ที่บ้านมีปัญหาเป็นหนี้ หนี้จากการที่แม่ช่วยเหลือญาติพี่น้อง พ่อติดพนัน ตอนเรียนจบ ทุกคนบอกว่าเราคือความหวังที่จะมาแก้ไข ความรู้สึกแรก มันทำตัวไม่ถูก และพยายามตั้งสติ หาทางทุกทางที่จะช่วยเหลือ ยืมเพื่อน ยืมคนรู้จัก ความรู้สึกมันแย่มาก เราเรียนครูมา จบมาก็พยายามสอบ เพราะมันสามารถกู้เงินได้ และคิดว่าปัญหามันคงจบ
พยายามจนสำเร็จ และได้ทำอย่างที่คิด แต่กลับพบอีกว่า มันไม่พอ เงินก้อนนั้น ใช้แต่หนี้ แต่ไม่ได้เอาไปต่อยอด ลงทุนเพิ่ม เงินก็หมดไป แต่หนี้ไม่หมด ก็ต้องหามาหมุนอีก คนที่บ้านก็ไม่ได้พยายามที่จะช่วยเพิ่ม ทะเลาะกัน หาเท่าไหร่ก็ดูจะไม่พอ มีปัญหามาให้แก้เรื่อยๆ กู้อีก กู้เพิ่ม ในระบบ นอกระบบ คำว่าสงสารแม่ คำเดียวที่ทำให้เราต้องทำ
วันนี้รู้สึกเหนื่อย และรู้สึกผิดที่มีความคิดว่า ถ้าเราไม่ช่วยแล้ว ที่บ้านจะเป็นยังไง ช่วยจนตอนนี้เงินเดือนเหลือ5พัน แค่ค่าหอก็หมดแล้ว หนี้รายเดือนประมาณ2หมื่น เป็นหนี้ค้างจ่ายมากมาย เราเคยบอกว่า ปล่อยมันไปได้มั้ย จะยึดทุกอย่างไว้ เราจะตายก่อน แต่ที่บ้านก็ไม่ยอมปล่อย ห่วงทุกอย่าง มีแต่บอกให้ไปกู้ตรงนั้นตรงนี้มาจ่ายมาหมุน เดี๋ยวก็รอดสักวัน
จนตอนนี้ เราว่าเราไม่รอดแล้ว ไม่มีเงิน เป็นหนี้ ไม่มีเงินจากใครมาช่วยเหลือ เรารู้ว่าเราทำตัวเอง ไม่ฉลาดพอที่จะบริหารเงิน คิดแต่ว่าจะช่วยครอบครัว เราพยายามหางานเพิ่ม ทำงานเสริม เหนื่อยโคตรๆ อยู่รร.เล็ก ครูไม่มี งานที่รร.ก็เยอะ เหนื่อยมากท้อมาก แต่ไม่มีที่พึ่งจากครอบครัวเลย รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวบนโลก ที่ต้องสู้ไป แต่ไม่รู้สู้กับอะไร ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีความสุข
ใครพอมีแนวทางเรารบกวนได้ไหมคะ เราจะทำยังไงต่อดี หรือแนวทางไหนที่ชีวิตเราจะไปต่อได้ ขอบคุณนะคะ
ช่วยเหลือจนตัวลำบาก ไม่ช่วยก็เป็นคนทิ้งครอบครัว ขอแนวทางจากทุกคนได้มั้ยคะ
พยายามจนสำเร็จ และได้ทำอย่างที่คิด แต่กลับพบอีกว่า มันไม่พอ เงินก้อนนั้น ใช้แต่หนี้ แต่ไม่ได้เอาไปต่อยอด ลงทุนเพิ่ม เงินก็หมดไป แต่หนี้ไม่หมด ก็ต้องหามาหมุนอีก คนที่บ้านก็ไม่ได้พยายามที่จะช่วยเพิ่ม ทะเลาะกัน หาเท่าไหร่ก็ดูจะไม่พอ มีปัญหามาให้แก้เรื่อยๆ กู้อีก กู้เพิ่ม ในระบบ นอกระบบ คำว่าสงสารแม่ คำเดียวที่ทำให้เราต้องทำ
วันนี้รู้สึกเหนื่อย และรู้สึกผิดที่มีความคิดว่า ถ้าเราไม่ช่วยแล้ว ที่บ้านจะเป็นยังไง ช่วยจนตอนนี้เงินเดือนเหลือ5พัน แค่ค่าหอก็หมดแล้ว หนี้รายเดือนประมาณ2หมื่น เป็นหนี้ค้างจ่ายมากมาย เราเคยบอกว่า ปล่อยมันไปได้มั้ย จะยึดทุกอย่างไว้ เราจะตายก่อน แต่ที่บ้านก็ไม่ยอมปล่อย ห่วงทุกอย่าง มีแต่บอกให้ไปกู้ตรงนั้นตรงนี้มาจ่ายมาหมุน เดี๋ยวก็รอดสักวัน
จนตอนนี้ เราว่าเราไม่รอดแล้ว ไม่มีเงิน เป็นหนี้ ไม่มีเงินจากใครมาช่วยเหลือ เรารู้ว่าเราทำตัวเอง ไม่ฉลาดพอที่จะบริหารเงิน คิดแต่ว่าจะช่วยครอบครัว เราพยายามหางานเพิ่ม ทำงานเสริม เหนื่อยโคตรๆ อยู่รร.เล็ก ครูไม่มี งานที่รร.ก็เยอะ เหนื่อยมากท้อมาก แต่ไม่มีที่พึ่งจากครอบครัวเลย รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวบนโลก ที่ต้องสู้ไป แต่ไม่รู้สู้กับอะไร ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีความสุข
ใครพอมีแนวทางเรารบกวนได้ไหมคะ เราจะทำยังไงต่อดี หรือแนวทางไหนที่ชีวิตเราจะไปต่อได้ ขอบคุณนะคะ