
เสมอเพื่อนเสมือนญาติไม่คลาดไกล....เป็นเพื่อนตายเคียงกูคู่ชีวา
---------------------------------------------------------------------
บางครั้งฉันเคยหวาดประหลาดจิต
ปล่อยความคิดเตลิดในคืนเปลี่ยว
ฝันถึงเพลงเก่าเศร้าแค่เดียว
สุดโดดเดี่ยวรำพันในรำพึง
ถึงอดีตแสนหวานที่ผ่านพ้น
มาเวียนวนเตือนตรึกระลึกถึง
รักยังเรียกเพรียกหาติดตราตรึง
ณ วันซึ่งเคยอยู่ คู่เคียงกัน
---------------------------------------------------------------------
"เกิดมาเยี่ยงกษัตริย์ขัตติยราช
แต่อนิจจา...อนาถนัก
ต้องพลัดพรากถิ่นฐานแหล่งกำเนิด
ซมซานพเนจรไปทั่วเขตแคว้นแดนกันดาร
ทุกหุบห้วยละหานลำเนาไพร
ข้าบุกบั่นไปปิ่มเลือดตากระเด็น
มีดวงดารากรแทนประทีปส่อง
ฝากอนาคตไว้กับหมู่เมฆอันเลื่อนลอย
สุริยา...ประทานพลังฤทธิ์ให้แก่ข้า
จันทราเปรียบเสมือนเพื่อนใจ
หากสวรรค์ส่งข้ามาเกิดแล้วจริงแล้วไซร้
ข้าคงกลับคืนไปสู่เจ้าได้สมจินต์
รอข้าก่อน อาณาจักรสีทอง อันผ่องใส
"รอข้าก่อน" ...ประชากรทั้งหลาย และ
"รอข้าก่อน" ...ศัตรูหมู่อมิตร
"ข้า" กำลังจะกลับไป..กลับไป..กลับไป.."
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพชรพระอุมา เป็นนวนิยายแนวผจญภัยที่มีขนาดความยาวมากที่สุดในไทย และนับว่าเป็นนวนิยายที่มีความยาวมากที่สุดในโลก บทประพันธ์โดย พนมเทียน ซึ่งเป็นนามปากกาของนายฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ ตีพิมพ์เป็นตอนๆ ในหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ และตีพิมพ์ต่อเนื่องในหนังสือพิมพ์รายวัน ใช้ระยะเวลาในการประพันธ์ยาวนานกว่า 25 ปี โดยพนมเทียนเริ่มต้นการประพันธ์เพชรพระอุมาในวันที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2507 และสิ้นสุดเนื้อเรื่องทั้งหมดในวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2533 รวมระยะเวลาในการประพันธ์ทั้งสิ้น 25 ปี 7 เดือน กับ 2 วัน
โดยเนื้อเรื่องต่างๆ นั้น พนมเทียนได้นำเค้าโครงเรื่องมาจาก คิงโซโลมอนส์ไมนส์ (King Solomon's Mines) หรือ สมบัติพระศุลี นวนิยายของเซอร์เฮนรี ไรเดอร์ แฮกการ์ด (H. Rider Haggard) ที่ผจญภัยในความลี้ลับของป่าดงดิบภายในทวีปแอฟริกา
โครงเรื่อง
เพชรพระอุมาเป็นนวนิยายที่มีความยาวทั้งสิ้น 48 เล่ม 12 ตอน แบ่งออกเป็นสองภาคคือภาคแรกและภาคสมบูรณ์ ภาคละ 24 เล่ม จำนวน 6 ตอน ซึ่งภาคแรกของเพชรพระอุมาได้แก่ ไพรมหากาฬ, ดงมรณะ, จอมผีดิบมันตรัย, อาถรรพณ์นิทรานคร, ป่าโลกล้านปี และแงซายจอมจักรา สำหรับภาคสมบูรณ์ได้แก่ จอมพราน, ไอ้งาดำ, จิตรางคนางค์, นาคเทวี, แต่ปางบรรพ์ และมงกุฎไพร ซึ่งเค้าโครงเรื่องมีดังนี้
ภาคแรก
เพชรพระอุมาเป็นเรื่องราวการผจญภัยในดินแดนลึกลับที่เต็มไปด้วยอาถรรพณ์ เรื่องราวแปลกประหลาดต่างๆ ในป่าดงดิบของรพินทร์ ไพรวัลย์ พรานป่าผู้รับจ้างนำทางในการออกติดตามค้นหาผู้สูญหายของคณะนายจ้างชาวเมือง ที่มี พันโทหม่อมราชวงศ์เชษฐา วราฤทธิ์ เป็นหัวหน้าคณะเดินทางพร้อมด้วย หม่อมราชวงศ์ดาริน วราฤทธิ์ น้องสาวคนเล็ก และ พันตรีไชยยันต์ อนันตรัย เพื่อนชายคนสนิท โดยมีพรานบุญคำ พรานจัน พรานเกิดและพรานเส่ย พรานป่าคู่ใจของรพินทร์ ไพรวัลย์ จำนวน 4 คน และแงซาย กะเหรี่ยงลึกลับที่มาขอสมัครเป็นคนรับใช้เพื่อขอร่วมเดินทางในครั้งนี้ด้วย
การเดินทางเต็มไปด้วยอุปสรรคและอันตรายนานาชนิด ที่ทำให้คณะเดินทางต้องเสี่ยงภัยและเผชิญกับสัตว์ร้ายในป่าดงดิบ อาถรรพณ์ของป่า นางไม้ ภูตผีปีศาจหรือแม้แต่สัตว์ประหลาด ที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนตลอดระยะเวลาในการเดินทาง พลัดหลงเข้าไปในดินแดนลึกลับของอาณาจักรนิทรานคร ต่อสู้กับจอมผีดิบร้ายมันตรัยที่มีพละกำลังกล้าแข็งและมีอำนาจอย่างแรงกล้า ผ่านห้วงเวลาเหลื่อมซ้อนกันจนหลุดผ่านเข้าไปในยุคของโลกดึกดำบรรพ์ และค้นพบปริศนาความจริงของกะเหรี่ยงลึกลับในฐานะคนรับใช้และองค์รักษ์ประจำตัวของดาริน ที่ติดสอยห้อยตามคณะเดินทางมายังเนินพระจันทร์และมรกตนคร ซึ่งฐานะที่แท้จริงของแงซายถูกเปิดเผยและคณะเดินทางของเชษฐาได้พบเจอกับบุคคลที่ออกติดตามค้นหารวมทั้งช่วยกันกอบกู้บัลลังก์คืนให้แก่แงซายจนสำเร็จ
ภาคสมบูรณ์
ภายหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจและเดินทางกลับจากเมืองมรกตนครของแงซาย รพินทร์ ไพรวัลย์ ได้ถูกว่าจ้างให้ออกติดตามหาเครื่องบินที่สูญหายพร้อมด้วยระเบิดนิวเคลียร์อีกครั้ง รพินทร์จำใจรับจ้างเป็นพรานผู้นำทางออกติดตามค้นหาซากเครื่องบินที่สูญหายไปจากแผนที่ประเทศไทย โดยมีชาวต่างชาติจำนวน 4 คน เป็นผู้ว่าจ้าง แต่เมื่อเชษฐาและดารินซึ่งเป็นอดีตนายจ้างของรพินทร์ ได้ทราบข่าวการรับจ้างเป็นพรานผู้นำทางของรพินทร์ ก็เกรงว่าจะถูกฆ่าทิ้งเมื่อทำงานเสร็จสิ้น เนื่องจากเป็นงานลับขององค์กร จึงออกติดตามคณะนายจ้างใหม่ของรพินทร์
การติดตามค้นหารพินทร์และคณะนายจ้างฝรั่ง คณะเดินทางของเชษฐาได้เผชิญหน้ากับมันตรัยที่ฟื้นคืนชีพที่อาณาจักรนิทรานคร และกับเล่าถึงอดีตชาติของดารินและรพินทร์ที่เคยเป็นศัตรูคู่อาฆาตในชาติปางก่อน รวมทั้งพยายามล่อลวงเอาตัวดารินไปยังอาณาจักรนิทรานคร เพื่อให้ได้ในตัวของจิตรางคนางค์หรือดารินในชาติปัจจุบัน แต่ก็ได้เชษฐาและไชยยันต์มาช่วยเหลือไว้อย่างทันท่วงที และปราบมันตรัยด้วยบ่วงนาคบาศก์ได้สำเร็จ รพินทร์นำคณะนายจ้างฝรั่งบุกป่าเพื่อค้นหาซากเครื่องบินและระเบิดนิวเคลียร์จนพบ โดยได้รับความช่วยเหลือจากแงซายในรูปของจิตใต้สำนึก จนภายหลังทั้ง 2 คณะได้เดินทางมาพบกันที่เมืองมรกตนคร แงซายรวบรัดให้ดารินและรพินทร์แต่งงานกันที่เมืองมรกตนคร ก่อนจะอำลากันเป็นครั้งสุดท้ายในการพบกันระหว่างบุคคลทั้งหมด
@ เพชรพระอุมา
(แต่งโดย Ai เกลากลอนโดย ไร้นาม)
"เพชรพระอุมา" ค่าล้ำ บรรเจิดเพียร
พนมเทียน ประพันธ์เพริศ เลิศศึกษา
สิบสองตอน ปราชญ์เปรื่อง เรื่องจินตนา
ลึกลับป่า น่าสยอง จรท่องไพร
ภาคแรก
ไพรมหากาฬ เปิดฉากความยิ่งใหญ่
รพินทร์ไพรวัลย์นำทางสู่ป่ากว้าง
ผจญภัยในแดนดงพงไพรทาง
ปริศนาอำพรางสร้างเรื่องราว
ดงมรณะ เล่าเรื่องสุดระทึก
อันตรายซึมลึกทุกย่างก้าว
อุปสรรคมากมายรายรอบเร้า
หวาดหวั่นพรั่นพรึงหนาวสะท้านใจ
จอมผีดิบมันตรัย นามนั้นขวัญผวา
วิญญาณชั่วถวิลหาน่าหวั่นไหว
เล่ห์มนต์ดำอำมหิตฤทธิ์เกรียงไกร
ความตายใคร่รายล้อมห้อมสุดทน
อาถรรพณ์นิทรานคร เมืองลับแล
ลึกลับแท้แฝงเร้นยากสรุปผล
กาลเวลาหยุดนิ่งดั่งต้องมนต์
เสน่ห์ล้นชวนหลงใหลในวารวัน
ป่าโลกล้านปี เผชิญสัตว์ยุคโบราณ
ไดโนเสาร์เจ้าตำนานคำรามลั่น
การคิดมีชีวิตรอดต้องฝ่าฟัน
พิชิตมันด้วยปัญญาท้าแรงกาย
แงซายจอมจักรา เด่นสามารถ
บุรุษลึกลับเฉลียวฉลาดปราดเปรื่องหลาย
ไขปริศนาพาความจริงลุคลี่คลาย
ดุจแสงทิพย์ส่องทางหมายสู่หลักชัย.
ภาคสมบูรณ์
จอมพราน ผู้องอาจและเชี่ยวชาญ
เก่งฉกาจเชิงพรานไม่เป็นสอง
นำคณะมุ่งหน้าตามครรลอง
สู่จุดหมายปลายทางของที่ปองกัน
ไอ้งาดำ ช้างพลายเผือกใหญ่เลิศ
พละกำลังกำเนิดแกร่งกล้ามั่น
เข้าปะทะทุกการประจัญกัน
ตามไล่ล่าพรานมิหวั่นบ่หยั่นงาน
จิตรางคนางค์ งามพิสุทธิ์ดุจนางฟ้า
แฟนพรานใหญ่งามสง่าและกล้าหาญ
มีจิตใจเอื้ออารีในทุกกาล
มือประสานพร้อมเผชิญทุกภัยมา
นาคเทวี ผู้สูงส่งจากบาดาล
ตำนานขานความลึกลับในใต้หล้า
พลังศักดิ์สิทธิ์อำนาจเหลือคณา
ปกป้องคุ้มครองรักษาให้ปลอดภัย
แต่ปางบรรพ์ อดีตกาลย้อนคืนกลับ
เผยความลับเบื้องหลังสุดยิ่งใหญ่
เชื่อมโยงเรื่องราวเข้ากันภายในใจ
ไขปริศนาที่ซ่อนไว้เนิ่นนานยล
มงกุฎไพร บทสรุปอันงดงาม
ชัยชนะประกาศท่ามกลางไพรสณฑ์
"เพชรพระอุมา"คือตำนานงานสากล
ตราตรึงใจผู้คนตลอดไป.
Mad Max: Fury Road OST - Brothers In Arms
🌺💀💎 กลอนซึ้งๆจาก เพชรพระอุมา 💎💀🌺
แต่มิตรแท้ที่นิยม ยิ่งยากหากว่ารักแท้
"แม้นอยู่ในใต้หล้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน
ถึงอยู่ในใต้หล้าสุทาทาน ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา"
--------------------------------------------------------------------
รำพึงคิด โดดเดี่ยว เปลี่ยวหนักหนา
พิษรักร้อน เริงรุม สุมอุรา
โอ้ขวัญตา จะรู้ บ้างหรือไร
สงัดเงียบ เยียบเย็น ทุกหย่อมหญ้า
พระพายพริ้ว ผ่านมา พฤกษาไหว
น้ำค้างพรม ลมหนาว ร้าวฤทัย
ปวดทรวงใน เหลือระงับ หลับไม่ลง
เป็นการง่ายยิ้มได้ไม่ต้องฝืน
เมื่อชีพชื่นเหมือนบรรเลงเพลงสวรรค์
แต่คนที่ควรชมนิยมกัน
ต้องใจมั่นยิ้มได้เมื่อภัยมา
---------------------------------------------------------------------
แม้สิ้นชาติ วาสนาชะตาทราม....จะฝากนามให้โลกรู้กูก็ชาย
ณ ที่นี้ไร้ญาติ และขาดมิตร....ยังก็แต่บ่าวสนิทพิศมัย
เสมอเพื่อนเสมือนญาติไม่คลาดไกล....เป็นเพื่อนตายเคียงกูคู่ชีวา
บางครั้งฉันเคยหวาดประหลาดจิต
ปล่อยความคิดเตลิดในคืนเปลี่ยว
ฝันถึงเพลงเก่าเศร้าแค่เดียว
สุดโดดเดี่ยวรำพันในรำพึง
ถึงอดีตแสนหวานที่ผ่านพ้น
มาเวียนวนเตือนตรึกระลึกถึง
รักยังเรียกเพรียกหาติดตราตรึง
ณ วันซึ่งเคยอยู่ คู่เคียงกัน
---------------------------------------------------------------------
แต่อนิจจา...อนาถนัก
ต้องพลัดพรากถิ่นฐานแหล่งกำเนิด
ซมซานพเนจรไปทั่วเขตแคว้นแดนกันดาร
ทุกหุบห้วยละหานลำเนาไพร
ข้าบุกบั่นไปปิ่มเลือดตากระเด็น
มีดวงดารากรแทนประทีปส่อง
ฝากอนาคตไว้กับหมู่เมฆอันเลื่อนลอย
สุริยา...ประทานพลังฤทธิ์ให้แก่ข้า
จันทราเปรียบเสมือนเพื่อนใจ
หากสวรรค์ส่งข้ามาเกิดแล้วจริงแล้วไซร้
ข้าคงกลับคืนไปสู่เจ้าได้สมจินต์
รอข้าก่อน อาณาจักรสีทอง อันผ่องใส
"รอข้าก่อน" ...ประชากรทั้งหลาย และ
"รอข้าก่อน" ...ศัตรูหมู่อมิตร
"ข้า" กำลังจะกลับไป..กลับไป..กลับไป.."
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้