เราอยากมาเล่าความรู้สึกส่วนตัวกับสิ่งที่เราเจอให้อ่าน

เรามีเพื่อนที่คบมากว่า 20 กว่าปีได้ รู้จักกันตั้งแต่ตอนประถมนะ

มีช่วงที่ห่างกันไปบ้างตอนช่วงมหาลัย เพราะเรียนคนละที่ คนละคณะ

แต่พอเรียนจบก็ยังกลับมาติดต่อกันเหมือนเดิม

ทุกอย่างปกติดี จนเพื่อนเรามีแฟน จริงๆนางก็มีตลอดนะ

พอมีก็ตามปกติ เวลาดีก็เงียบไป เวลาทะเลาะก็จะติดต่อมา ตามสเต็ปเพื่อนที่ต้องรับฟัง

ทั้งทุกข์ ทั้งสุข  แต่สวนมากจะทุกข์ สุขไม่ค่อยมี

แต่เหตุเกิด เพราะเพื่อนเรามีแฟนเป็นน้อยเขา แล้วมาเล่าจนเรารับรู้ตั้งแต่แรก

ด่าจนเลิกด่า แล้วฟังเรื่องรักๆเลิกๆ มาเกือบ 10 ปี

เรารู้สึกว่าลำพังตัวเรา รับฟังได้นะ แล้วไม่เคยเก็บมาคิด

แต่เริ่มรู้สึก Toxic แบบไม่รู้ตัวเอง

จนคนรอบข้างเราแนะนำว่า ให้ถอยเถอะ เราเป็นบ่วงเป็นกรรมกับเขาไปด้วย เหมือนไปสนับสนุนด้วยการรับฟังโดยไม่รู้ตัว

ปัจจุบัน เราพยายามถอยห่างจากความสัมพันธ์ของการเป็นเพื่อนด้วยการบอกไปตามตรงว่าเราไม่อยากรับฟังเรื่องนี้อีกแล้ว

แต่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราเคยบอกนะ เพราะเคยบอกไปเขาก็ทำไม่ได้ ก็ยังติดต่อมาเล่าอยู่ดี

จนหลังๆ แฟนเขาเริ่มติดต่อเรามาด้วย จนเรารู้สึกไม่ดี (ติดต่อในที่นี้ไม่ใช่เชิงชู้สาวนะ แต่เวลาเขาทะเลาะกันชอบทักมาถามเกี่ยวกับเพื่อนเรานั่นนี่ )

สุดท้ายรอบนี้เราเลยต้องบอกจริงๆจังๆ ว่าอย่าพึ่งติดต่อเรามาเลย เราขอไม่รับรู้ปัญหาใดใดอีกแล้ว

มันกระทบการใช้ชีวิตเราไปด้วย

เสียใจนะ แต่สุดท้ายก็ต้องรักตัวเองด้วย

***อยากบอกคนที่บางทีมีปัญหาแล้วเล่าให้เพื่อนฟังบ่อยๆ บางทีมัน Toxic โดยไม่รู้ตัวจริงๆ