ขอเล่าแบบยาวมากกกๆๆนิดนึงนะคะพยายามย่อๆให้แล้วค่ะ ท้าวความก่อนนะคะเราก็เป็แม่คนเหมือนกันและเราก็ไม่ได้เลี้ยงลูกเองเหมือนกันค่ะ เริ่มเล่าเลยนะคะ พ่อเรามีพ่อเลี้ยงเป็นพระหลวงปู่เราก็มีครอบครัวอยู่ที่บ้าน เราอายุประมาณ4ขวบ พ่อกับแม่เอาเรากับน้อง1ขวบไปทิ้งไว้ที่วัดกุฏิหลวงปู่เรา ตอนแรกหลวงปู่ไม่รู้จักว่าลูกใครเลยโทรหาป้าเรา(พี่สาพ่อคนละแม่กับพ่อค่ะ) ให้มาดูเลยรู้ว่าเป็นลูกใคร ป้าเลยให้พ่อกับแม่เรามาคุย ป้าตกลงจะเลี้ยงเราแค่คนเดียวเพราะน้องยังเล็กมากๆ ตอนแรกยาย(จริงๆต้องเรียกว่าย่านะคะ)ไม่อยากได้ไล่เราไมอยากดเลี้ยงเราเลย เพราะถ้าให้พุดจริงๆ ก่อนหน้านี้ย่าของเราจริงๆก็คือภรรยาน้อยของหลวงปู่เราตอนที่เป็นคนธรรมดาค่ะ คืนแรกเราร้องไห้หนักมากยายบอกพรุ่งนี้เช้าจะไปส่งเราที่พ่อแม่ ยายโทรหาแม่แม่ก็ดุไม่ให้ร้องไห้ ยายได้ยินเสียงที่แม่ เท่าที่เราจำได้นะคะ แกพูดว่าเสียงดังเจี๊ยวจ้าวเหมือนตั้งวงกินเหล้ากัน พอเช้ามาแกก็ถามอยากกลับบ้านไหมเราตอบว่าไม่กลับแล้ว บ้านยายก็จะมีลูกสาวคนเล็กของยายเราเรียกว่าน้า และมีลูกของลูกสาคนโตของยายอายุมากกว่ว่าเราเราาจก็ใช้ชีวิตมาปกติตอนแรกๆยายก้ไม่ได้สนใจเราเท่าไหร่พ่อแม่เอาเท่าที่จำความได้นะคะนานมากๆที่จะแวะมาหาเรา ที่ป้าบอกนะคะ ป้าบอกกับแม่ว่ามาหาลูกก็ซักผ้าให้ลูกบ้างแม่ก้ไม่ได้ทำให้นะคะ จำได้ครั้งเดียวคือแม่สอนการบ้านเรา1หน้ากระดาษ อยูนายยายมา1ปีได้พ่อก้มาบอกสว่าแม่หนีไปอยู่กับแฟนใหม่เขา แล้วพ่อเราก้รับเราไปเที่ยวปิดเทอม พ่อเสียใจมากที่เราจำได้คือพ่อนอนร้องไห้ทุกคืนแต่ตอนนั้นเราเด็กมากๆประมาณ5ขวบได้ ยังรู้สึกว่าพ่อเสียใจขนาดไหนแกพาเราไปดักเจอเพื่อนแม่เพื่อจะถามว่าแม่อยู่ไหนก็ไม่เจ แต่เราจำได้ว่าตอนพ่อยไม่มีแผฟรนใหม่ เวลาปิดเทอมพ่อจะมารับเรามาอยู่กับพ่อบ่อยอยู่ จนเราอยู่ป2 พ่อก็แฟนใหม่มาให้เราเจอ  แล้วพ่อกับแม่เลี้ยงก้มาหาเราบ่อยๆแม่เลี้ยงเคยติดต่ม่ให้เรา1ครั้งสรุแปเราได้คุยกันกับแม่ครั้งเดียวและแม่แกับแม่เลี้ยงก้ทะเลาะกัน อดคุยเหมือนเดิม555 พอพ่อมีแฟนใหม่ยายก้เลยไม่ให้เราไปบ้านพ่ออีกตอนแรกเราก็ไม่เข้าใจ พอโตถึงเข้าใจว่าแกหวงแกห่วงแกกลัวแม่เลี้ยงจะทำร้ายเรา เราเคยได้ไปเที่ยวบ้านพ่อ1ครั้งตอนม.1 บ้านแม่เลี้ยงตั้งวงเล่นไพ่ แล้วยายโทรมาเรานั่งเลี้ยงน้องลูกพ่อเรากะแม่เลี้ยง หลังจากนั้นแกไม่ให้ไปอีกเลย555 ส่วนแม่เราเขาเคยโทรหาเรา1ครั้งตอนที่เราไปเที่ยวบ้านพ่อตอนเด็กๆตอนครั้งแรกที่แม่หนีไปหน่ะค่ะ ยายเราบอกว่าเราไปเที่ยวกับพ่อแม่เขาไม่เชื่อหาว่าโกหก หลังจากนั้นเขาก้ไม่โทรหาเราอีกเลย ตอนเราอยู่ม.5เราบอกพ่อว่าเราอยากเจอแม่กับน้อง พ่อเราก็เลยหาแม่กับน้องให้ หาในเฟสบุ๊คค่ะเราก้เลยได้คุยกับแม่ตอนเราอยู่ม5 ตอนนั้นเราอายุ16ปี (ส่วนน้องแม่เอาไปด้วยนะคะ แม่เอาน้องไปไว้กับพ่อแม่ของพ่อเลี้ยงน้องน่าสงสารมากๆมีแต่คนทำร้ายน้อง) แล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งเราหนียายออกจากบ้านไปอยู่กับแม่น้อยใจทุกคนพี่ก็แกล้งนด่าต้องบอกก่อนนะคะว่าน้อาน้าเราแกค่อนข้างจิตใจไม่ค่อยปกติเวลาอารมณ์ไม่ได้ชอบมาลงที่เราตลอดแต่ยายก้จะปกป้องเราตลอดทุกครั้งที่น้าเริ่มมีอาการ เราก็เลยบอกให้แม่มารับเรา สรุปเราอยู่กับแม่ได้แค่2อาทิตย์ค่ะ ใช่ค่ะพ่อเลี้ยงจะเข้าหาเรา ไม่จะเข้าหาเลยค่ะแต่บุญเก่าเรายังมีอยู่เรายังไม่ได้โดนถึงขนาดนั้นค่ะเรานอร้องไดห้ทั้งคืนพอตี5มันกับแม่ไปทำงานเรารีบโทรหายายร้องไห้อยากกลับบบ้านยายรีบให้ลุงมารับเลยตอนที่เรามาอยู่กับแม่ยายและทุกคนพยายามโทรหาเราแต่เราไม่รับสายใครเลย แต่เราบอกแค่พ่อเรารู้ว่าทุกคนรู้ว่าเกิดอะไรกับเราแต่ทุกคนเลือกที่จะไม่พูด ตัดมาที่แม่เราหลังจากรู้ว่าเราหนีกลับมาอยู่กับยายเขาถามเราว่าเกิดอะไรเราก็เล่า ตอนนั้นเขาให้เพื่อนเขาคุยนะคะ แล้วเขาก็พูดแทรกขึ้นมาว่าให้มันกล้าสาบานไหมล่ะ แล้วเราก็เอาโทรศัพท์มาคุยเองเขาพูดกับเราว่าถ้าเราทำตัวแบบนี้เขาจะคิดว่าเขามีลูกแค่คนเดียวเขาก็เลยขอตัดแม่ตัดลูกกับเรา พอเรากลับมาบ้านเราตั้งสติได้เราเลยบล็อคทุกๆคนไปทางฝั่งแม่นะคะ พอเลยมา1เดือนได้ แม่เขาโทรมาหาเราเขาบอกเขารู้เรื่องแล้วจะจับแฟนเขาเข้าคุกและเลิกกันตอนนั้นเราจำไม่ได้ว่าเราตอบอะไรไปแต่เราไม่ได้บอกทางบ้านยายว่าเราดีกับแม่แล้ว แต่เรารู้สึกไม่เหมือนเดิม จนใช้ชีวิตมาแบบปกติจนเรามีแฟนมีลูกมีครอบคครัวลูกเราอายุได้1ขวบแม่เรากับน้องมาหาเราที่บ้านพร้อมกับบอกล่วงหน้าว่าขอเงินเรา2,000 ตแม่มาเราพ่าเขาไปเที่ยวกินเลี้ยงอะไรเราจ่ายหมดอ่อแม่เราเขากลับไปคืนดีกับแฟนเขาตั้งแต่ที่เขามาขอโทษเราแล้วนะคะแต่เราก้ไม่ได้พูดอะไร ตอนนั้นแฟนเขาโทรมาตอนอยู่บนรถแล้วเขาจะให้เราคุยกับแฟนเขาเราไม่คุยค่ะเราบอกถ้าอยากอยู่กับหลานอย่าให้เราคุยพอแม่จะกลับเขาให้แฟนมารับยังมีหน้าให้แฟนเค้ามาอุ้มเราให้แฟนไปเอาลูกคืน สักพักเขาก้เลิกกับแฟนเขาเพราเรื่องยาเขาก้เลยไปอยู่กับน้อง จนแม่มีแฟนใหม่เหมือนชีวิตเขาจะดีขึ้นมีเงินใช้ได้เที่ยวกินอาหารร้านดีๆเขาก้พาแฟนมาเที่ยวมาหลานเลี้ยงข้าวพาไปเที่ยว ปกตินานๆทีเราจะได้คุยกับแม่นะคะเราคุยกับพ่อเกือบทุกวัน มันก็จะมีช่วงชีวิตหนึ่งที่เราเงินขาด ขอพ่อ300-500พ่อโอนให้ขอแม่ไม่เคยได้เลยแต่เขาเที่ยวฉ่ำ(ผิดไหมที่คิดแบบนี้แต่เราขอยืมนะคะไม่ได้ขอเลยเข้าใจว่าทุกคนก็มีภาระ) จนเรามีปัญหาชีวิตมากกกกก ขอให้แม่มาช่วยขนของเราหน่อยแกก็มาไม่ได้เพราะเราต้องขนของไปอยู่กับน้องก่อนเขาบอกเราว่าถ้าให้ไปรับขอค่าน้ำมัน2,000 แต่เพราะช่วงนั้นแม่ก็มีปัญหาเรื่องเงินเหมือนกัน เราเลยไม่เป็นไรเดี๋ยวเรานั่งรถตู้ไปหาน้องเอง พอไปอยู่กับน้องเขาขอค่าน้ำมัน500เพื่อจะมาหาเราน้องกับหลานเราก็เลยโอนให้ไปแกก็มากอดเราบอกให้เราสู้ จนปัญหาเราหมดไปเราใช้ชิวิตแบบปกติแม่ก็ไม่ค่อยทักเราเราก็ไม่ค่อยทักไปเราเคยขอความช่วยเหลืออะไรจากแม่ไม่เคยได้เลยตอนที่เขาเลิกกับแฟนมาอยู่กับน้องค่ากินอะไรขอเราโอนให้ เวลาที่นึกถึงแม่ทีไรคำตัดขาดของแม่เพราะผู้ชายคนนึงที่จะทำร้ายลูกตัวเองยัวดังก้องอยู่ในใจตลอด เราผิดไหมคะที่เราคิดกับแม่แบบนี้แต่จะให้พูดไม่ดีแบบให้ตัดออกไปจากชีวิตเลยก้คงไม่ได้เพราะเราเองก็ยังรู้สึกว่าเขาเป็นแม่เรา อย่างน้อยเค้าก็อุ้มท้องเราเลี้ยงเรามาจน4ขวบ แต่เราก็เป็นแม่คนเอาลูกไปไว้กับปู่ย่าเหมือนกัน โทรหาลูกทุกวันไปหาลูกทุกเดือนรับลูกมาเที่ยวทุกครั้งที่มีโอกาส เราคิดตลอดทำไมแม่ไม่ปัฏิบัติกับเราอย่างน้อยสักครึ่งนึงที่เราทำกับลูกเราบ้าง อ่านแบบนี้มีใครคิดว่าเราเลวเราชั่วอักตัญญูไหมคะ